لینک دانلود و خرید پایین توضیحات دسته بندی : وورد نوع فایل : word (..DOC) ( قابل ويرايش و آماده پرينت ) تعداد صفحه : 13 صفحه
قسمتی از متن word (..DOC) :
1 انواع سلاح های شیمیایی و میکروبی و مروری بر جنگ ایران و عراق در جنگ تحمیلی 8 ساله علیه ایران رژیم عراق با بهره گیری از چالش های میان تهران واشنگتن، با تحریك كاخ سفید و با هدف رسیدن به امیال خود، مرزهای غربی كشورمان را مورد تاخت و تاز قرار داد. این جنگ به لحاظ بسیاری پارامترها، با سایر نزاع های چند سال اخیر متفاوت بوده است. استفاده از جنگ افزارهای شیمیایی در این جنگ از سوی رژیم عراق یكی از این پارامترها است كه هیچگاه در این وسعت، در هیچ نزاع منطقه ای به كار نرفت. وسعت این اقدام غیرانسانی و مغایر با قوانین بین المللی به حدی بود كه حتی شهروندان عراقی نیز از آن در امان نماندند. اسفند ماه سال 1366 یادآور خاطره تلخ بمباران شیمیایی شهر حلبچهدر منطقه كردستان عراق است كه طی آن صدها نفر از اهالی منطقه جان خود را از دست دادند. آنچه در پی مطالعه خواهید فرمود، مروری است بر تاریخ استفاده رژیم عراق از این سلاح ها در طول جنگ تحمیلی . * * * اولین باری كه ارتش عراق از سلاح شیمیایی در جنگ استفاده كرد مربوط به 27 مهرماه 1359 در منطقه جنوب (استان خوزستان) است. در این سال عراق چهار بار از سلاح شیمیایی از نوع تاول زا (گاز خردل) استفاده كرده كه 1 مصدوم و 20 شهید به دنبال داشت. حملات شیمیایی ارتش بعث در سال های 1360 و 61 كه مقارن بود با عملیات های پیاپی رزمندگان اسلام، گسترش یافت. در سال 1360 عراق 6 بار از این سلاح مرگبار و غیر انسانی استفاده كرد كه باز در همان منطقه (جبهه های جنوب) و از همان نوع تاول زا بود این بار 101 نفر به شهادت رسیدند. 2 در سال1361، در عملیات والفجر مقدماتی 12 بار مناطق غرب و جنوب مورد اصابت بمب های شیمیایی قرار گرفت. جبهه میانی، غرب و شمال غرب و بخشی از استان های ایلام، آذربایجان غربی، اردبیل، باختران، كردستان و سلیمانیه و در عملیات های والفجر 2 و 4 در سال1362، 64 بار مورد اصابت بمب های شیمیایی از نوع تاول زا(خردل) و اعصاب (تابون) قرار گرفتند. بر اثر این حملات وحشیانه و غیر انسانی صدها نفر شهید و هزاران نفر مصدوم شدند. در این سال (62) سلاح های شیمیایی تعداد زیادی از اهالی غیر نظامی مناطق مزبور را مصدوم و نابینا كرد. از تاریخ اول فروردین تا 27 اسفند 1363، 2225 نفر مصدوم و 40 شهید در عملیات های خیبر و بدر حاصل اصابت 58 بار بمب های تاول زا، اعصاب، خفه كننده و آلوده كننده خون است سال 1364، در عملیات های والفجر 8 و ابتدای والفجر 9 در مناطق جنوب 76 بار سلاح شیمیایی به كار رفت كه حاصل آن 77 شهید و حدود 11 هزار و 644 نفر مصدوم بود. عراق در پاسخ به حملات رزمندگان اسلام و به خاطر شكست سنگین در عملیات های پیروزمندانه كربلای دو،چهار ، پنج وشش 102 بار از سلاح های شیمیایی استفاده كرد كه 4720 نفر مصدوم و 107 نفر به شهادت رسیدند. در سال 1365عراق در مناطق شلمچه، سردشت، خوزستان، بصره، كردستان، دیاله و ایلام 43 بار از سلاح شیمیایی استفاده كرد كه 9440 مصدوم 442 شهید حاصل این حملات وحشیانه بود. در سال پایانی ،34 حمله شیمیایی در مناطق غرب، شمال غرب و جنوب ثبت شده است كه آخرین بار آن بعد از قرار داد 598 در تاریخ سوم شهریور در عملیات باز پس گیری «فاو» بود. بر اساس آمارهای رسمی نهادهای مسؤول