لینک دانلود و خرید پایین توضیحات دسته بندی : وورد نوع فایل : word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت ) تعداد صفحه : 74 صفحه
قسمتی از متن word (..doc) :
1 آيا ارتداد كيفر «حدّ» دارد؟ «تأملى بر ماهيت كيفر ارتداد» يكى از تحقيقاتى كه در مركز تحقيقات علمى دبيرخانه مجلس خبرگان رهبرى اخيراً پايان يافته است موضوع «آزادى عقيده» مىباشد. در دو فصل نخست اين تحقيق، مبانى معرفتى آزادى عقيده، اصول آزادى عقيده در غرب، آزادى ايمان و آزادى عقل مورد بررسى قرار گرفته است. بررسى آزادى تغيير عقيده و ماهيت كيفر ارتداد، كه پيش روى داريد سومين فصل اين پژوهش مىباشد. كتاب دين و دولت در انديشه اسلامى كه تا كنون جوايزى را به خود اختصاص داده است، تحقيق ديگرى از نويسنده محترم است كه براى مركز تحقيقات علمى انجام گرفته و در سال 78 منتشر شده است. كسانى كه از آزادى عقيده از منظر دين دفاع مىكنند و بر مبناى اعتقادات اسلامى به توجيه و تحليل آن مىپردازند، بلافاصله با اين سؤال مواجه مىشوند كه آيا در اسلام آزادى تغيير عقيده از اسلام به كفر پذيرفته شده است؟ و آنان كه قصد بازگشت علنى از اسلام را داشته باشند با هيچ گونه محدوديت و مضيقهاى روبهرو نمىشوند و مرتدان از گزند عقوبت در امان مىمانند؟ آزادى عقيده، متضمّن چند آزادى است: الف) آزادى براى نفى هر گونه عقيده؛ ب) آزادى براى قبول هر گونه عقيده؛ ج) آزادى براى تغيير هر عقيده به عقيده ديگر. 2 ايجاد محدوديت در هر يك از اين موارد سه گانه، آزادى عقيده را با دشوارى مواجه مىسازد و چون در بخش سوم، ورود به اسلام مجاز، ولى خروج از آن ممنوع و تحت عنوان «ارتداد» قابل پيگرد و مجازات است، لذا چگونه مىتوان گفت كه در اسلام آزادى عقيده به شكل كامل مورد حمايت و تأييد قرار گرفته است؟ در اينجا بايد به بررسى موضوع ارتداد و رابطه آن با آزادى عقيده بپردازيم. البته مسأله ارتداد در فقه اسلامى موضوعى كهن، و به ويژه در فقه شيعه، داراى بحثهاى متنوع و فراوانى است كه به فروع و جزئيات آن نمىتوان پرداخت. فقهاى گذشته در كتاب الطهاره، كتاب الارث، كتاب النكاح و كتاب الحدود، به شكل مبسوطى به اين مسايل پرداختهاند. آنچه در اين تحقيق، از اولويت و اهميت بيشترى برخوردار است، بررسى مجازات مرتد از زاويه آزادى عقيده است، لذا از طرح مسايل ديگر ارتداد چشمپوشى مىشود. در آغاز به ديدگاههاى متنوعى كه در باره كيفر مرتد وجود دارد و تحليلهاى گوناگونى كه از حدّ مرتد ارائه شده است مىپردازيم و پس از نقد و بررسى، به ارائه نظريهاى كه ترجيح داده مىشود، خواهيم پرداخت. ارتداد از موضوعاتى است كه در اديان مختلف، به عنوان «جرم» شناخته شده است و برخى حقوقدانان بر اين باورند كه «در همه اديان» جرم شمرده مىشود.(1)در عصر ساسانيان در مزدائيزم هم براى آن كيفرى در قوانين پيشبينى كرده بودند، چنانكه فردوسى مىگويد: كه زردشت گويد به استا و زند 3 كه هر كس كه از كردگار بلند به پيچد به يكسال پندش دهيد همان مايه سودمندش دهيد پس از سال اگر او نيايد به راه كشيدش به خنجر به فرمان شاه در متون مقدس مسيحيت نيز فراوان از قتل كسانى كه دين را رها كنند سخن به ميان آمده است.(2) با توجه به شواهدى كه از اديان مختلف در اين باره وجود دارد، مجازات مرتد را «مادهاى مشترك» در همه قوانين اديان بايد دانست.(3) از اينرو كسانى كه به يكى از اديان اعتقاد داشته و بر باورهاى مذهبى پاىبند باشند، قهراً با اين پرسش روبهرو خواهند بود كه آيا ارتداد با آزادى عقيده سازگار است؟ نويسندگان و پژوهشگران مسلمان در باره كيفر مرتد رويكردهاى مختلفى دارند كه در «انكار»، «تحليل» و «تحديد» مىتوان خلاصه كرد: رويكرد انكار فِرَق مختلف اسلامى، در باره كيفر مرتد اتفاق نظر دارند و هر چند در شرايط و موارد آن اختلافاتى بين آنها وجود دارد، ولى در اصل حكم و حتى مجازات قتل، ترديدى ندارند،(4) ولى در دهههاى اخير برخى نويسندگان مسلمان به مناقشه در اين باره پرداخته و آن را مورد ترديد يا انكار قرار دادهاند. البته اين تشكيكات را بدون تأثير از جريان فرهنگى مغربزمين و نگاه جديدى كه به آزادى عقيده و حقوق بشر وجود دارد نمىتوان دانست. 5 برخى منكرين، اساساً مستندات فقهى كيفر مرتد را مخدوش معرفى كرده و اين حكم را عارى از دليل معتبر دانستهاند. دكتر احمد صبحى منصور - از نويسندگان سنّىمذهب - در اين باره مىگويد: «در باره حد مرتد فقط دو حديث وجود دارد: يكى را اوزاعى بدون سند نقل كرده است. البته اين حديث به دليل آنكه «بدون سند» است قابل اعتماد نيست، به علاوه كه راوى آن اوزاعى، از وابستگان به دستگاه خلافت اموى و سپس عباسى است كه با جعل اين حديث در صدد توجيه رفتار حكام ظالم در سركوب مخالفان بوده است تا آنها را به عنوان مرتد، مهدور الدم قلمداد كند. روشن است كه سخنان چنين فردى، بدون اعتبار است. ولى متأسفانه علماى بعد، به اين حديث وى، اعتماد كرده و به «سندسازى» براى آن پرداختهاند و در نتيجه مسلم پس از دو قرن آن را در صحيح خود وارد ساخته است. حديث دوم در باره قتل مرتد، از «عكرمه» نقل شده است و در صحيح بخارى ديده مىشود، ولى عكرمه نيز فردى منحرف و غير قابل اعتماد است.»(5) اين نويسنده بر همين اساس، به طور كلى حد مرتد را منكر شده است و آن را حكمى عارى از دليل دانسته است. برخى ديگر از نويسندگان جديد اهل سنت، با «خبر واحد» دانستن اين گونه احاديث، به مناقشه اصولى پرداخته و خبر واحد را در زمينه احكام شديدى مانند «دماء» معتبر ندانستهاند. دكتر صبحى صالح در اين باره مىنويسد: «من بدّل دينه فاقتلوه»، هرچند از نظر سند صحيح است، ولى در باره جان انسانها به خبر واحد نمىتوان اكتفا كرد. مقصود آن است كه حكم اعدام هيچ كس را به استناد روايتى كه در حد تواتر نباشد، نمىتوان صادر كرد، زيرا نصوص قرآنى و نبوى بر حفظ جان انسان تأكيد دارد و تنها در صورتى كه مسأله مورد اجماع مسلمين باشد، از اين قاعده مىتوان صرف نظر كرد، و در باره مرتد چنين اجماعى وجود ندارد كه مرتد صرفاً به دليل «تغيير عقيده» مستحق قتل باشد.»
