دانلود جزوه و پاورپوینت و مقاله طرح درس

تحقیق تاریخ بعثت 14 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 18 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏2
‏تاریخ ‏بعثت
‏درباره تاريخ بعثت رسول‏ ‏خدا(ص)در روايات و ‏احاديث‏شيعه و اهل سنت اختلاف است و مشهور ميان علماء ودانشمندان شيعه آن است كه ‏بعثت آنحضرت در بيست وهفتم رجب سال چهلم عام الفيل بوده،چنانچه مشهور ميان علماءو ‏محدثين اهل سنت آن است كه اين ماجرا در ماه‏مبارك رمضان آن سال انجام شده كه در شب ‏و روز آن نيزاختلاف دارند،كه برخى هفده رمضان و برخى هيجدهم و جمعى نيز تاريخ آنرا ‏بيست و چهارم آن ماه دانسته‏اند. (1) ‏و البته در پاره‏اى از روايات شيعه ‏نيز بعثت رسول‏ ‏خدا(ص)درماه رمضان ذكر شده مانند روايت عيون الاخبار صدوق(ره)كه‏متن ‏آن اينگونه است كه:
‏وقتى شخصى به نام فضل از امام رضا عليه السلام ‏مى‏پرسدكه چرا روزه فقط در ماه مبارك رمضان فرض شد و در سايرماهها فرض نشد؟امام ‏عليه السلام در پاسخ او فرمود:
‏لان شهر رمضان هو الشهر الذى انزل الله تعالى فيه ‏القرآن...
‏تا آنجا كه ميفرمايد:«...و فيه نبى محمد صلى الله ‏عليه و آله‏»-يعنى بدانجهت كه ماه رمضان همان ماهى است كه خداى‏تعالى قرآن را در آن ‏نازل فرمود...و همان ماهى است كه‏محمد(ص)در آن به نبوت برانگيخته شد... (2) ‏كه چون مخالف با روايات ديگر شيعه در اينباره بوده است.
‏مرحوم مجلسى احتمال تقيه در آن داده،و يا فرموده كه ‏بايد حمل بر برخى‏معانى ديگرى جز معناى بعثت اصطلاحى شود،زيراتاريخ بيست و هفتم ماه ‏رجب بنظر آن مرحوم نزد علماى اماميه‏مورد اتفاق و اجماع بوده و گفته است:«...و عليه ‏اتفاق‏الامامية‏».
‏و اما نزد محدثين و علماى اهل سنت همانگونه كه گفته ‏شدمشهور همان ماه رمضان است (3) ‏،اگر چه در شب و روز آن‏اختلاف دارند،و ‏در برابر آن نيز برخى از ايشان دوازدهم ماه‏ربيع الاول و يا دهم آن ماه،و برخى نيز ‏مانند شيعه‏بيست و هفتم رجب را تاريخ بعثت دانسته‏اند. (4) ‏و بدين ‏ترتيب‏اقوال درباره تاريخ ولادت آنحضرت بدين شرح است:
1-‏بيست و هفتم ماه رجب و اين قول مشهور و يا مورد ‏اتفاق‏علماى شيعه و برخى از اهل سنت است (5) .
2-‏ماه رمضان(17 يا 18 يا 24 آن ماه)و اين قول نيز ‏مشهور نزدعامه و اهل سنت است (6) .
3-‏ماه ربيع الاول(دهم و يا دوازدهم آن ماه)و اين قول ‏نيز ازبرخى از اهل سنت نقل شده (7) .
‏و اما مدرك اين اقوال:مدرك شيعيان در اين تاريخ يعنى 27 ‏رجب،رواياتى است‏كه از اهل بيت عصمت و طهارت رسيده مانند رواياتى كه در كتاب ‏شريف كافى از امام صادق عليه السلام و فرزند بزرگوارش‏حضرت موسى بن جعفر عليه ‏السلام روايت‏شده،و نيز روايتى كه‏در امالى شيخ(ره)از امام صادق عليه السلام نقل ‏شده است (8) ‏و از آنجا كه‏«اهل البيت ادرى بما فى البيت‏»گفتار ‏اين‏بزرگواران براى ما معتبرتر از امثال عبيد بن عمير و ديگران است.