در این رابطه تعداد كل شهدای حملات شیمیایی در طول جنگ حدود 2600 شهید و تعداد كل مصدومان نظامی و غیر نظامی حملات شیمیایی 107 هزار نفر و تعداد جانبازان شیمیایی (كه در حال حاضر تحت پوش بنیاد جانبازان هستند) حدود 45 هزار نفر است. 3 به كارگیری سلاح های شیمیایی از سوی عراق در حالی صورت می گرفت كه این كشور جزو 120 كشور امضا كننده پروتكل ژنو درباره منع استفاده از سلاح های سمی، خفه كننده و تركیبات باكتریولوژیك قرار داشت. پروتكل 1925 ژنو كه طی قطعنامه 2612 (12)Bسازمان ملل مجدداً به تصویب رسیده است، صراحتاً استعمال سلاح های شیمیایی را منع می كند. اما به نوشته هفته نامه اشپیگل چاپ آلمان یك كارخانه تولید گاز خردل و اعصاب (تابون) می تواند سالیانه 000/760/1 تن مواد خام شیمیایی را به گازهای كشنده خردل و تابون مبدل سازد. در حالی كه در كارخانه تولید سلاح های شیمیایی سامرا 4 خط تولید مشغول ساخت 4 نوع ماده ضد عصبی مرگ زا بود و مواد اولیه هر یك از خطوط تولید از كشورهای غربی به اسم گازهای حشره كش خریداری می شد كه تولید هفتگی آن جمعاً حدود 10 هزار تن بود. رادیوی صدای عراق در تاریخ 30 مهر 1380 اعلام كرد: در جنگ با ایران از پودر سیاه زخم استفاده می نمودو در طول 8 سال جنگ هر هفته اقدام به تولید 3 هزار لیتر ماده مادر در تولید پودر سیاه زخم می كرد. بر اساس تحقیقات به عمل آمده گاز تابون اغلب در زمان حمله به رزمندگان ایران مورد استفاده قرار می گرفت كه خیلی سریع مرگ را به دنبال دارد و از آنجا كه مواد این گاز به فاصله چند ثانیه تجزیه می شود، هیچ اثری از آن در محیط باقی نمی ماند. پزشكان انگلیسی می گویند: بازماندگان بمباران شهر حلبچه كه بیش از 5 هزار كشته داشت به بیماری های روانی، پوستی و مغزی بسیار خطرناك مبتلا هستند و تعداد بیماران سرطانی بسیار زیاد است. این سلاح ها دارای تأثیر موروثی بوده و از نسلی به نسل دیگر منتقل می شود. ضایعات مشاهده شده در مصدومان شیمیایی به شرح ذیل می باشد. 1. سوختگی های پوستی از درجه 1 تا 3 در نقاط مختلف سطح بدن كه 20 تا 70 درصد سطح بدن را به خصوص صورت، دندان ها و نواحلی تناسلی را می پوشاند. 2. تحریك شدید چشم ها، ورم ملتهبه كه با احساس سوزش شدید، اشك، ریزش، ترس از نور و خیره شدن دید همراه است. 4 3. ضایعات ریوی، گرفتاری دستگاه تنفسی فوقانی، تمام بیماران از احساس سوزش در ناحیه سینه و سرفه و علایم فارانژیت و برنشیت رنج می برند و اكثراً دچار سرفه های پیاپی، دفع خلط و تنگی تنفس هستند. 4. عوارض گوارش شامل اشكال در بلع، حالت تهوع و استفراغ كه در مقایسه با سایر عارضه ها كمتر مشاهده می شود. . عوارض خونی كه خطرناك ترین عارضه در میان مصدومان گازها ی شیمیایی است پس از 5 تا 7 روز در بیمار علایم دپرسیون مغز استخوان پدید می آید. این علایم با كاهش سلول های خونی مشخص می شود و تعداد گلبول های سفید به 500 می رسد. انواع سلاح های شیمیایی وی ایكسVX سمی ترین سلاح شیمیایی است و به شكل مایع چسبناك و بی رنگی است كه به آرامی به گاز بی رنگ و بو تبدیل می شود. وی ایكس با تحریك اعصاب موجب تشنج و فلج رگ های خونی و ریه ها می شود. مقدار 10 میلی گرم از این ماده بر روی پوست برای مرگ كافی است و قربانیان درنهایت بر اثر خفگی می میرند. عراق توانایی ساخت بیش از 200 تن وی ایكس را داشته و هرگز نیز آمار واقعی آن میزانی كه عراق ادعا می كند نابوده كرده، به دست نیامده است.