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات دسته بندی : وورد نوع فایل : word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت ) تعداد صفحه : 73 صفحه
قسمتی از متن word (..doc) :
2 دكتر علي حسين نجفي ابرندآبادي بررسي كميته فرانسوي مطالعات پيرامون خشونت و بزهكاري و توصيههاي آن در زمينة سياست جنايي مقدمه امنيت، مهار جرم و كنترل بزهكاران و بطور كلي، جنبههاي كوناگون سياست جنايي از جمله مقوله هايي است كه هر نامزر رياست جمهوري، نمايندگي مجلس، شهرداري، شوراي شهر،… در كشورهاي غربي، به مناسبت فعاليتهاي انتالاتي به آن ميپردازد و برنامههاي خود را در اين زمينه ها به وضوح تنظيم و به اطلاع انتخابكنندگان ميرساند. شهروندان زيادي- از جمله سالمندان، بازنشستگان و زنان براساس همين معيار، نامزد آرماني خود را برميگزينند. مؤسسات خصوصي نظرسنجي (افكارنجي) كه در كنار ادارات دولتي نظرسنجي، بطور مستقل عمل ميكنند، همواره احساس مردم را در زمينههاي مختلف زندگي، از جمله «امنيت» جويا شده و ارزيابي ميكنند و بدين ترتيب منتخبان همواره ميتوانند از طريع ازن مؤسسات بيطرف، در جريان رضايت يا نارضايتي انتخابكنندگان و خواستهها و نيازماي جديد آنان قرار بگيرند و بر مبناي اطلاعات جديد، سياستگزاري نمايند. بدينسان است كه موضوع بزهكاري و عوامل افزايش اشكال آن و سياستگزاري در زمينه كنترل جرايم در قالب و سطح گستردهتري از شيوههاي پليسي-قضايي معمول، مطرح و مورد بخث قرار ميگيرد . در اوايل سال 1976 نظرسنجيهاي مختلف حكايت از آن داشت كه مردم فرانسه از رشد بزهكاري و گسترش خشونت اجتماعي دل نگران هستند، احساس امنيت كمتري نسبت به گذشته ميكنند و به همين جهت، كيفيت زندگي خود و فرزندانشان را در مخاطره ميبينند. اين احساس ناامني مردم در مقابل رشد جرايم به دولت نيز منتقل گرديد و آقاي ژيسكار دستن كه تازه دو سال از رياست جمهوري از سپري شده بود، تصميم گرفت با تأسيس كميته مطالعاتي مستقل، موضوعات بزهكاري، خشونتهاي مجرمانه و راههاي مهار اين دو پديده، مورد بررسي علمي قرارر داده شود و اين كميته با بررسيهاي خود به اين پرسشهاي اساسي پاسخ دهدك آيا بزهكاري و خشونت در فرانسه واقعاً در حال افزايش است يا رسانههاي گروهي 2 «احساس افزايش» آن را در ميان مردم دامن ميزنند؟ آيا امنيت شهروندان فرانسوي واقعاً در معرضتهديد بزهكاري است؟ اگر بله، چرا؟ و چگونه در مقام رفع اين ناامني برآييم؟ براساس همين ملاحظات بود كه به ابتكار رئيسجمهور و به موجب تصويبنامه 23 مارس 1976، «كميته مطالعات پيرامون خشونت و بزهكاري» ايجاد شد و رياست آن به آقاي آلي پرفيت، انديشمند و سياستمدار فرانسوي، سپرده شد.-1- و به همين جهت به «كميته پروفيتِ شهرت يافت. اعضاء اين كميته، علاوه بر رئيس، ده تن شخصيت علمي، دانشگاهي، قضايي، پليسي، معماري متخصص در شهرسازي و توسعه شهري بودند كه كار خود را از 20 آوريل 1976 آغاز و در ماه ژوئيه 1977 –تعني بعد از حدود پانزده ماه مطالعه، تحقيق و مشورتهاي گسترده- گزارش مأموريت خود را به رئيسجمهور ارائه نمودند. كميته در اين مدت، نظرات و اظهارات پنجاه شخصيت را كه به نوعي در زمينه تحقيق و مطالعه يا مقابله با بزهكاري داراي دانش و تجربه بودند جمعآوري و استماع نمود ( شهرداران شهرهاي بزرگ، شخصيتهاي فرانسوي و خارجي صاحبنظر، متخصصان حقوق جزا و جرم شناسي و شخصيتهايي كه در اين زمينه كار عملي ميكنند از قبيل وكلا، قضات، پليس، مسئولان زندان 3 … ، كارمندان عاليرتبه و نمايندگان تشكلهاي حرفهاي و سنديكاها ). كميته طي اين مدت، شصت و پنج جلسه عمومي وهفت سمينار برگزار نمود، و به موازات فعاليتهاي خود در قالب جلسات عمومي، پنج گروه كاري تخصصي ايجاد كرد كه هر گروه را دو تن از اعضاء كميته اداره مينمودند. مأموريت هريك از اين گروهها، مطالعه جنبههاي مختلف بزهكاري بود:-1- 1-جنبههاي روان شناختي و زيست شناختي خشونت؛ 2-تأثيرات توسعه شهري، زيستگاه (بوم) و تغييرات فرهنگي؛ 3-روابط بين خشونت و اقتصاد 4-حمايت از جوانان 5-مسأله بزهكاري در جنبههاي كيفري و زندانها؛ هر يك از اين گروهها نتايج مطالعات و تحقيقات خود را بصورت يك گزارش خاص ارائه كردند.-2- سپس كميتة مطالعات، با توجه به همين گزارشهاي پنجگانه ، گزارش عمومي مأموريت مطالعاتي خود را پيرامون بزهكاري و خشونت تنظيم و تدوين نمود (الف)-1- و متعاقب انتشار نتايج كار كميته، اقدامهاي مختلف و متنوعي به منظور اصلاح يا تقويت سياست جنايي فرانسه آغاز شد(ب). الف: رئوس گزارش عمومي «كميته مطالعات پيرامون خشونت و بزهكاري» 5 كميتة مطالعات در مدت مأموريت خود تلاش كرد تا با توجه به دادهها و آمارهاي موجود در سال 1976، وضعيت افزايش بزهكاري و اشكال مختلف خشونت مجرمانه از يك سو، و ويژگيهاي احساس عمومي ناامني را از سوي ديگر، بررسي و نتايج آن را تنظيم و تدوين نمايد. بنابر آمارهاي جنايي، بزهكاري در سالهاي 1966 تا 1976 روي هم رفته دو برابر شده است و جرايم شديد، رشد سريعتري را نشان ميدهد. از سال 1971 به اين سو، ميزان افزايش بزهكاري از نرخ رشد جمعيت تجاوز كرده است. جرايم شديد سودجويانه (سرقتهاي مسلحانه از بانكها و مؤسسات اعتباري و كلاً سرقتهاي مقرون به اذيت و آزار و سرقت از منازل) بين سالهاي 1971 و 1976 بيشترين ميزان افزايش را به خود ديده است. از نظر جامعه شناختي، مطالعات كميته نشان داد كه اكثر جرايم، بُعد مالي دارند و موضوعاتشان تملك اموال است، بزهكاري يك پديده عمدتاً «مردانه و شهري» و افراد 16 تا 30 ساله مرتكب آنها ميشوند. كميته در مورد احساس ناامني به اين نتيجه رسيد كه احساس مزبور يك پديده دورهاي است كه به همين شكل در مقاطع مختلف فرانسه مشاهده شده است. به موجب نظرسنجيهاي انجام شده 80% از شهروندان فرانسوي افزايش خشونت را به شدت احساس ميكنند و اكثر آنان اعتقاد دارند كه اين پديده در سالهاي آينده تشديد نيز خواهد شد. همين نظر سنجيها، همزمان نشان دادند كه برداشتهايي كه افراد از خشونت دارند از تجربه شخصي آنان نيست، بلكه خشونت به عنوان يك امر بعيد و بطور غير مستقيم احساس ميشود. اين نوع برداشتها، حاصل تأثير اخباري است كه رسانههاي گروههاي منتشر ميكنند. از اين گذشته تحقيقات نشان ميدهد، آن چه كه بيشتر موجب دلنگراني شهروندان ميشود وقوع جنايات شديد نيست، بلكه جرايمي چون جيبزني، سرقت از منازل، قاپزني، خشونت در مكانهاي عمومي، همچون مترو است.بدينسان، كميته نتيجه گرفتكه بين جرايم آنطور كه واقعاً بهوقوع ميپيوندند و خشونت احساس شده، فاصله وجود دارد. به عبارت ديگر احساس نا امني با ميزان جرايم ارتكابي رابطه ندارد
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات دسته بندی : وورد نوع فایل : word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت ) تعداد صفحه : 71 صفحه
قسمتی از متن word (..doc) :