‏و اما اهل سنت كه عموما ماه رمضان را تاريخ ‏بعثت‏دانسته‏اند مدرك آنها در اين گفتار اجتهادى است كه از چند نظرمخدوش و مورد ‏مناقشه است،و آن اجتهاد اين است كه فكركرده‏اند بعثت رسولخدا توام با نزول قرآن
‏2
‏تاریخ ‏بعثت
‏درباره تاريخ بعثت رسول‏ ‏خدا(ص)در روايات و ‏احاديث‏شيعه و اهل سنت اختلاف است و مشهور ميان علماء ودانشمندان شيعه آن است كه ‏بعثت آنحضرت در بيست وهفتم رجب سال چهلم عام الفيل بوده،چنانچه مشهور ميان علماءو ‏محدثين اهل سنت آن است كه اين ماجرا در ماه‏مبارك رمضان آن سال انجام شده كه در شب ‏و روز آن نيزاختلاف دارند،كه برخى هفده رمضان و برخى هيجدهم و جمعى نيز تاريخ آنرا ‏بيست و چهارم آن ماه دانسته‏اند. (1) ‏و البته در پاره‏اى از روايات شيعه ‏نيز بعثت رسول‏ ‏خدا(ص)درماه رمضان ذكر شده مانند روايت عيون الاخبار صدوق(ره)كه‏متن ‏آن اينگونه است كه:
‏وقتى شخصى به نام فضل از امام رضا عليه السلام ‏مى‏پرسدكه چرا روزه فقط در ماه مبارك رمضان فرض شد و در سايرماهها فرض نشد؟امام ‏عليه السلام در پاسخ او فرمود:
‏لان شهر رمضان هو الشهر الذى انزل الله تعالى فيه ‏القرآن...
‏تا آنجا كه ميفرمايد:«...و فيه نبى محمد صلى الله ‏عليه و آله‏»-يعنى بدانجهت كه ماه رمضان همان ماهى است كه خداى‏تعالى قرآن را در آن ‏نازل فرمود...و همان ماهى است كه‏محمد(ص)در آن به نبوت برانگيخته شد... (2) ‏كه چون مخالف با روايات ديگر شيعه در اينباره بوده است.
‏مرحوم مجلسى احتمال تقيه در آن داده،و يا فرموده كه ‏بايد حمل بر برخى‏معانى ديگرى جز معناى بعثت اصطلاحى شود،زيراتاريخ بيست و هفتم ماه ‏رجب بنظر آن مرحوم نزد علماى اماميه‏مورد اتفاق و اجماع بوده و گفته است:«...و عليه ‏اتفاق‏الامامية‏».
‏و اما نزد محدثين و علماى اهل سنت همانگونه كه گفته ‏شدمشهور همان ماه رمضان است (3) ‏،اگر چه در شب و روز آن‏اختلاف دارند،و ‏در برابر آن نيز برخى از ايشان دوازدهم ماه‏ربيع الاول و يا دهم آن ماه،و برخى نيز ‏مانند شيعه‏بيست و هفتم رجب را تاريخ بعثت دانسته‏اند. (4) ‏و بدين ‏ترتيب‏اقوال درباره تاريخ ولادت آنحضرت بدين شرح است:
1-‏بيست و هفتم ماه رجب و اين قول مشهور و يا مورد ‏اتفاق‏علماى شيعه و برخى از اهل سنت است (5) .
2-‏ماه رمضان(17 يا 18 يا 24 آن ماه)و اين قول نيز ‏مشهور نزدعامه و اهل سنت است (6) .
3-‏ماه ربيع الاول(دهم و يا دوازدهم آن ماه)و اين قول ‏نيز ازبرخى از اهل سنت نقل شده (7) .
‏و اما مدرك اين اقوال:مدرك شيعيان در اين تاريخ يعنى 27 ‏رجب،رواياتى است‏كه از اهل بيت عصمت و طهارت رسيده مانند رواياتى كه در كتاب ‏شريف كافى از امام صادق عليه السلام و فرزند بزرگوارش‏حضرت موسى بن جعفر عليه ‏السلام روايت‏شده،و نيز روايتى كه‏در امالى شيخ(ره)از امام صادق عليه السلام نقل ‏شده است (8) ‏و از آنجا كه‏«اهل البيت ادرى بما فى البيت‏»گفتار ‏اين‏بزرگواران براى ما معتبرتر از امثال عبيد بن عمير و ديگران است.