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات دسته بندی : وورد نوع فایل : word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت ) تعداد صفحه : 24 صفحه
قسمتی از متن word (..doc) :
موضوع: پیشرفته ترین سلاح ها و هواپیماهای جهان تفنگها تفنگ ژ-3 مشخصات جنگ افزاري است خودكار (مسلسل) كه به وسيله برگه ناظم آتش" به حالت نيمه خودكار وظامن در مي آيد. با فشار مستقيم گاز باروت مسلح مي گردد وبا خشاب بيست فشنگي تغذيه مي شود. با هوا خنك شده وبوسيله نفر حمل مي گردد. دستگاه نشانه روي ، روي آن به راحتي قابل تنظيم است وعمل اين تفنگ با عقب نشيني همراه است. مختصات الف- برد موثر 1200 متر، برد مفيد 400 مترالي 600 متر وبرد نهايي 3750 متر. ب- تعداد خان ، 4 عدد وگردش آن از چپ به راست سرعت اوليه گلوله 800 متر در ثانيه مي باشد. ج- طول اسلحه بدون سرنيزه : 5/102 سانتي متر. ز- طول گام: 5/30 سانتي متر، تعداد گام 5/1. و- كاليبر (قطر گلوله): 62/7 ميلي متر. انواع تفنگ ژ-3 تفنگ ژ-3 با روپوش وقنداق پلاستيكي براي تير اندازي در حالت مختلف. تفنگ ژ-3 با قنداق آهني تاشونده براي عمليات تهاجمي سخت وعمليات چريكي. تفنگ ژ-3 مجهز به دستگاه دو پايه براي تيراندازي در حالت درازكش. تفنگ ژ-3 مجهزبه دوربين مادون قرمز براي تير اندازي در شب. قطعات تفنگ ژ-3 از هشت قسمت اصلي زير تشكيل مي شود: 1- قنداق متعلقات 2- بند متعلقات 3- دستگاه چكاننده وقبضه طپانچه اي 4- آلات متحرك و متعلقات 5- روپوش 6- خشاب 7- لوله 8- شعله پوش تفنگ كلاشينكف مشخصات با دو نيرو عمل مي كند: الف) نيروي گاز ب) نيروي فنر برگرداننده 2- با استفاده از ضامن درد ووضعيت تك تير ومسلسلي تير-اندازي مي نمايد. 3- با خشاب 30 فشنگي و50 فشنگي تغزيه مي شود. 4- كاليبر فشنگ مورد استفاده 62/7 ميليمتر مي باشد. مختصات الف: وزن وطول وزن تفنگ بدون سرنيزه با خشاب پر 300/4كيلوگرم وزن تفنگ بدون سرنيزه با خشاب خالي 800/3 كيلوگرم وزن سرنيزه با غلاف 370 گرم وزن سرنيزه بدون غلاف 270 گرم وزن خشاب خالي 330 گرم وزن خشاب پر 820 گرم وزن فشنگ 2/16 گرم وزن گلوله عادي 9/7 گرم وزن باروت داخل گلوله 6/1 گرم طول تفنگ با سرنيزه 107 سانتيمتر طول تفنگ بدون سرنيزه 87 سانتيمتر طول تفنگ با قنداق فلزي تا شو 5/64 سانتيمتر طول لوله 5/41 سانتيمتر طول قسمت خان دار لوله 9/36 سانتيمتر طول فاصله دو قسمت نشانه روي (روزنه ديد ومگسك) 8/37 سانتيمتر طول تيغه سر نيزه 20 سانتيمتر ب- مسافات وسرعت اوليه وميانگين هاي تير اندازي : مسافات برد نهايي 3600 متر برد موثر 1500 متر برد مفيد 400 متر درجه بندي ستون درجه تا 800 متر ( نوعي از آن تا 1000 متر) برد تير اندازي در حالت نشسته 800 متر سرعت اوليه 710 متر درثانيه ميانگين تير اندازي بدون نشانه روي (هجومي) 600 تير در دقيقه ميانگين تير اندازي با نسانه روي (رگبار) 100 تير در دقيقه ميانگين تير اندازي با نشانه روي (تك تير) 40 تير در دقيقه عمر لوله در يك تير اندازي بدون وقفه 1500 تير فشار گاز بر لوله 