2 حافظ؛ قرآن و چارده روايت در فرهنگ بشري هيچ خط از خطوط وابسته به زبانهاي معروف نيست كه نشان دهنده ي تلفظ كامل فصحاي آن زبان باشد. پديد آمدن لهجه ها و گويش ها در درون هر زبان هر امري طبيعي و ناگزير است. از سوي ديگر، خطها در جنب كاستي ها، كژي هايي هم دارند، يعني امكان تصحيف نويسي. در خط عربي – فارسي چندين حرف يا گروه حرف هست كه تفاوتشان با يكديگر فقط در نقطه است و در قديم تا قرنها اين نقطه ها را كتابت در نمي آوردند. بعدها هم كه رعايت آنها شايع شد، همچنان امكان تصحيف نويسي و تصحيف خواني وجود داشت، و همچنان وجود دارد. به اين دلايل و دلايلي كه بعداً گفته خواهد شد، اختلاف قرائات در هر متني، به ويژه متون كهن پيش مي آيد. در همين ديوان حافظ اختلاف قرائات فراواني رخ داده است. حتي اگر نسخه ي اصلي از ديوان حافظ به خط خود او در دست بود، باز هم اين اختلافات پيش مي آمد. مگر آنكه هرگز از روي آن استنساخي نكرده باشند و نكنند و فقط همان متن واحد را، آن هم به طريق چاپ عكسي كاملاً روشن و خوانا به طبع برسانند. در اين صورت هم فقط يكي از علل اختلاف آفرين، يعني دخالت نسخه نويسان حذف مي شد، ولي بقيه ي علل به قوت خود باقي بود و پديد آمدن اختلاف قرائت و طرز خواندن و وصل و فصل اجزاي جمله و نظاير آن ناگزير بود. بعضي از معروفترين اختلاف قرائات شعر حافظ – كه فرآورده ي طبيعت و تفاوت زبان و خط و تصحيحات و تجديد نظرهاي خود او و تصحيفات نسخه نويسان و علل و عوامل ديگر، از جمله دخالت دقت يا بي دقتي و ذوق يا بي ذوق مصححان و طابعان – است از اين قرار است: ورخود / ارخود / گر خود + مي دهد هر كسش افسوني / مي دمد… + طفلِ يكشبه / طفل، يكشبه؛ سپهرِ بر شده پرويز نيست / سپهر، بر شده پرويز نيست + كشتي شكستگان / كشتي نشستگان + عَبوس زهد / عُبوس زهد (قرائت شاذّ) + به وجه خمار بنشيند / خمار ننشيند + زين بخت / زين بحث + مهيّا / مهنّا + آن تحمل كه تو ديدي / آن تجمل كه تو ديدي + بخور، دريغ مخور/ مخور دريغ و بخور + از سر فكر / از سر مكر + شيخ خام / شيخ جام + بخروشم از وي / نخروشم از وي + بادپيما / باده پيما + پيرانه سر مكن هنري / پيرانه سر بكن هنري + به هوس ننشيني / به هوس بنشيني + به آبي فلكت دست بگيرد / بي ادبيست + بدين قصه اش / بدين وُصله اش + صلاحِ كار / صلاحكار (قرائت شاذ)؛ در باب / دُرياب + گل نسرين / گل و نسرين + شكر ايزد / شكر آنرا + همه ساله / همه ي سال و دهها نظير اينها. در قرآن مجيد نيز همين مسأله، حتي به طر عميقتر و سيعتر، پيش آمده است. همه ي قرآن شناسان و مورخان قرآن اتفاق نظر دارند كه قرآن در عهد رسول اكرم(ص) و با نظارت همه جانبه ي ايشان نوشته و در چندين نسخه جمع شده بود، ولي مدوّن بين الدّفـَتين، مانند يك كتاب عادي نبود. حتي اتفاق نظر – ولي در درجه ي كمتري – هست كه ترتيب توالي سوره ها را نيز از آغاز تا پايان، يا در مورد اكثر سوره هاي قرآن، خود حضرت رسول (ص) تعيين كرده بود. علت آنكه در حيات پيامبر(ص) قرآن به تدوين نهايي نرسيد اين بود كه تا آخرين سال، باب وحي گشوده بود، و علاوه بر آن گاه گاه از طريق وحي به پيامبر(ص) گفته مي شد كه جاي آياتي را جابجا كند. لذا امكان نداشت و پيامبر(ص) مأذون نبودن كه قرآن را به شكل نهائي مدون كنند. به ويژه كه شمار حافظان قرآن و اعتماد بر حفظ آنان بسيار بود. در عهد ابوبكر، علي المشهور بر اثر تكاني كه بر اثر شهيد شدن عده ي كثيري از قرّاء و حافظان قرآن در جنگ با مرتدان و مدعيان نبوت پيش آمد، به اهميت تدوين قرآن پي بردند و زيد بن ثابت يكي از جدي ترين و قديمي ترين كاتبان وحي را مأمور تهيه ي مقدمات اين امر حياتي كردند. او بر مبناي همه ي نوشته هاي كاتبان وحي و گرفتن دو شاهد از حافظان قرآن بر هر آيه ي مكتوب، اين امر سترگ را آغاز كرد كه در عهد خلافت عمر هم، به ويژه با پيگيري او و نيز ترتيب دادن هيأتي از كاتبان و حافظان وحي براي مشورت با زيد، جمع و كتابت و تدوين قرآن ادامه يافت. علل عمده ي اختلاف قرائات چند امر بود از جمله: 1) اختلاف لهجات. چنان كه مثلاً تميمي ها به جاي «حتّي حين»، «عتّي عين» مي گفتند؛ 2) نبودن اِعراب در خط عربي و مصاحف امام؛ تا عهد علي بن ابي طالب(ع) كه به رهنمود ايشان و به پيگيري ابوالاسود دؤلي اقدامات اوليه اي صورت گرفت ولي كمال و تكميل ان دو سه قرن به طول انجاميد؛ 3) نبودن اعجام يا نقطه و نشان حروف. براي رفع اين نقيصه در اواخر قرن اول، در عهد حجاج بن يوسف، كوششهائي به ميان آمد ولي كمال و تكميل آن نيز تا آخر قرن سوم طول كشيد؛ 4) اجتهادات فردي صحابه و قاريان و به طور كلي قرآن شناسان كه هر يك استنباط نحوي و معنايي و تفسيري خاصي از يك آيه و كلمات آن داشتند؛ 5) دور شدن يا دور بودن از عهد اول اسلام و مهد اول اسلام 2 – مكه و مدينه؛ 6) نبودن علائم سجاوندي و وقف و ابتدا و هر گونه فصل و وصلي كه بعدها علم قرائت و تجويد عهده دار تدارك آن شد. نمونه ي معروفي كه از اين كمبود زاده شده و اختلاف نظر كلامي دامنه دار و دراز آهنگي در ميان فريقين پديد آورده، وقف ياعدم وقف در كلمه ي «الله» و «العلم» در آيه ي هفتم سوره ي ال عمران است: ... و ما يعلم تأويله الاّ الله [ ] و الراسخون في العلم [ ] يقولون آمنّا به كلٌّ من عند ربنا؛ كه طبق علامات وقفي كه در تمامي يا اكثريت قرآنهاي خطي و چاپي آمده، پس از «الله» و «وقف لازم» تجويز شده است. ولي بعضي، و بلكه بسياري از مفسران شيعه اين وقف را نه در آنجا، بلكه پس از كلمه ي «العلم» لازم مي دانند. اين تفاوت در وقف، يا به تعبير امروز در نقطه گذاري، باعث تفاوت معنايي عميقي مي شود. چه در صورت اول و وقف پس از «الله»، معناي آيه اين مي شود كه تأويل آيات متشابهه را فقط خداوند مي داند؛ و راسخان در علم سر تسليم و ايمان و اذعان فرود مي آوردند. و در صورت دوم «الراسخون في العلم» عطف به «الله» مي شود، و چنين معنا مي دهد كه آنان نيز تأويل آيات متشابهه را مي دانند. اختلاف قرائات در سراسر قرآن مجيد، طبق كتاب التيسير في القراءات السبع، تأليف ابوعمر و عثمان بن سعيد داني ( 372-444ق)، كه از معتبرترين و كهن ترين منابع ثبت قرائات هفتگانه و روايان چهارده گانه است، در حدود 1100 مورد، از مهم و غيرمهم است و بيشتر از دو سوم از آنها به ادغام يا اظهار يا حاضر / غايب خواند صيغه ي مضارع ( به اختلاف «يـ» و «تـ» بر سر فعل مضارع) مربوط مي شود حال بايد ديد مراد از چارده روايت چيست؟ از قرّاء سبعه عده ي كثيري نقل كرده اند، ولي قران شناسان و قرائت شناسان بعدي، روايت دو تن از راويان هر قاري را كه از نظر ضبط و صحت سند و طول ملازمت و آموزش نزد قاريان يا مقريان هفتگانه، دقيقتر و پذيرفتني تر بوده است، به اصطلاح استاندارد كرده اند، لذا چهارده روايت پديد آمده است. در اينجا اسامي قاريان هفتگانه و راويان چهارده گانه ي آنها را – كه صاحبان چهارده روايت اند نقل مي كنيم: 1) عبدالله بن عامر دمشقي (متوفاي 118 ق). راوي اول او: هشام بن عمار (153-245ق)؛ راوي دوم او: ابن ذَكْوان، عبدالله بن احمد (173-242ق). 2) عبدالله بن كثير مكي (45-120ق). راوي اول: البَزّي، احمد بن محمد (170-ح 243ق)؛ راوي دوم: ابوعمر محمد بن عبدالرحمن ملقب به قُنْبُل (195-291ق). 3) عاصم بن ابي النَّجود (76-128ق). راوي اول: حفص بن سليمان (90- ح 180ق)؛ راوي دوم: شعبة بن عيّاش (95-194ق). 4) زَبّان بن علاء = ابوعمر و بصري (ح 68-154ق). راوي اول: حفص بن عمر الدوري (متوفاي 246ق)؛ راوي دوم: ابوشعيب سوسي، صالح بن زياد( 190-261ق). 5) حمزة بن حبيب كوفي (80-156ق). راوي اول: خَلاّد بن خالد كوفي = ابوعيسي شيباني (142-220ق)؛ راوي دوم: خَلَف بن هِشام (150-229ق). 6) نافع بن عبدالرحمن مدني (70-169ق). راوي اول: وَرْش، عثمان بن سعيد مصري 0110-197ق)؛ راوي دوم: قالون، عيسي بن مينا 0120- ح 220ق). 