‏و اما اهل سنت كه عموما ماه رمضان را تاريخ ‏بعثت‏دانسته‏اند مدرك آنها در اين گفتار اجتهادى است كه از چند نظرمخدوش و مورد ‏مناقشه است،و آن اجتهاد اين است كه فكركرده‏اند بعثت رسولخدا توام با نزول قرآن
‏2
‏بوده،و نزول قرآن نيزطبق آيه كريمه:شهر رمضان الذى انزل فيه القرآن... (9) ‏در ماه‏مبارك رمضان انجام شده،و با اين دو مقدمه نتيجه‏گيرى كرده‏و ‏گفته‏اند:‏ ‏بعثت رسولخدا در ماه رمضان بوده است،در صورتيكه‏هر دو مقدمه و نتيجه‏گيرى ‏مورد خدشه است زيرا:
‏اولا-اين گونه آيات كه با لفظ‏«انزال‏»آمده بگفته ‏اهل‏تفسير و لغت مربوط به نزول دفعى قرآن كريم است-چنانچه مقتضاى لغوى آن نيز همين ‏است-نه نزول تدريجى آن،و دراينكه نزول دفعى آن به چه صورتى بوده و معناى آن چيست.
‏اقوال بسيارى وجود دارد كه نقل و تحقيق در اينباره ‏از بحث‏تاريخى ما خارج است.و قول مشهور آن است كه ربطى به‏مسئله بعثت رسولخدا(ص)كه ‏بگفته خود آنها بيشتر از چند آيه‏معدود بر پيغمبر اكرم نازل نشد ندارد،و مربوط ‏است‏به نزول‏دفعى قرآن بر بيت المعمور و يا آسمان دنيا-چنانچه سيوطى وديگران در ضمن ‏چند حديث در كتاب در المنثور و اتقان از ابن‏عباس نقل كرده‏اند-و عبارت يكى از آن ‏روايات كه سيوطى‏آنرا در در المنثور در ذيل همين آيه از ابن عباس روايت ‏كرده‏اينگونه است كه گفته است:
«‏شهر رمضان و الليلة المباركة و ليلة القدر فان ليلة ‏القدر هى‏الليلة المباركة و هى فى رمضان،نزل القرآن جملة واحدة من‏الذكر الى البيت ‏المعمور،و هو موقع النجوم فى السماء الدنيا،حيث وقع القرآن،ثم نزل على محمد‏ ‏(ص)بعد ‏ذلك‏فى الامر و النهى و فى الحروب رسلا رسلا» (10) .
‏يعنى ماه رمضان و شب مبارك و شب قدر كه شب قدرهمان ‏شب مبارك است كه در ماه رمضان است و قرآن در آنشب يكجا از مقام ذكر به بيت المعمور ‏يعنى محل وقوع‏ستارگان در آسمان دنيا نازل شد و سپس تدريجا پس از آن‏در مورد امر و ‏نهى و جنگها بر محمد(ص)فرود آمد.
‏و به اين مضمون حدود ده روايت از او نقل شده است.
‏و متن روايت ديگرى كه از طريق ضحاك از ابن ‏عباس‏روايت كرده چنين است:
‏نزل القرآن جملة واحده من عند الله من اللوح ‏المحفوظ الى‏السفرة الكرام الكاتبين فى السماء الدنيا فنجمه السفرة على‏جبرئيل ‏عشرين ليلة،و نجمه جبرئيل على النبى عشرين‏سنة‏» (11) .
‏يعنى قرآن يكجا از نزد خداى تعالى از لوح محفوظ ‏به‏سفيران(فرشتگان)گرامى و نويسندگان آن در آسمان دنيانازل گرديد و آن سفيران در ‏بيست‏شب تدريجا آنرا برجبرئيل نازل كردند،و جبرئيل نيز در بيست‏سال آنرا بررسول خدا ‏نازل كرد.
‏اين درباره اصل نزول قرآن در ماه مبارك رمضان و شب ‏قدر.
‏و ثانيا-در مورد قسمت دوم استدلال ايشان كه نزول ‏قرآن راتوام با بعثت رسولخدا(ص)دانسته‏اند.آن نيز مخالف با گفتار خودشان بوده و ‏مخدوش است،زيرا عموم مورخين و محدثين اهل‏سنت معتقدند كه نبوت و بعثت رسولخدا در ‏آغاز بصورت رؤيا ودر عالم خواب بوده و پس از گذشت مدتها كه برخى آنرا شش‏ماه و برخى ‏سه سال و برخى كمتر و بيشتر دانسته‏اند در عالم‏بيدارى به آنحضرت وحى شد و جبرئيل
‏3
‏بر آن بزرگوار نازل گرديدو قرآن را آورد.