2700 كيلو گرم بر سانتيمتر مربع تعداد خان ( شيارهاي داخل لوله) 4 عدد انواع فشنگ ها فشنگ عادي يا معمولي فشنگ كشف محل (رسام) فشنگ سوزاننده فشنگ شكاننده- سوزاننده فشنگ رنگي(مراسم) قطعات 1-لوله گاز وروپوش آن 2- گلنگدن 3- آلات متحرك 4- ميله وفنر ارتجاع 5- روپوش اصلي 6- فشنگ كلاشينكف 7- خشاب 30 فشنگي 8- تفنگ كلاشينكف تفنگ سيمينوف اسلحه ايست نيمه خودكار، با دقت نشانه روي زياد. سيمينوف براحتي قابل حمل ونقل مي باشد وپس از اتمام فشنگ هاي درون خشاب گانگدن به عقب بر نمي گردد. فشنگ هاي كلاشينكف نيز در اين اسلحه به كار مي رود. مختصات 1- طول با سرنيزه 126 سانتيمتر 2- طول بدون سرنيزه 102 سانتيمتر 3- وزن بدون فشنگ 85/3 كيلو گرم 4- وزن با فشنگ 012/4 كيلو گرم 5- برد مفيد( بدون دوربين) 400-500 متر 6- برد مفيد(با دوربين) تا 800 متر 7- برد موثر 1000 متر 8- برد نهايي 3000 متر 9- سرعت تير 30 الي 40 تير در دقيقه 10- خشاب 15 فشنگي قطعات محورهاي قنداق فنر گلنگدن قسمت بالايي قبضه براي بستن عكس باز كردن عمل مي نمايد. تفنگ ام- يك تفنگ (ام - يك) جزو اسلحه هائي است كه تقريبا" از دور خارج شده وتنها در برخي از كشورها ازآن استفاده ميشود. اين اسلحه در گذشته در ارتش ايران مورد استفاده قرار مي گرفت كه با آمدن ژ-3 كم كم از دور خارج شده ودر اختيار ژاندارمري قرار گرفته بود وپس از انقلاب از طريق مصادره پادگانها پاسگاههاي ژاندارمري بدست مردم افتاد. اسلحه " ام- يك" ساخت آمريكا مي باشد. اين اسلحه نيه خودكار بوده وبوسيله ي گاز باروت مسلح شده وبا هوا خنك مي شود."ام- يك" با شانه هشت فشنگي تغذيه مي شود. قطعات 1- لوله سلاح 2- مگسك 3- فنر اتجاع 4- ميله گاز ودستگيره آتش 5- گلنگدن 6- شانه 7- دستگاه نشانه روي مختصات اسلحه از سه قسمت كلي تشكيل شده است : 1-قنداق( شامل قنداق كه متصل به بدنه اسلحه است واز جنس چوب مي باشد بهمراه بندها وروپوش لوله) 2-لوله ومتعلقات( شامل گلنگدن – دستگاه نشانه روي – لوله اصلي سلاح- ميله وفنر ارتجاع – دستگسره آتش – مگيك صفحه خوراك دهنده – هادي گلوله – گيره ميله گاز- لوله گاز- فشنگ كش – شيطانك – شيطانك وفنر – فشنگ پران وفنر) 1-دستگاه چكاننده و قطعات مربوط به آن عمل وعكس العمل سلاح 1- تغذيه 2- ادخال 3- چفت شدن 4- ضربت زدن 5- رها شدن 6- اخراج 7- پرش 8- مسلح شدن
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات دسته بندی : پاورپوینت نوع فایل : powerpoint (..pptx) ( قابل ويرايش و آماده پرينت ) تعداد اسلاید : 19 اسلاید
قسمتی از متن powerpoint (..pptx) :
1 بنام خدا تحریم نبرد غرب با ایران با سلاح اقتصاد 0 0 2 و تحریم اقتصادی تعریف تحریم تحری م: حرام‌کردن, حرام‌گردانیدن‌چیزی‌یاکاری، منع کردن تحریم، عبارت است از تدابیری قهرآمیز که توسط کشور یا گروهی از کشورها علیه کشوری که به قوانین بینالمللی تجاوز نموده و یا از معیارهای اخلاقی مقبول، تخطی کرده باشد، اعمال میشود. تحريم اقتصادي اقدام برنامه ريزي شده يک يا چند دولت از طريق محدود کردن