4 7) كسائي، علي بن حمزة (119-189ق). راوي اول: ليث بن خالد (متوفاي 240ق)؛ راوي دوم: حفص بن عمر الدوري (كه راوي ابوعمر و بصري، زبّان بن علاء هم بوده است). (براي تفصيل بيشتر ← التيسير داني، استانبول 1930، صص 4-7؛ النشر ابن جزري، قاهر، ج 1، صص 99-174؛ ترجمه ي الاتقان تهران، اميركبير، 1363، ج 1، ص 246). بايد گفت كه پس از احراز اعتبار و اشتهار اين روايات چهارده گانه، بعضي قرائت شناسان قرون بعد، سه قاري بزرگ ديگر را نيز پذيرفته اند، وديگر به روايات و قرائات ديگران اعتنا و اعتماد نكرده اند. سپس در قرون بعدتر، سه روايت و قرائت از اين ميان بر ساير قرائات تفوق يافته است كه عبارتند از روايت الدوري از ابوعمر و بصري؛ روايت ورش از نافع؛ و روايت حفص از عاصم. بعدها روايت عاصم بر روايت الدوري فايق شد و جز در مغرب، روايت ورش را هم تحت الشعاع قرار داد. و هنگامي كه عصر طبع قرآن فرا رسيد، عمدتاً روايت حفص از عاصم را مبنا قرار دادند و امرزه اكثريت قريب به اتفاق قرآنهاي سراسر جهان اسلام به اين روايت و قرائت است. اينكه حافظ قرآن را به چارده روايت از برداشته به اين معني است كه در هر سوره، كلمات و تعابير هر آيه اي را كه داراي اختلاف قرائت بوده، بر طبق روايات چهارده گانه ي استاندارد كه بر شمرديم، باز مي شناخت؛ و في المثل مي دانسته است كه حفص – راوي عاصم، و به روايت از او – در آيه ي سيزدهم از سوره ي احزاب، «لا مُقام لكم» را به ضم ميم مقام خوانده است بقيه، يعني 13 راوي و 6 قاري ديگر، به فتح ميم خوانده اند. طبعاً در همه ي قرآنهاي چاپي موجود هم، كه روايت حفص از عاصم را مبنا قرار داده اند، طبق روايت او ضبط شده است. به عبارت ديگر مي توان گفت كه حافظ حدود 1100 مورد اختلافات قرائت قرآني را (طبق ثبت كتاب التيسير كه از دير باز معتبر و مطرح بوده) از برداشته و نسبت به آنها چنان احاطه و استحضار ذهني داشته كه در هر مورد وجوه مختلف آن را با استناد به بعضي از راويان چهارده گانه – يعني به بعضي از چارده روايت – بيان مي كرده است. بديهي است كه درهر مورد از اختلاف قرائات، چهارده قول يا قرائت يا روايت نداريم، بلكه يكي يا گروهي از راويان، آن قرائت را روايت كرده اند و باقي قرائت ديگر را. و بندرت اتفاق افتاده است كه گروه قاريان و راويان در يك مورد، سه يا چهار نظر مختلف و متفاوت از هم داشته باشند. حال نظري به معناي اين بيت حافظ: عشقت رسد به فرياد ارخود به سان حافظ قرآن زبر بخواني در چارده روايت بيندازيم. اتفاقاً اين بيت نمونه اي بارز از ابيات حافظ است كه خود چند فقره و در چند مورد اختلاف آراء و اختلاف قرائت برانگيخته است. چارده روايت آسانترين مشكل اين بيت بود كه به تفصيل شرح شد. اولين لغزشگاه معنايي اين بيت در عبارت «عشقت رسد به فرياد است، كه بعضي – حتي از افاضل – چنين تصور مي كنند كه مراد از آن رسيدن عشق به مرحله ي فرياد است، يعني نوعي اوج گرفتن و به فرياد پيوستن عشق. منشأ اين اشتباه خواني و اشتباه انديشي آنست كه عادتاً عشق با آه و ناله و فرياد قرين است. ولي رسيدن عشق به اوجي به نام فرياد، چيز مهمي يا كمالي براي عشق نيست. آشنايان ره عشق اعم از عرفا و عشق ورزان ديگر نگفته اند كه بالاترين مرحله و معراج عشق، داد و فرياد» است. اتفاقاً فرياد و قيل و قال متعلق به مرحله ي فرودين و نازل عشق است، نه مرحله ي متعالي آن. به فرياد رسيدن يك تعبير عادي و مأنوس در زبان فارسي قديم و جديد است. حافظ خود مي گويد: 4 - به فريادم رس اي پير خرابات ... - رحم كن بر من مسكين و به فريادم رس... فريادرس هم از همين به فرياد رسيدن ساخته شده است. مراد حافظ از «عشقت رسد به فرياد» اين است كه عشق به فرياد تو مي رسد، به داد تو مي رسد، از تو دستگيري مي كند. يك منشأ ديگر اشتباه در اين قرائت غلط، جهش يا رقص يا جا به جا شدن ضمير است. در شعر فارسي از همان آغاز تا كنون اين امرسابقه دارد كه گاه محل ضمير در جمله جا به جا مي شود كه در شعر سعدي و حافظ نمونه فراوان دارد. سعدي گويد: وگر به چشم ارادت نگه كني در ديو فرشته ايت نمايد به چشم، كروبي (گلستان، اول باب پنجم) (يعني فرشته اي كروبي نمايد به چشمت. حافظ گويد: شاه اگر جرعه ي رندان نه به حرمت نوشد التفاش به مي صاف مروّق نكنيم مشكل ديگر اين بيت در ارخود يا ورخود يا گرخود است. ضبط قزويني ارخود، ضبط سودي گرخود و ضبط خانلري، جلالي نائيني – نذير احمد، عيوضي – بهروز ورخود است. بعضي ها در تفاوت معناي اين سه شكل مبالغه كرده اند و تصور كرده اند فقط با ورخود مي توان معناي درست اين بيت را پيدا كرد. حال آنكه – چنان كه خواهيم ديد – سودي با ضبط گرخود درست ترين و سر راست ترين معنا را به دست داده است. بايد گفت كه اين سه شكل تفاوت محسوسي با هم ندارند و معناي هر سه برابر است با حتي اگر يا اگر هم. چنان كه حافظ در موارد ديگر گويد:
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات دسته بندی : وورد نوع فایل : word (..DOC) ( قابل ويرايش و آماده پرينت ) تعداد صفحه : 117 صفحه
قسمتی از متن word (..DOC) :
1 2 گزارش كارآموزي دانشگاه آزاد اسلامي واحد اراك دانشكده فني مهندسي گروه عمران موضوع : كارآموزي تقدير و تشكر از مسئولين: با تقدير و تشكر فراوان از زحمات بي دريغ مدير گروه عمران و همچنين اساتيد مربوطه به خصوص استاد محترم جناب مهندس زماني كه در آستانه تحصيل توانسته اند با تلاش و همت سريع ما را به شاخه شاخه ي علم و معرفت هدايت كنند و در پي اين دوره بدون هيچ اتلاف وقتي سر نخ هاي گران بهائي از علم و آگاهي را در اختيار ما قرار دهند. اميدوارم كه شميم ذوق حضورتان در مراكز دانشگاهي جان ها را جلاي علوي ببخشد. همچنين تقدير و تشكر فراوان داريم از مسئولين و دست اندركاران محترم شركت تير لادان كه با آموزش درست كارآموزان، ما را به سوي پيشرفت تجربي در جهت ساخت و ساز قرار داده و تا حدودي مشكلات ما را برطرف ساختند باشد تا در راستاي علم و دانش روز به روز پله هاي ترقي و موفقيت را طي نمايند. 1 2 گزارش كارآموزي با تشكر فهرست مطالب عنوان صفحه مقدمه 6 توضيحاتي در مورد پروژه 7 اطلاعاتي راجع به شركت 8 پياده كردن نقشه 12 گود برداري در ساختمان 14 آزمايشات مورد نياز روي زمين ساختمان 16 1 3 گزارش كارآموزي پي سازي 17 نحوه قرار گيري صفحه زير ستون 20 مونتاژ كردن شناژها 22 استقرار ستون روي صفحه ستون 23 طويل كردن ستون ها 27 اتصال ستون به صفحه زيرستون 29 عنوان صفحه اتصال پل به ستون 30 اجراي اتصال بادبندها 33 پي سازي در ساختمان بتني 36 اجراي ستون در ساختمان بتني 38 1 4 گزارش كارآموزي اجراي تيرهاي اصلي بتني 44 اجراي سقف 47 ساختن ديوار زير زمين 53 گچ و خاك كردن ديوارها با استفاده از كرم 54 اجراي قرنيز 56 كف سازي اتاق ها و طبقات 57 اجراي سرويس ها در طبقات 59 اجراي پله در ساختمان 63 عنوان صفحه اجراي بام در ساختمان 64 نحوه اجراي سفيدكاري 69
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات دسته بندی : وورد نوع فایل : word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت ) تعداد صفحه : 74 صفحه
قسمتی از متن word (..doc) :
1 آيا ارتداد كيفر «حدّ» دارد؟ «تأملى بر ماهيت كيفر ارتداد» يكى از تحقيقاتى كه در مركز تحقيقات علمى دبيرخانه مجلس خبرگان رهبرى اخيراً پايان يافته است موضوع «آزادى عقيده» مىباشد. در دو فصل نخست اين تحقيق، مبانى معرفتى آزادى عقيده، اصول آزادى عقيده در غرب، آزادى ايمان و آزادى عقل مورد بررسى قرار گرفته است. بررسى آزادى تغيير عقيده و ماهيت كيفر ارتداد، كه پيش روى داريد سومين فصل اين پژوهش مىباشد. كتاب دين و دولت در انديشه اسلامى كه تا كنون جوايزى را به خود اختصاص داده است، تحقيق ديگرى از نويسنده محترم است كه براى مركز تحقيقات علمى انجام گرفته و در سال 78 منتشر شده است. كسانى كه از آزادى عقيده از منظر دين دفاع مىكنند و بر مبناى اعتقادات اسلامى به توجيه و تحليل آن مىپردازند، بلافاصله با اين سؤال مواجه مىشوند كه آيا در اسلام آزادى تغيير عقيده از اسلام به كفر پذيرفته شده است؟ و آنان كه قصد بازگشت علنى از اسلام را داشته باشند با هيچ گونه محدوديت و مضيقهاى روبهرو نمىشوند و مرتدان از گزند عقوبت در امان مىمانند؟ آزادى عقيده، متضمّن چند آزادى است: الف) آزادى براى نفى هر گونه عقيده؛ ب) آزادى براى قبول هر گونه عقيده؛ ج) آزادى براى تغيير هر عقيده به عقيده ديگر. 2 ايجاد محدوديت در هر يك از اين موارد سه گانه، آزادى عقيده را با دشوارى مواجه مىسازد و چون در بخش سوم، ورود به اسلام مجاز، ولى خروج از آن ممنوع و تحت عنوان «ارتداد» قابل پيگرد و مجازات است، لذا چگونه مىتوان گفت كه در اسلام آزادى عقيده به شكل كامل مورد حمايت و تأييد قرار گرفته است؟ در اينجا بايد به بررسى موضوع ارتداد و رابطه آن با آزادى عقيده بپردازيم. البته مسأله ارتداد در فقه اسلامى موضوعى كهن، و به ويژه در فقه شيعه، داراى بحثهاى متنوع و فراوانى است كه به فروع و جزئيات آن نمىتوان پرداخت. فقهاى گذشته در كتاب الطهاره، كتاب الارث، كتاب النكاح و كتاب الحدود، به شكل مبسوطى به اين مسايل پرداختهاند. آنچه در اين تحقيق، از اولويت و اهميت بيشترى برخوردار است، بررسى مجازات مرتد از زاويه آزادى عقيده است، لذا از طرح مسايل ديگر ارتداد چشمپوشى مىشود. در آغاز به ديدگاههاى متنوعى كه در باره كيفر مرتد وجود دارد و تحليلهاى گوناگونى كه از حدّ مرتد ارائه شده است مىپردازيم و پس از نقد و بررسى، به ارائه نظريهاى كه ترجيح داده مىشود، خواهيم پرداخت. ارتداد از موضوعاتى است كه در اديان مختلف، به عنوان «جرم» شناخته شده است و برخى حقوقدانان بر اين باورند كه «در همه اديان» جرم شمرده مىشود.(1)در عصر ساسانيان در مزدائيزم هم براى آن كيفرى در قوانين پيشبينى كرده بودند، چنانكه فردوسى مىگويد: كه زردشت گويد به استا و زند 3 كه هر كس كه از كردگار بلند به پيچد به يكسال پندش دهيد همان مايه سودمندش دهيد پس از سال اگر او نيايد به راه كشيدش به خنجر به فرمان شاه در متون مقدس مسيحيت نيز فراوان از قتل كسانى كه دين را رها كنند سخن به ميان آمده است.(2) با توجه به شواهدى كه از اديان مختلف در اين باره وجود دارد، مجازات مرتد را «مادهاى مشترك» در همه قوانين اديان بايد دانست.(3) از اينرو كسانى كه به يكى از اديان اعتقاد داشته و بر باورهاى مذهبى پاىبند باشند، قهراً با اين پرسش روبهرو خواهند بود كه آيا ارتداد با آزادى عقيده سازگار است؟ نويسندگان و پژوهشگران مسلمان در باره كيفر مرتد رويكردهاى مختلفى دارند كه در «انكار»، «تحليل» و «تحديد» مىتوان خلاصه كرد: رويكرد انكار فِرَق مختلف اسلامى، در باره كيفر مرتد اتفاق نظر دارند و هر چند در شرايط و موارد آن اختلافاتى بين آنها وجود دارد، ولى در اصل حكم و حتى مجازات قتل، ترديدى ندارند،(4) ولى در دهههاى اخير برخى نويسندگان مسلمان به مناقشه در اين باره پرداخته و آن را مورد ترديد يا انكار قرار دادهاند. البته اين تشكيكات را بدون تأثير از جريان فرهنگى مغربزمين و نگاه جديدى كه به آزادى عقيده و حقوق بشر وجود دارد نمىتوان دانست. 5 برخى منكرين، اساساً مستندات فقهى كيفر مرتد را مخدوش معرفى كرده و اين حكم را عارى از دليل معتبر دانستهاند. دكتر احمد صبحى منصور - از نويسندگان سنّىمذهب - در اين باره مىگويد: «در باره حد مرتد فقط دو حديث وجود دارد: يكى را اوزاعى بدون سند نقل كرده است. البته اين حديث به دليل آنكه «بدون سند» است قابل اعتماد نيست، به علاوه كه راوى آن اوزاعى، از وابستگان به دستگاه خلافت اموى و سپس عباسى است كه با جعل اين حديث در صدد توجيه رفتار حكام ظالم در سركوب مخالفان بوده است تا آنها را به عنوان مرتد، مهدور الدم قلمداد كند. روشن است كه سخنان چنين فردى، بدون اعتبار است. ولى متأسفانه علماى بعد، به اين حديث وى، اعتماد كرده و به «سندسازى» براى آن پرداختهاند و در نتيجه مسلم پس از دو قرن آن را در صحيح خود وارد ساخته است. حديث دوم در باره قتل مرتد، از «عكرمه» نقل شده است و در صحيح بخارى ديده مىشود، ولى عكرمه نيز فردى منحرف و غير قابل اعتماد است.»(5) اين نويسنده بر همين اساس، به طور كلى حد مرتد را منكر شده است و آن را حكمى عارى از دليل دانسته است. برخى ديگر از نويسندگان جديد اهل سنت، با «خبر واحد» دانستن اين گونه احاديث، به مناقشه اصولى پرداخته و خبر واحد را در زمينه احكام شديدى مانند «دماء» معتبر ندانستهاند. دكتر صبحى صالح در اين باره مىنويسد: «من بدّل دينه فاقتلوه»، هرچند از نظر سند صحيح است، ولى در باره جان انسانها به خبر واحد نمىتوان اكتفا كرد. مقصود آن است كه حكم اعدام هيچ كس را به استناد روايتى كه در حد تواتر نباشد، نمىتوان صادر كرد، زيرا نصوص قرآنى و نبوى بر حفظ جان انسان تأكيد دارد و تنها در صورتى كه مسأله مورد اجماع مسلمين باشد، از اين قاعده مىتوان صرف نظر كرد، و در باره مرتد چنين اجماعى وجود ندارد كه مرتد صرفاً به دليل «تغيير عقيده» مستحق قتل باشد.»
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات دسته بندی : وورد نوع فایل : word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت ) تعداد صفحه : 71 صفحه
قسمتی از متن word (..doc) :
2 حافظ؛ قرآن و چارده روايت در فرهنگ بشري هيچ خط از خطوط وابسته به زبانهاي معروف نيست كه نشان دهنده ي تلفظ كامل فصحاي آن زبان باشد. پديد آمدن لهجه ها و گويش ها در درون هر زبان هر امري طبيعي و ناگزير است. از سوي ديگر، خطها در جنب كاستي ها، كژي هايي هم دارند، يعني امكان تصحيف نويسي. در خط عربي – فارسي چندين حرف يا گروه حرف هست كه تفاوتشان با يكديگر فقط در نقطه است و در قديم تا قرنها اين نقطه ها را كتابت در نمي آوردند. بعدها هم كه رعايت آنها شايع شد، همچنان امكان تصحيف نويسي و تصحيف خواني وجود داشت، و همچنان وجود دارد. به اين دلايل و دلايلي كه بعداً گفته خواهد شد، اختلاف قرائات در هر متني، به ويژه متون كهن پيش مي آيد. در همين ديوان حافظ اختلاف قرائات فراواني رخ داده است. حتي اگر نسخه ي اصلي از ديوان حافظ به خط خود او در دست بود، باز هم اين اختلافات پيش مي آمد. مگر آنكه هرگز از روي آن استنساخي نكرده باشند و نكنند و فقط همان متن واحد را، آن هم به طريق چاپ عكسي كاملاً روشن و خوانا به طبع برسانند. در اين صورت هم فقط يكي از علل اختلاف آفرين، يعني دخالت نسخه نويسان حذف مي شد، ولي بقيه ي علل به قوت خود باقي بود و پديد آمدن اختلاف قرائت و طرز خواندن و وصل و فصل اجزاي جمله و نظاير آن ناگزير بود. بعضي از معروفترين اختلاف قرائات شعر حافظ – كه فرآورده ي طبيعت و تفاوت زبان و خط و تصحيحات و تجديد نظرهاي خود او و تصحيفات نسخه نويسان و علل و عوامل ديگر، از جمله دخالت دقت يا بي دقتي و ذوق يا بي ذوق مصححان و طابعان – است از اين قرار است: ورخود / ارخود / گر خود + مي دهد هر كسش افسوني / مي دمد… + طفلِ يكشبه / طفل، يكشبه؛ سپهرِ بر شده پرويز نيست / سپهر، بر شده پرويز نيست + كشتي شكستگان / كشتي نشستگان + عَبوس زهد / عُبوس زهد (قرائت شاذّ) + به وجه خمار بنشيند / خمار ننشيند + زين بخت / زين بحث + مهيّا / مهنّا + آن تحمل كه تو ديدي / آن تجمل كه تو ديدي + بخور، دريغ مخور/ مخور دريغ و بخور + از سر فكر / از سر مكر + شيخ خام / شيخ جام + بخروشم از وي / نخروشم از وي + بادپيما / باده پيما + پيرانه سر مكن هنري / پيرانه سر بكن هنري + به هوس ننشيني / به هوس بنشيني + به آبي فلكت دست بگيرد / بي ادبيست + بدين قصه اش / بدين وُصله اش + صلاحِ كار / صلاحكار (قرائت شاذ)؛ در باب / دُرياب + گل نسرين / گل و نسرين + شكر ايزد / شكر آنرا + همه ساله / همه ي سال و دهها نظير اينها. در قرآن مجيد نيز همين مسأله، حتي به طر عميقتر و سيعتر، پيش آمده است. همه ي قرآن شناسان و مورخان قرآن اتفاق نظر دارند كه قرآن در عهد رسول اكرم(ص) و با نظارت همه جانبه ي ايشان نوشته و در چندين نسخه جمع شده بود، ولي مدوّن بين الدّفـَتين، مانند يك كتاب عادي نبود. حتي اتفاق نظر – ولي در درجه ي كمتري – هست كه ترتيب توالي سوره ها را نيز از آغاز تا پايان، يا در مورد اكثر سوره هاي قرآن، خود حضرت رسول (ص) تعيين كرده بود. علت آنكه در حيات پيامبر(ص) قرآن به تدوين نهايي نرسيد اين بود كه تا آخرين سال، باب وحي گشوده بود، و علاوه بر آن گاه گاه از طريق وحي به پيامبر(ص) گفته مي شد كه جاي آياتي را جابجا كند. لذا امكان نداشت و پيامبر(ص) مأذون نبودن كه قرآن را به شكل نهائي مدون كنند. به ويژه كه شمار حافظان قرآن و اعتماد بر حفظ آنان بسيار بود. در عهد ابوبكر، علي المشهور بر اثر تكاني كه بر اثر شهيد شدن عده ي كثيري از قرّاء و حافظان قرآن در جنگ با مرتدان و مدعيان نبوت پيش آمد، به اهميت تدوين قرآن پي بردند و زيد بن ثابت يكي از جدي ترين و قديمي ترين كاتبان وحي را مأمور تهيه ي مقدمات اين امر حياتي كردند. او بر مبناي همه ي نوشته هاي كاتبان وحي و گرفتن دو شاهد از حافظان قرآن بر هر آيه ي مكتوب، اين امر سترگ را آغاز كرد كه در