‏و اين جزء نخستين حديثهاى صحيح بخارى است كه ازعايشه ‏نقل كرده كه گويد:
‏اول ما بدى‏ء به رسول الله(ص)من الوحى الرؤيا ‏الصادقه‏فى النوم و كان لا يرى رويا الا جاءت مثل فلق الصبح،ثم‏حبب اليه الخلاء ‏فكان يخلو بغار حراء فيتحنث فيه الليالى‏ذوات العدد قبل ان ينزع الى اهله و يتزود ‏لذلك،ثم يرجع‏الى خديجه فيتزود لمثلها،حتى جائه الحق و هو فى غارحراء،فجاءه الملك ‏فقال:اقرا...
‏و البته ما در آينده روى اين حديث و ترجمه آن مشروحا ‏بحث‏خواهيم كرد،و اين مطلب را تذكر خواهيم داد كه در اين حديث‏جاى اين سئوال هست كه ‏آيا عايشه اين حديث را از چه كسى‏نقل كرده و آيا گوينده حديث رسولخدا(ص)بوده يا ‏ديگرى،زيرا خود عايشه كه در هنگام نبوت رسولخدا(ص)هنوز بدنيانيامده بود و قاعدتا ‏اين روايت را از ديگرى نقل كرده است،ولى در اينجا از او نام نبرده...!
‏مگر اينكه بگويند:اين اجتهاد و نظريه خود ايشان بوده ‏كه‏در اينباره اظهار كرده‏اند كه در اينصورت اين روايت‏خود عايشه‏است و نظريه او ‏است كه در اينباره اظهار داشته و از باب حجيت‏روايت‏خارج شده و مانند نظرات ديگر ‏ميشود كه لابد براى‏امثال بخارى كه كتاب خود را با امثال آن افتتاح و آغاز ‏كرده‏حجيت داشته...و بهر صورت پاسخ اين سئوال را بايد آنهابدهند!
‏ولى اين مطلب بخوبى از اين حديث معلوم ميشود كه ‏ميان‏نزول وحى بر رسول خدا و نزول قرآن فاصله زيادى وجود داشته وتوام با يكديگر ‏نبوده و در نهايه ابن اثير در ماده‏«جزء»در ذيل‏حديث‏«الرؤيا الصالحة جزء من سبعين ‏جزء من النبوة‏» (12) ‏آمده است كه گويد:
«‏و كان فى اول الامر يرى الوحى فى المنام و دام كذلك ‏نصف‏سنة،ثم راى الملك فى اليقظة‏». (13)
‏و نظير اين گفتار را سيوطى در كتاب اتقان ذكر ‏كرده (14) .
‏و بلكه برخى از ايشان فاصله ميان بعثت ‏رسولخدا(ص)ونزول قرآن را چنانچه گفتيم سه سال دانسته و به اين مطلب‏تصريح ‏كرده‏اند،كه يكى از آنها روايت زير است كه ابن كثيرآنرا صحيح و معتبر دانسته و آن ‏روايت امام احمد بن حنبل است‏كه بسند خود از شعبى روايت كرده كه گويد:
«‏ان رسول الله(ص)نزلت عليه النبوة و هو ابن اربعين ‏سنة،فقرن بنبوته اسرافيل ثلاث سنين،فكان يعلمه الكلمة و الشى‏ءو لم ينزل ‏القرآن،فلما مضت ثلاث سنين قرن بنبوته جبرئيل،فنزل القرآن على لسانه عشرين سنة،عشرا ‏بمكة و عشرابالمدينة،فمات و هو ابن ثلاث و ستين سنة‏» (15) .
‏و نظير همين گفتار از ديگران نيز نقل شده (16) .
‏و البته ما اكنون در مقام بحث كيفيت نزول قرآن كريم ‏ونزول دفعى و تدريجى و تاريخ نزول و بحثهاى ديگرى كه مربوطبه نزول قرآن است ‏نيستيم،و اساسا آن بحثها از بحث تاريخى ماخارج است،و مرحوم علامه طباطبائى و ديگران ‏در اينباره‏تحقيق و قلمفرسائى كرده‏اند كه ميتوانيد به كتاب الميزان وكتابهاى ديگر