مناسبات اقتصادي براي اعمال فشار بر کشور هدف با مقاصد مختلف سياسي است. 3 انواع تحريم اقتصادي تحریم های اقتصادی از جهت هدف تحريم اقتصادي را در سه زمينه اعمال مي کنند بسته به منشا تحريم تحريم تجاري تحریم مالي 1) تحريم هاي يک جانبه 2) تحريم چند جانبه 3) تحريم توسط شوراي امنيت سازمان ملل مهار رژیم تغییر رفتار رژیم تغییر رژیم تحریم اطلاعاتی 4 گذر به تحريم هاي اقتصادي براي هدف هاي استراتژيک معمولا چهار مرحله اي است : مرحله اول تشويق کشو ر هدف به طور خصوصي و از راه مذاکره دو جانبه مرحله دوم درخواست علني از کشور هدف و اعلام عمومي آن مرحله سوم مشورت با متحدين براي اقدام هاي بعدي و اقدام نظام در صورت نياز مرحله چهارم آغاز تحريم از سطح غيراقتصادي 1- لغو ملاقات هاي چند جانبه 2- خودداري از اعطاي ويزا 3 - جلوگيري از عضويت کشور هدف در سازمان هاي بين المللي 4 - مخالفت با ميزباني کشور هدف براي ميزباني اجلاس هاي بين المللي تحريم غيراقتصادي 5
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات دسته بندی : وورد نوع فایل : word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت ) تعداد صفحه : 34 صفحه
قسمتی از متن word (..doc) :
1-1سلاح هاي شيميايي در دوران باستان: گرچه تاريخ دقيق نخستين كاربرد مواد سمي در ادوار گذشته نامعلوم است، با اين حال مي توان به كارگيري آتش از جانب انسان را به عنوان نخستين حربه شيميايي نام برد. كاربرد مواد شيميايي سمي حدود 600 سال قبل از ميلاد مسيح در كتاب هاي پوزانياس (Pausanias) مولف يوناني در شهر دلفي گزارش شده است. در آن زمان مهاجمان يوناني براي از پاي در آوردن مدافعان دلفي آب رودخانه را به ريشه گياه خرق سفيد (Veratrum از جنس Hellebore) كه حاوي مواد سمي بود آغشته كردند و بدين گونه به سادگي شهر محاصره شده را تصرف كردند. همچنين پروكيپوس، مورخ روم شرقي، در مورد جنگ هاي ساسانيان و روميان مي نويسد كه؛ سپاه ساساني براي تسخير دژهاي رومي ها زير ديوار آن نقب مي زدند. گاهي اين نقب ها با نقب دشمن كه براي مقابله حفر شده بود برخورد مي كرد، در چنين شرايطي دو طرف مي كوشيدند با سوزاندن گوگرد، سربازان حريف را بيرون رانند. همچنين در تاريخ حمل و نقل دريايي از آتش مشهور يوناني (The Greek Fire) فراوان صحبت شده است. مخلوط آتش زا معمولاً شامل قير، گوگرد و مواد چسبنده همراه با روغن خام و آهك زنده بوده است. آتش يوناني در تماس با آب، خود به خود مشتعل مي شد. در 1453 ميلادي كه ترك هاي عثماني به قسطنطنيه يا استانبول امروزي، آخرين سنگر روم شرقي (بيزانس) حمله بردند، به كندن نقب پرداختند؛ مدافعان شهر براي مقابله با آنها، در نقب ها با پخش دود حاصل از سوزاندن گوگرد كه همان SO2 مي باشد، ترك‌ها را دچار خفگي نمودند. در 1862 و در جريان جنگ داخلي آمريكا پيشنهاد به كارگيري گاز كلر در عمليات نظامي مطرح شد. گرچه، كلر مورد استفاده واقع نشد ولي بدون شك فكر كاربرد گسترده و توليد صنعتي عوامل شيميايي متعلق به آمريكايي هاست. بعدها يك دوره