عهد خلافت عمر هم، به ويژه با پيگيري او و نيز ترتيب دادن هيأتي از كاتبان و حافظان وحي براي مشورت با زيد، جمع و كتابت و تدوين قرآن ادامه يافت. علل عمده ي اختلاف قرائات چند امر بود از جمله: 1) اختلاف لهجات. چنان كه مثلاً تميمي ها به جاي «حتّي حين»، «عتّي عين» مي گفتند؛ 2) نبودن اِعراب در خط عربي و مصاحف امام؛ تا عهد علي بن ابي طالب(ع) كه به رهنمود ايشان و به پيگيري ابوالاسود دؤلي اقدامات اوليه اي صورت گرفت ولي كمال و تكميل ان دو سه قرن به طول انجاميد؛ 3) نبودن اعجام يا نقطه و نشان حروف. براي رفع اين نقيصه در اواخر قرن اول، در عهد حجاج بن يوسف، كوششهائي به ميان آمد ولي كمال و تكميل آن نيز تا آخر قرن سوم طول كشيد؛ 4) اجتهادات فردي صحابه و قاريان و به طور كلي قرآن شناسان كه هر يك استنباط نحوي و معنايي و تفسيري خاصي از يك آيه و كلمات آن داشتند؛ 5) دور شدن يا دور بودن از عهد اول اسلام و مهد اول اسلام 2 – مكه و مدينه؛ 6) نبودن علائم سجاوندي و وقف و ابتدا و هر گونه فصل و وصلي كه بعدها علم قرائت و تجويد عهده دار تدارك آن شد. نمونه ي معروفي كه از اين كمبود زاده شده و اختلاف نظر كلامي دامنه دار و دراز آهنگي در ميان فريقين پديد آورده، وقف ياعدم وقف در كلمه ي «الله» و «العلم» در آيه ي هفتم سوره ي ال عمران است: ... و ما يعلم تأويله الاّ الله [ ] و الراسخون في العلم [ ] يقولون آمنّا به كلٌّ من عند ربنا؛ كه طبق علامات وقفي كه در تمامي يا اكثريت قرآنهاي خطي و چاپي آمده، پس از «الله» و «وقف لازم» تجويز شده است. ولي بعضي، و بلكه بسياري از مفسران شيعه اين وقف را نه در آنجا، بلكه پس از كلمه ي «العلم» لازم مي دانند. اين تفاوت در وقف، يا به تعبير امروز در نقطه گذاري، باعث تفاوت معنايي عميقي مي شود. چه در صورت اول و وقف پس از «الله»، معناي آيه اين مي شود كه تأويل آيات متشابهه را فقط خداوند مي داند؛ و راسخان در علم سر تسليم و ايمان و اذعان فرود مي آوردند. و در صورت دوم «الراسخون في العلم» عطف به «الله» مي شود، و چنين معنا مي دهد كه آنان نيز تأويل آيات متشابهه را مي دانند. اختلاف قرائات در سراسر قرآن مجيد، طبق كتاب التيسير في القراءات السبع، تأليف ابوعمر و عثمان بن سعيد داني ( 372-444ق)، كه از معتبرترين و كهن ترين منابع ثبت قرائات هفتگانه و روايان چهارده گانه است، در حدود 1100 مورد، از مهم و غيرمهم است و بيشتر از دو سوم از آنها به ادغام يا اظهار يا حاضر / غايب خواند صيغه ي مضارع ( به اختلاف «يـ» و «تـ» بر سر فعل مضارع) مربوط مي شود حال بايد ديد مراد از چارده روايت چيست؟ از قرّاء سبعه عده ي كثيري نقل كرده اند، ولي قران شناسان و قرائت شناسان بعدي، روايت دو تن از راويان هر قاري را كه از نظر ضبط و صحت سند و طول ملازمت و آموزش نزد قاريان يا مقريان هفتگانه، دقيقتر و پذيرفتني تر بوده است، به اصطلاح استاندارد كرده اند، لذا چهارده روايت پديد آمده است. در اينجا اسامي قاريان هفتگانه و راويان چهارده گانه ي آنها را – كه صاحبان چهارده روايت اند نقل مي كنيم: 1) عبدالله بن عامر دمشقي (متوفاي 118 ق). راوي اول او: هشام بن عمار (153-245ق)؛ راوي دوم او: ابن ذَكْوان، عبدالله بن احمد (173-242ق). 2) عبدالله بن كثير مكي (45-120ق). راوي اول: البَزّي، احمد بن محمد (170-ح 243ق)؛ راوي دوم: ابوعمر محمد بن عبدالرحمن ملقب به قُنْبُل (195-291ق). 3) عاصم بن ابي النَّجود (76-128ق). راوي اول: حفص بن سليمان (90- ح 180ق)؛ راوي دوم: شعبة بن عيّاش (95-194ق). 4) زَبّان بن علاء = ابوعمر و بصري (ح 68-154ق). راوي اول: حفص بن عمر الدوري (متوفاي 246ق)؛ راوي دوم: ابوشعيب سوسي، صالح بن زياد( 190-261ق). 5) حمزة بن حبيب كوفي (80-156ق). راوي اول: خَلاّد بن خالد كوفي = ابوعيسي شيباني (142-220ق)؛ راوي دوم: خَلَف بن هِشام (150-229ق). 6) نافع بن عبدالرحمن مدني (70-169ق). راوي اول: وَرْش، عثمان بن سعيد مصري 0110-197ق)؛ راوي دوم: قالون، عيسي بن مينا 0120- ح 220ق). 4 7) كسائي، علي بن حمزة (119-189ق). راوي اول: ليث بن خالد (متوفاي 240ق)؛ راوي دوم: حفص بن عمر الدوري (كه راوي ابوعمر و بصري، زبّان بن علاء هم بوده است). (براي تفصيل بيشتر ← التيسير داني، استانبول 1930، صص 4-7؛ النشر ابن جزري، قاهر، ج 1، صص 99-174؛ ترجمه ي الاتقان تهران، اميركبير، 1363، ج 1، ص 246). بايد گفت كه پس از احراز اعتبار و اشتهار اين روايات چهارده گانه، بعضي قرائت شناسان قرون بعد، سه قاري بزرگ ديگر را نيز پذيرفته اند، وديگر به روايات و قرائات ديگران اعتنا و اعتماد نكرده اند. سپس در قرون بعدتر، سه روايت و قرائت از اين ميان بر ساير قرائات تفوق يافته است كه عبارتند از روايت الدوري از ابوعمر و بصري؛ روايت ورش از نافع؛ و روايت حفص از عاصم. بعدها روايت عاصم بر روايت الدوري فايق شد و جز در مغرب، روايت ورش را هم تحت الشعاع قرار داد. و هنگامي كه عصر طبع قرآن فرا رسيد، عمدتاً روايت حفص از عاصم را مبنا قرار دادند و امرزه اكثريت قريب به اتفاق قرآنهاي سراسر جهان اسلام به اين روايت و قرائت است. اينكه حافظ قرآن را به چارده روايت از برداشته به اين معني است كه در هر سوره، كلمات و تعابير هر آيه اي را كه داراي اختلاف قرائت بوده، بر طبق روايات چهارده گانه ي استاندارد كه بر شمرديم، باز مي شناخت؛ و في المثل مي دانسته است كه حفص – راوي عاصم، و به روايت از او – در آيه ي سيزدهم از سوره ي احزاب، «لا مُقام لكم» را به ضم ميم مقام خوانده است بقيه، يعني 13 راوي و 6 قاري ديگر، به فتح ميم خوانده اند. طبعاً در همه ي قرآنهاي چاپي موجود هم، كه روايت حفص از عاصم را مبنا قرار داده اند، طبق روايت او ضبط شده است. به عبارت ديگر مي توان گفت كه حافظ حدود 1100 مورد اختلافات قرائت قرآني را (طبق ثبت كتاب التيسير كه از دير باز معتبر و مطرح بوده) از برداشته و نسبت به آنها چنان احاطه و استحضار ذهني داشته كه در هر مورد وجوه مختلف آن را با استناد به بعضي از راويان چهارده گانه – يعني به بعضي از چارده روايت – بيان مي كرده است. بديهي است كه درهر مورد از اختلاف قرائات، چهارده قول يا قرائت يا روايت نداريم، بلكه يكي يا گروهي از راويان، آن قرائت را روايت كرده اند و باقي قرائت ديگر را. و بندرت اتفاق افتاده است كه گروه قاريان و راويان در يك مورد، سه يا چهار نظر مختلف و متفاوت از هم داشته باشند. حال نظري به معناي اين بيت حافظ: عشقت رسد به فرياد ارخود به سان حافظ قرآن زبر بخواني در چارده روايت بيندازيم. اتفاقاً اين بيت نمونه اي بارز از ابيات حافظ است كه خود چند فقره و در چند مورد اختلاف آراء و اختلاف قرائت برانگيخته است. چارده روايت آسانترين مشكل اين بيت بود كه به تفصيل شرح شد. اولين لغزشگاه معنايي اين بيت در عبارت «عشقت رسد به فرياد است، كه بعضي – حتي از افاضل – چنين تصور مي كنند كه مراد از آن رسيدن عشق به مرحله ي فرياد است، يعني نوعي اوج گرفتن و به فرياد پيوستن عشق. منشأ اين اشتباه خواني و اشتباه انديشي آنست كه عادتاً عشق با آه و ناله و فرياد قرين است. ولي رسيدن عشق به اوجي به نام فرياد، چيز مهمي يا كمالي براي عشق نيست. آشنايان ره عشق اعم از عرفا و عشق ورزان ديگر نگفته اند كه بالاترين مرحله و معراج عشق، داد و فرياد» است. اتفاقاً فرياد و قيل و قال متعلق به مرحله ي فرودين و نازل عشق است، نه مرحله ي متعالي آن. به فرياد رسيدن يك تعبير عادي و مأنوس در زبان فارسي قديم و جديد است. حافظ خود مي گويد: 4 - به فريادم رس اي پير خرابات ... - رحم كن بر من مسكين و به فريادم رس... فريادرس هم از همين به فرياد رسيدن ساخته شده است. مراد حافظ از «عشقت رسد به فرياد» اين است كه عشق به فرياد تو مي رسد، به داد تو مي رسد، از تو دستگيري مي كند. يك منشأ ديگر اشتباه در اين قرائت غلط، جهش يا رقص يا جا به جا شدن ضمير است. در شعر فارسي از همان آغاز تا كنون اين امرسابقه دارد كه گاه محل ضمير در جمله جا به جا مي شود كه در شعر سعدي و حافظ نمونه فراوان دارد. سعدي گويد: وگر به چشم ارادت نگه كني در ديو فرشته ايت نمايد به چشم، كروبي (گلستان، اول باب پنجم) (يعني فرشته اي كروبي نمايد به چشمت. حافظ گويد: شاه اگر جرعه ي رندان نه به حرمت نوشد التفاش به مي صاف مروّق نكنيم مشكل ديگر اين بيت در ارخود يا ورخود يا گرخود است. ضبط قزويني ارخود، ضبط سودي گرخود و ضبط خانلري، جلالي نائيني – نذير احمد، عيوضي – بهروز ورخود است. بعضي ها در تفاوت معناي اين سه شكل مبالغه كرده اند و تصور كرده اند فقط با ورخود مي توان معناي درست اين بيت را پيدا كرد. حال آنكه – چنان كه خواهيم ديد – سودي با ضبط گرخود درست ترين و سر راست ترين معنا را به دست داده است. بايد گفت كه اين سه شكل تفاوت محسوسي با هم ندارند و معناي هر سه برابر است با حتي اگر يا اگر هم. چنان كه حافظ در موارد ديگر گويد:
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات دسته بندی : وورد نوع فایل : word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت ) تعداد صفحه : 73 صفحه
قسمتی از متن word (..doc) :
1 موضوع : 2 4 1: دوران کودکي تا رحلت سيد روح‌الله مصطفوي موسوي خميني (۲۰ جماديالثاني ۱۳۲۰ قمري - ۱۳ خرداد ۱۳۶۸ شمسي)، روحاني و مرجع تقليد شيعه ايراني با مرتبه آيتالله رهبر انقلاب ۱۳۵۷/انقلاب اسلامي ايران. نام پدرش آيتالله سيد مصطفي موسوي و نام مادرش هاجر احمدي بود. وي در پنج ماهگي پدر خود را از دست داد و تحت سرپرستي مادر و عمه‌اش پرورش يافت. گرچه سال ولادت وي طبق شناسنامه سال ۱۲۷۹ است، اما خود تصريح کرده‌است، که تاريخ صحيح آن ۳۰ شهريور ماه ۱۲۸۱ است.[نياز به ذکر منبع] وي در ساعات پاياني روز ۱۳ خرداد ۱۳۶۸ در سن ۸۷ سالگي بر اثر بيماري سرطان از دنيا رفت. فرزندان وي مصطفي، صديقه، فريده، لطيفه، فهميه، سعيده، و احمد هستند. نسب شناسي بر پايه خاطرات آيت الله پسنديده که در روزنامه شرق سال دوم - شماره۵۴۷ به تاريخ پنجشنبه ۲۰ مرداد ۱۳۸۴ - - ۱۱ اوت 2005 مقدمه آن آورده شده است ايشان هندي زاده بوده اند اين مطلب پيش تر در روزنامه اطلاعات دوران پهلوي نيز چاپ شده بود: "براى مقدمه مى نگارم؛ با اين كه من سيد مرتضى هندى سابق و پسنديده فعلى در نظر نداشتم و ندارم در عداد نويسندگان و يا گويندگان درآيم و در خودم صلاحيت و لياقت مطلب نگارى را نيافته ام ولى بر حسب ضرورت و لزوم و شايد تكليف الهى و شرعى موظف باشم مختصرى از نسب نامه خودم و بالاخص برادر كوچك و گرامم حضرت امام خمينى مرجع عالى قدر تقليد اكثريت قاطع تشيع و رهبر عالى مقام مسلمين ايران و ممالك و ملل اسلامى و مستضعفين دنيا را تا آنجا كه در نظر دارم و تماس داشته و با ادله قطعيه و شواهد موجود دريافته ام يا با قرائن و شواهد و همچنين امارات برايم ظن حاصل شده با توجه به مشهودات هشتاد و چند ساله و معلومات خاص خودم از قباله ها و مهرنامه ها و نوشته هاى موجود و اطلاعات و گفتارهاى بزرگ ترهاى فاميل و اقوام كه در حافظه ام مانده بدون تعريف و تمجيد يا تنفيذ و تكذيب و يا اغراق و طرفدارى از اقوام و اقارب يا طرد و رد افراد ناموافق يعنى مخالفين و احياناً دشمنان احتمالى و يا يقينى، از روى نهايت صحت و حقيقت براى ضبط در تاريخ بنويسم و خداوند را به شهادت مى طلبم كه علاقه و دوستى با اشخاص و يا كدورت و نقار با افراد و جماعت در احوال من سال هاى سال است تأثير خلاف گويى را زدوده و با موافق و مخالف جز راه راستى و عدل و حق و انصاف طريق ديگرى در پيش ندارم." 4 دوران کودکي و نوجواني روح‌الله به گفته خود در روز ۳۰ شهريـور ۱۲۸۱ هجري شمسي (بيستم جمادي الثاني ۱۳۲۰ (قمري)/۲۱ سپتامپر ۱۹۰۲ (ميلادي)) در شهرستان خمين از توابع اراک ايران ديده به جهان گشود. و
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات دسته بندی : وورد نوع فایل : word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت ) تعداد صفحه : 73 صفحه
قسمتی از متن word (..doc) :
1 2 دنده هاي خورشيدي يا سياره اي در جعبه دنده ها مجموعه دنده هاي خورشيدي در اوايل قرن حاضر در اتومبيلهاي آمريكايي بكار رفته است و آنها در زمره كار برد اولين نوع دنده ها در جعبه دنده هاي اتومبيل هاي سواري و كاميونهاي سبك بودند و بدليل داشتن مزيت براي راننده هنگام دنده ها كاربرد آن پيشنهاد گرديد . در صور تيكه در جعبه دنده هاي لغزشي معمولي كه هنوز سنگرونيزه نشده بودند احتياج به يك راننده ماهري داشت كه تعويض دنده ها را در حين حركت انجام دهد . در اين شرايط جعيه دنده هاي خورشيدي دو سرعته با يك دنده عقب بطور انحصاري طراحي مي گرديد و در كاديلاك 1906 جعبه دنده خورشيدي 3 ساعته بكار برده شد كه طراحي آنها خالي از اشكال نبود و به فكر استفاده از دنده پينيونها بوش دار بودند تا از صدا كردن دنده ها جلوگيري شود . همزمان پيشرفتهايي در طراحي جعبه دنده هاي معمولي انجام گرديد و تقريباً بطور جامع از آنها در اتومبيلهاي سواري و كاميونها اتسافده مي گرديد و سپس بسوي طراحي مجموعه دنده هاي خورشيدي سوق داده شدند و در اتومبيل فورد مدل تي (T ) تا سال 1928 از جعبه دنده خورشيدي استفاده مي گرديد . جعبه دنده هاي خورشيدي كه به صحنه آمده بود با توليد جعبه دنده خودكار اور درايو توسط بورگ وارنر و جعبه دنده اتوماتيك هيدراماتيك توسط جنرال موتور افت فاحشي نمود و دوباره تحقيق و توسعه در مورد دنده هاي مار پيچ ،آلياژ هاي فولاد ،برطرف نمودن گرماي فلزات و ياتاقانهاي سوزني و حذف كردن تعدادي از نواقص انواع اخير جعبه دنده هاي خورشيدي آغاز گرديد . جعبه دنده هاي خورشيدي امروزه كاربرد وسيعي دارند . تنوع جعبه دنده هاي اتوماتيك در اتومبيلهاي سواري و كاميونها و كاربرد در فرمانها ، گرداننده نهايي (ديفرانسيل) و چرخهاي متحرك ماشين آلات ساختماني و كاهش دهنده هايي ماننند محركهاي ملخ دار در هواپيما و يا محرك پروانه كشتي و غيره را دارا مي باشد و موارد فوق تعدادي از نمونه هاي كاربرد دنده هاي خورشيدي در انتقال قدرت مي باشند . 1 2 مجموعه خورشيدي يا مجموعه دنده هاي سياره اي قلب جعبه دنده هاي اتوماتيك سيستم دنده هاي خورشيدي است . بنابراين لازم است تا مروري بر ساختمان اساسي يك مجموعه خورشيدي ساده را داشته باشيم و بطور مقدمه طرز كار دنده هاي خورشيدي بيان مي گردد . يك مجموعه خورشيدي يا سياره اي مطابق شكل هاي 1-1 و 1-2 شامل يك دنده خورشيدي يا دنده مركزي است كه احاطه شده است با دنده هاي هرز گرد سياره اي با پينيونها كه روي محور نگهدارنده بطور انفرادي در حامل سياره اي يا قفسه قرار گرفته و حركت دوراني مي كنند و به طور دائم درگير مي باشند و قفسه در داخل دنده داخلي يا رينگي (به اين دليل به اين نام خوانده مي شود كه محيط دايره از داخل دندانه دار شده است ) احاطه شده و ب طور دائم با پينيونهاي دنده هاي سياره اي درگير مي باشند . مجموعه دنده هاي خورشيدي يا سياره اي كه نامش از عمل دنده هاي پينيون سياره اي گرفته شده است قادرند تا دور محورشان بچرخند و همزمان اطراف دنده خورشيدي دوران نمايند مانند گردش زمين كه هم به دور خودش و هم اطراف كره خورشيد دوران مي نمايد . با مطالعه اشكال 1-1و 1-2 به چند مزيت مهم در دنده هاي خورشيدي پي مي بريم . تمام اعضاء مجموعه خورشيدي در يك محور اصلي شريك هستند و در نتيجه همه آنها در يك مجموعه قرار گرفته اند . دنده هاي خورشيدي هميشه بطور ثابت با هم درگيري مي باشند و امكان حذف دندانه و يا شكستن و سرو صدا كمتر وجود دارد و هم چنين تعويض نسبت دنده سريع و بطور خودكار بودن افت قدرت انجام مي گيرد . 