تلاش جدي در مورد توسعه عوامل شيميايي و وسايل حمل آنها به صورت نارنجك، گلوله توپ و غيره آغاز گرديد. در اواخر قرن نوزدهم انگليسي ها در جنگ بوثر از گلوله هاي توپ محتوي اسيد پيكريك استفاده كردند. بدين گونه به كارگيري متفرقه از عوامل شيميايي بتدريج زمينه را براي كاربرد گسترده آن در فاجعه 1915 فراهم آورد. 1ـ2 سلاح هاي شيميايي در جنگ جهاني اول: با آغاز قرن بيستم و توسعه بيش از پيش دانش شيمي، زنگ خطر به كارگيري احتمالي و گسترده مواد شيميايي در جنگ ها براي دولتمردان اروپايي به صدا درآمد و آنها را واداشت طي قراردادي به كارگيري اين مواد را منفع كنند. اين قرارداد در سال 1907 بسته شد و به تصويب بيشتر كشورهاي اروپايي رسيد. با اين حال برخلاف قرارداد منع كاربرد سلاح شيميايي، اين جنگ افزار مخوف در مقياس گسترده اي طي جنگ جهاني اول به كار گرفته شد و چنانچه در تاريخ ثبت شده، جنگ شيميايي نخستين بار، زماني كه آلماني ها در اكتبر 1914 در نوشاپل گلوله هاي حاوي گاز اشك آور به سوي فرانسوي ها پرتاب كردند، آغاز شد ولي به سبب پراكندگي سربازان و محدود بودن شمار گلوله ها اين تاكتيك چندان كارساز نبود و حتي فرانسوي ها متوجه كاربرد آن نشدند. با اين حال آلماني ها دست از تلاش برنداشته و گاز كلر را نيز نخستين بار در 22 آوريل 1915 در يپرس (Ypres) بلژيك عليه سربازان مستعمراتي فرانسه و پياده نظام كانادايي كه هيچ ماسكي براي حفاظت نداشتند به كار بردند. علاوه بر اين آلماني ها به سرعت به فسژن و خردل روي آورده و آنها را در جبهه آزمودند. [1] به طوري كه عامل تاول زاي خردل گوگردي به وسيله آلماني ها در 1917 و در نزديكي دهكده يپرس بر ضد سربازان فرانسوي به كار گرفته شد و به همين دليل فرانسويان نام ايپريت (Yperite) را نيز به عامل خردل دادند. همچنين خردل با نام ديگري به نام صليب زرد (Yellow Cross) نيز شناخته شده بود چرا كه براي مشخص كردن مخازن حاوي آن علامت صليب زرد به كار مي رفته است. به طور كلي در جنگ جهاني اول حدود 125000 تن عوامل سمي مشتمل بر 45 نوع عامل شيميايي مختلف به كار رفت كه در بين آنها 18 عامل كشنده و 27 عامل تحريك كننده بود. از ميان عوامل ذكر شده به طور عمده فسژن و خردل حدود يك ميليون و 300 هزار سرباز را از صحنه نبرد خارج كرد كه تعداد بيشماري از آنها براي هميشه نابينا شدند و تقريباً 100 هزار نفر جان باختند. 1ـ3 سرنوشت سلاح هاي شيميايي پس از جنگ جهاني اول روند سريع ساخت جنگ افزارهاي شيميايي جديد و كاربرد وسيع آن طي جنگ جهاني اول و مهمتر از همه برانگيخته شدن احساسات عمومي باعث شد بيش از پنجاه كشور معاهده اي مبني بر عدم كاربرد جنگ افزارهاي شيميايي را در ژنو امضا كنند كه به پروتكل 1925 ژنو (Geneva Protocol) معروف شد. اما تصميمي درباره منع ساخت اين سلاح ها گرفته نشد. علاوه بر اين با توجه به ويژگي هاي مواد شيميايي جنگي (پوشش وسيع، خواص مصدوم كنندگي شديد، افت روحيه شديد دشمن و نياز به نيروي متخصص و كارآمد جهت درمان و رفع آلودگي) نظر كارشناسان نظامي پس از جنگ جهاني اول، به شدت به طرف اين جنگ افزارها معطوف و موجب توسعه اين سلاح ها در كشورهاي غربي شد و بدين شكل روش هاي توليد بسياري از تركيبات شيميايي به دست آمد. بعضي ها گمان مي كردند كه در پناه اين معاهده جهاني در جنگ ها و درگيري ها از اين سلاح استفاده اي به عمل نخواهد آمد ولي تاريخ شاهد وقايع ناخوشايند ديگري بود. در 1936، 650 تن عامل شيميايي توسط ايتاليا در جنگ عليه اتيوپي به كار رفت كه جان 15 هزار نفر را گرفت. در جنگ هاي يمن، (67 ـ 1963) مصري ها از سلاح شيميايي استفاده كردند. در 1938 ژاپني ها بمب هاي حاوي عوامل شيميايي، بر روي سربازان چيني فرو ريختند. در جنگ هاي داخلي اسپانيا كه از 1936 آغاز شد و سه سال به طول انجاميد به فرمان استالين و در حمايت از جمهوري خواهان كه عليه ملي گرايان به رهبري فرانكو مي جنگيدند، در دو منطقه اسپانيا گازهاي سمي و همچنين عامل خردل به كار برده شد كه طي آن شمار زيادي از افراد غيرنظامي به هلاكت رسيدند. 1ـ4 سلاح هاي شيميايي در جنگ جهاني دوم در جريان جنگ جهاني دوم مراكز پژوهشي ـ نظامي در آلمان، انگلستان، آمريكا و ژاپن به كوشش هاي خود جهت تهيه عوامل شيميايي با سميت زياد ادامه دادند. در آلمان سنتز عوامل بسيار سمي اعصاب تابون و ساربن آغاز و با تهيه سومان در سال 1944 دنبال شد كه سمي ترين عامل شيميايي در جنگ جهاني دوم بود. آلماني ها همراه با تلاش هاي پژوهشي جدي، كارخانه بزرگي براي توليد جنگ افزارهاي شيميايي و مهمات آن تاسيس كردند كه توليد ساليانه آن در 1943 حدود 180 هزار تن (اين مقدار 5/1 برابر عوامل شيميايي به كار رفته به وسيله دول متخاصم طي جنگ جهاني اول) بوده است. طبق گزارش ورماخت (wehrmaht) در اواخر جنگ، ذخيره عوامل شيميايي آلمان 70 هزار تن شامل 32 هزار تن ايپريت يا خردل و 13 هزار تن گازهاي اعصاب بوده است. اسپي ير (Speer) وزير صنايع هيتلر در دادگاه بين المللي نورنبرگ اعلام كرد كه هيتلر خود طي جنگ جهاني اول مصدوم شيميايي بوده و بدين جهت به جنگ افزارهاي شيميايي جديد اهميت زيادي قائل بود. نيروهاي هيتلري همواره ذخاير جنگ افزارهاي شيميايي خود را افزايش مي دادند. آلماني ها در جريان جنگ دوم مرتكب بيرحمانه ترين جنايات عليه بشريت شدند. اتاق هاي گاز در اردوگاه هاي بوخن والد (Buchenwald)، آشويتس (Auschwitz)، زاخرزن هاوزن (Sachsenhausen)، نوين گام (Neuengamme)، لوبلين (Lublin)، گروسه روزن (Grosse -Rosen)، راونز بروخ (Ravensbruck) و تربلينكا (Treblinka) كار مي كردند. در 14 ژوئيه 1942 هيملر (Himmler) اجازه داده بود كه در برخي اردوگاهها از زندانيان براي آزمايش عوامل شيميايي استفاده كنند. در كل، تا پايان جنگ تنها 5/4 ميليوم زنداني بر اثر به كارگيري انواع عوامل سمي به وسيله شركت دگش وابسته به مجتمع صنعتي فاربين در اردوگاه آشويتس مسموم شده بودند. انگليسي ها سنتز تابون و سارين را تكرار كردند و علاوه بر آن مكانيسم اثر عوامل شيميايي تركيبات آلي فسفردار را كشف نموده و بر اين اساس شيوه هاي جديدي