1 3 دنده هاي خورشيدي نسبت به جعبه دنده هاي استاندارد مي توانند سختر و قويتر باشند و بارهاي گشتاوري را بطور وسيع جابجا يا انتقال نمايند و داراي حجم كمتري مي باشند به اين دليل كه بار گشتاوري از ميان دنده هاي سيار ه اي عبور مي نمايد و نيرو به چند دنده سياره اي كه تعداد دنده هاي درگير انها بيشتر مي باشد تقسيم مي گيردد و در نتيجه قدرت انتقال افزايش مي يابد . موقعيت اعضاء مجموعه سياره اي براي نگه داشتن يا درگيري و قفل نمودن آنها با يكديگر براي تعويض نسبت دنده ها نسبت به هم رابطه ساده اي دارند . تعاريف وقتي كه يك سري چرخ دنده با هم به صورت ساده و يا تركيب شده و يا مانند سيستم خورشيدي در حال گردش مي باشند لازم است تا بعضي از اصلاحات را در مورد توضيح چگونگي كار و تاثير انها بر مسير قدرت عنوان گردد . بنابراين مروري داريم بر تعاريف درگيري دنده كه در مورد وظيفه و عملكرد مجموعه خورشيدي ضروري مي باشد . نسبت دنده : با چرخش چرخ دنده ورودي مي توان دورهاي چرخ دنده ورودي 3 دور و تعداد دوران چرخ دنده خروجي يك دور باشد نسبت دنده 1: 3 خواهد بود . كاهش دنده : نسبت كاهش دنده باعث مي شود كه در اين حالت گشتاور افزايش دور كاهش يابد . به عنوان مثال در مورد يك نسبت دنده 1:3 اگر گشتاور ورودي 180 فوت 1 5 – پوند و دور ورودي 2700 در دقيقه تغيير مي يابد . (ضايعات و تلفات اصطكاكي كه هميشه وجود دارد محسوب نگرديده است ) . اوردرايو يا فوق سرعت : اينحالت بر عكس اثر نسبت كاهش دنده عمل مي كند ، عامل نسبت دنده باعث مي شود كه گشتاور كاهش و دور افقزايش يابد . در يك نسبت دنده 1:3 اگر گشتاور ورودي 180فوت – پوند و دور ورودي 2700 در دقيقه باشد گشتاور خروجي به 60 فوت – پوند و دور خروجي 8100 دور در دقيقه تغيير خواهد يافت . حركت مستقيم : نسبت دنده 1:1 و بدون تغيير در گشتاور و دور ورودي مي باشد . خلاص يا آزادگردي : در اين حالت قدرت ورودي وجود دارد ولي قدرت از جعبه دنده خارج نمي گردد .عضو عكس العملي : در مجموعه خورشيدي اساس حالت انتقال با ثابت بودن يكي از اعضاء مجموعه مي باشد كه اين عمل توسط وسايل اصطكاكي مانند نوارهاي ترمز يا باند كلاچهاي ديسكي چند صفحه اي و كلاچ يكطرفه انجام مي گيرد كه در فصل بعدي مورد آنها بحث خواهد گرديد . قوانين طرز كار دنده هاي خورشيدي : طرز كار دند هاي خورشيدي توسط پنج قانون اساسي كه در واقع كليد آگاهي در مورد مسيرهاي مختلف اعمال قدرت در تمام دنده هاي اتوماتيك مي باشند بيان مي گردد و آنها عبارتند از :حالت خلاص ، كاهش دنده ،اوردرايو،حركت مستقيم و دنده عقب كه بترتيب هر يك را مورد بررسي قرار مي دهيم . قانون خلاص(Law of neutral) : وقتي كه قدرت ورودي وجود داشته باشد اما عضوهاي عكس العملي عمل ننمايند وضعيت خلاص است. در شكل 3-3 دنده خورشيدي ورودي ومحرك است ، دنده رينگي آزاد وقفسه خروجي مي باشد كه با چرخ هاي محرك ثابت شده است و باعث خواهد شد كه دنده هاي پينيون يا هرز گردها دور محورشان بچرخند ودنده رينگي بر دنده خورشيدي خواهد چرخيد.
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات دسته بندی : وورد نوع فایل : word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت ) تعداد صفحه : 71 صفحه
قسمتی از متن word (..doc) :
1 شناسايي و طبقه‌بندي خاك 4-1. مقدمه قبلاً توضيح داده شده است كه يك خاك را توسط اجزاي مشخصي نظير شن، ماسه، لاي و رس تعيين ميكرديم. كه اين اصل بر ميانگين اندازه دانهها يا ذرات استوار است. اكثر خاكهاي طبيعي از مخلوط شدن 2 يا چند نوع از آنها ايجاد ميشوند، كه امكان وجود تركيبات آلي نيز در آنها است. ذره كوچكتر يك مخلوط خاكي در تعيين خصوصيات خاك نسبت به ذرات بزرگتر برتري دارد به عنوان مثال: ماسههاي روان، ماسههاي رسي و غيره. به خاكي كه در حد مقدار مواد ماسه، لاي و رس آنها تقريباً برابر باشد لوام (خاك گلداني) گفته ميشود. تفاوت بين خاكي كه از دانههاي درشت و زبر تشكيل شده و خاكي كه از دانههاي ريز تشكيل شده در فصلهاي 3 و 1 مطرح شده است. در اين فصل روشهاي مشخص براي شناسايي طبيعت انواع خاك، به خوبي روشهاي معمول براي دستهبندي خاكها همراه با مطالب كمكي مرتبط با موضوع بحث با برخي جزئيات مطرح خواهد شد. 2-4. شناسايي خاكها نحوه تشخيص دانهدرشت يا دانهريز بودن خاكها به اين نحوه است كه آيا ميتوان تكتك ذرات خاك را با چشم غيرمسلح ديد يا نه. 2 بنابراين اندازه ذرات به خودي خود براي تشخيص ميان شن و ماسه كافي به نظر مي رسد. اما تشخيص ميان لاي و رس با اين روش عملي نيست. شناسايي خاكها ميتواند آسانتر شود اگر شخص بتواند شن را از ماسه و ماسه را از لاي و لاي را از رس تشخيص دهد. در ادامه روشهاي تشخيص آنها خلاصهوار آمده است. نحوه تشخيص شن از ماسه اگر اندازه خاك بين mm75/4 تا mm80 باشد، شن ناميده ميشود و اگر اندازه ذرات خاك بين mm075/0تا mm75/4 باشد، ماسه ناميده ميشود. (رجوع به: 1970-1498 دستهبندي و شناسايي خاكها براي {مقاصد} مهندسي عمومي). اين محدوديت اگرچه در طبيعت اختياري هستند ولي پذيرفته شدهاند. همچنين شكل ذرات نيز داراي اهميت است و ممكن است با اسامي angular، sub-angular، rounded توصيف شوند. شناسايي شن از ماسه در صورت امكان بهتر است شامل بخش شناسايي تركيب كانيها نيز باشد. نحوه تشخيص ماسه از لاي ذرات ريز ماسه را نميتوان با آزمايشهاي ساده از لاي تشخيص داد. لاي ممكن است كمي تيره به نظر آيد. به هر حال تفاوت آن دو را با تست پراكندگي (dispersion)* ميتوان فهميد. نحوه تست اينگونه است كه يك قاشق پر از نمونه را در يك ظرف شيشهاي از آب ميريزيم اگر ماده ماسه باشد در يك يا دو دقيقه رسوب ميكند ولي اگر لاي باشد بين 15 دقيقه تا يك ساعت طول ميكشد تا تهنشين شود. سرانجام در هر دوي اين موارد چيزي در 4 آب به صورت معلق باقي نميماند و همه ذرات رسوب ميكنند. نحوه تشخيص لاي از رس آزمايشهاي ميكروسكوپي ذرات فقط در لابراتورها امكانپذير است. تعدادي تست ساده براي مواقعي كه دسترسي به لابراتورها وجود ندارد طراحي شده است. 1. آزمون لرزش مقداري از ماده را روي دستمال ريخته و آن را تكان ميدهيم (ميلرزانيم) اگر ماده لاي باشد آب روي سطح آن قرار ميگيرد و سطح آن روشن و شفاف ميشود اگر ماده خمير مانند شد رطوبت آن دوباره وارد خاك شده و روشنايي سطح آن از بين خواهد رفت. اگر ماده رس باشد آب نميتواند به راحتي حركت كند و به همين دليل تيره و كدر به نظر ميرسد. اگر ماده مخلوطي از لاي و رس باشد سرعت نسبي پايدار ماندن روشنايي سطح ميتواند مقدار لاي موجود در آن را به صورت تقريبي نشان دهد. اين آزمون همچنين با نام dilatancy نيز معروف است. 2. آزمون مقاومت يك كلوخ (briquette) كوچك از ماده را آماده و خشك ميكنيم سپس سعي مي كنيم كه آن را بشكنيم، اگر به آساني شكسته شد، ماده لاي است. اگر ماده رس باشد براي شكسته شدن نيروي بيشتري را ميطلبد. همچنين اگر ماده لاي باشد ميتوان در سطح كلوخ ذرات جدا شده ماده را پاك كرد. وقتي خاك مرطوب بين انگشتان فشرده شود رس سطح صابوني مانندي را پديد مي 4 آورد و ليس است به آرامي خشك ميشود و ذرات سطح آن به آساني جدا نميشوند. 3. آزمون لوله تلاش ميكنيم از خاك مرطوب شده رشتهاي به قطر حدود mm3 بسازيم. اگر ماده لاي باشد اين كار امكانپذير نيست و از هم ميپاشد. اگر ماده رسي باشد چنين رشتهاي را ميتوان حتي با طول حدود cm30 نيز درست كرد. و حتي ميتوانيم آن را از يك طرف گرفته و بلند كنيم (وزنش را تحمل ميكند) نام ديگر اين آزمون Toughness است. 4. آزمون پراكندگي يك قاشق پر از خاك را در يك ظرف شيشهاي پر از آب ميريزيم. اگر نمونه لاي باشد ذرات در مدت 15 دقيقه تا 1 ساعت تهنشين ميشود. اگر نمونه رسي باشد سوسپانسيوني ايجاد ميشود كه پايداري آن ساعتها و حتي روزها طول ميكشد و Provided Flocculadion اتفاق نميافتد. چند نمونه آزمون متنوعي در ادامه معرفي شده است. خاكهاي محتوي مواد آلي و رنگ آنها خاكهاي محتوي مواد آلي كه مرطوب و تازه باشند معمولاً داراي بوي خاصي هستند كه نشانه تجزيه مواد آلي است. و به آساني با گرما دادن قابل تشخيص است. روش ديگري براي شناسايي اين خاكها تيرگي آنها است. آزمون اسيدي
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