را براي سنتز عوامل شيميايي پيشنهاد كردند. گرچه كوشش هاي انگليسي ها سري نگه داشته شد با اين حال گزارش هاي پژوهشي منظم و كاملي از طريق وزارت دفاع انگلستان به آمريكايي هايي كه در همين زمينه كار مي كردند فرستاده مي شد. ژاپني ها نيز در سال هاي جنگ هزاران ماده شيميايي سمي سنتز كردند، با اين حال ماده اي سمي تر از عوامل شيميايي جنگ جهاني اول به دست نياوردند. در كل طي جنگ جهاني دوم با اين كه طرف هاي درگير (بويژه انگلستان، آمريكا، شوروي، ژاپن، آلمان و ايتاليا) همگي داراي ذخاير عوامل شيميايي بودند، ولي از اين جنگ افزارها استفاده چنداني به عمل نيامد؛ بويژه آلمان نازي در حين جنگ دوم جهاني با وجود ذخاير عظيم جنگ افزارهاي شيميايي هرگز از اين تسليحات استفاده نكرد چرا كه توازن قوا و وحشت آلماني ها از مقابله به مثل نيروهاي متفقين عامل بازدارنده اين اقدام وحشتناك احتمالي بود. به طوري كه نخست وزير وقت انگلستان “وينستون چرچيل” در سال 1942 يعني هنگامي كه انگليسي ها از لحاظ توانايي در زمينه سلاح هاي شيميايي قدرت لازم را داشتند، چنين بيان داشت كه : دولت روسيه مدعي است كه آلماني ها در صورت نااميدي از حملات خود، ممكن است از گاز سمي بر ضد مردم و ارتش روسيه استفاده كنند. ما خود قاطعانه تصميم داريم از اين سلاح نفرت انگيز استفاده نكنيم، مگر اين كه ابتدا ارتش آلمان آن را به كار گيرد. به هر حال با شناختي كه از دشمن خود داريم، فراهم آوردن تداركات لازم به مقياس بسيار وسيع را ناديده نگرفته ايم. بنابراين تصميم گيري در اين خصوص كه هراس ناشي از به كارگيري سلاح هاي شيميايي نيز به جنگ هوايي افزوده شود، بر عهده هيتلر است. تنها كاربرد عمده تسليحات شيميايي از جانب آلماني ها در جريان جنگ جهاني دوم، عليه نيروهاي شوروي صورت گرفت؛ ماجرا بدين قرار بود كه در ماههاي مه و ژوئن سال 1942، آلماني ها عليه واحدهاي نظامي و غيرنظامي شهر كرچ (Krauch) كه در يكي از معادن پنهان شده و دليرانه در مقابل دشمن مقاومت مي كردند، جنگ افزارها شيميايي به كار بردند. 1ـ5 سلاح هاي شيميايي پس از جنگ جهاني دوم در جنگ ويتنام در دهه 1960 و سال هاي نخست دهه 1970 آمريكايي ها با به كارگيري عوامل شيميايي خطرناك بويژه عامل نارنجي آنچنان خسارات جبران ناپذيري به مراتع، جنگل ها و محيط زيست ويتنام وارد كردند كه هنوز پس از گذشت سه دهه و با وجود طرح هاي بزرگ ترميم، آثار شوم آن برطرف نگرديده است. همچنين گزارش هاي تاييد نشده اي از كاربرد عوامل شيميايي توسط ويتنامي ها در كامبوج (1976)، و لائوس (1979) و به كارگيري نوعي عامل شيميايي توسط ارتش شوروي و نيروهاي دولتي افغانستان، عليه مجاهدان افغاني اعلام شده است. همچنين مهمترين آزمايش آمريكايي ها در شمال شرقي برزيل در اكتبر 1984 انجام شد كه طي آن 7000 نفر كشته شدند. در اين آزمايش علاوه بر اين كه دو طايفه بومي به طول كامل از بين رفتند، گياهان و جانوران منطقه نيز دچار ضايعات جبران ناپذيري گرديدند.
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
