لینک دانلود و خرید پایین توضیحات دسته بندی : وورد نوع فایل : word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت ) تعداد صفحه : 24 صفحه
قسمتی از متن word (..doc) :
1 امنيت و TCP/IP Stack TCP/IP يكی از پروتكل های مطرح در عرصه شبكه های كامپيوتری است كه از چهار لايه متفاوت فيزيكی ، شبكه ، حمل و كاربرد تشكيل شده است . شكل زير ارتباط پروتكل چهار لايه ای TCP/IP و مدل مرجع OSI هفت لايه ای را نشان می دهد : هر لايه دارای مكانيزم های امنيتی ، پروتكل ها و برنامه های مختص به خود می باشد . در ادامه به برخی از امكانات امنيتی متداول و مرتبط با هر يك از لايه های پروتكل TCP/IP اشاره می گردد : لايه فيزيكی : معادل لايه های اول و دوم مدل مرجع OSI Packet Filters ، به منظور استقرار بين يك شبكه داخلی و يك شبكه خارجی طراحی می گردند. برای برخورد مناسب ( ارسال ، نپذيرفتن ، حذف ) با بسته های اطلاعاتی ورودی و يا خروجی از يك شبكه از مجموعه قوانين تعريف شده خاصی استفاده می گردد . ACL ( برگرفته از Access Control List ) روتر ، نمونه ای از يك Packet Filter می باشد . 2 NAT ، ( برگرفته از Network Address Translation ) ، مكانيزمی برای ترجمه آدرس است . اكثر كاربران اينترنت با سرعت بالا از NAT استفاده می نمايند . تكنولوژی فوق به منظور تامين امنيت كاربران ، آدرس داخلی آنان را از ديد شبكه های خارجی مخفی نگه می دارد . CHAP ( برگرفته از Challenge Handshake Authentication Protocol ) ، يك پروتكل "تائيد" است كه از آن به عنوان گزينه ای جايگزين در مقابل ارسال معمولی و رمز نشده نام و رمز عبور استفاده می گردد . پروتكل فوق از الگوريتم MD5 برای رمزنگاری رمزهای عبور استفاده می نمايد . PAP ( برگرفته از Password Authentication Protocol ) . پروتكل فوق ، به عنوان بهترين گزينه امنيتی در لايه فيزيكی مطرح نمی باشد و با ارائه امكاناتی كاربران را ملزم به درج نام و رمز عبور می نمايد . اطلاعات درج شده توسط كاربران به صورت متن معمولی ( رمز نشده ) ارسال می گردد ( مهمترين محدوديت پروتكل PAP ) . لايه شبكه : معادل لايه سوم مدل مرجع OSI PPTP ( برگرفته از Point to Point Tunneling Protocol ) توسط كنسرسيومی متشكل از مايكروسافت و 3com پياده سازی و هدف آن ارائه امكانات لازم به منظور كپسوله سازی داده می باشد . امنيت لازم برای PPTP توسط رمزنگاری Point-to-point مايكروسافت ارائه شده است . 3 L2TP : پروتكل VPN فوق به منظور امنيت و بر اساس پروتكل های PPTP و L2F پياده سازی شده است . IPsec : از پروتكل فوق به منظور حفاظت بسته های اطلاعاتی IP و دفاع در مقابل حملات شبكه ای استفاده می گردد . IPsec از پروتكل های امنيتی و مديريت كليد پويا استفاده نموده و دارای دو پيكربندی پايه AH ( برگرفته از Authenticated Header ) و ESP ( برگرفته از Encapsulated Secure Payload ) می باشد . لايه حمل : معادل لايه های چهارم و پنجم مدل مرجع OSI SSL ( برگرفته از Secure Sockets Layer ) ، پروتكلی است كه با استفاده از آن به كابران اين اطمينان داده می شود كه به صورت ايمن اقدام به مبادله اطلاعات بر روی شبكه ( نظير اينترنت ) نمايند . TLS ( برگرفته از Transport Layer Security ) ، پروتكلی مشابه پروتكل SSL است و از يك رويكرد لايه ای به منظور امنيت داده استفاده می نمايد . TLS از چندين پروتكل زير مجموعه ديگر تشكيل می گردد . لايه كاربرد : برخی از وظايف لايه پنجم و معادل لايه های ششم و هفتم مدل مرجع OSI RADIUS ( برگرفته از Remote Authentication Dial-In User Service ) متداولترين پروتكل تائيد كاربران dialup در دنيای شبكه های كامپيوتری است . پروتكل فوق امكانات لازم برای تائيد و اعطای مجوز 4 لازم به كابران dialup شبكه های كامپيوتری را فراهم می نمايد . TACACS ( برگرفته از Terminal Access Controller Access Control System ) ، يك پروتكل "تائيد" قديمی در شبكه های مبتنی بر سيستم عامل يونيكس است كه اين امكان را برای يك سرويس دهنده راه دور فراهم می نمايد تا رمز عبور درج شده توسط كاربران را به يك سرويس دهنده تائيد شده هدايت تا صلاحيت آنان برای استفاده از يك سيستم بررسی گردد . Kerberos توسط MIT و به عنوان يك پروتكل تائيد قدرتمند پياده سازی شده است . پروتكل فوق برای تائيد مجوز كاربران در ارتباط با اشياء متفاوت از tickets استفاده می نمايد . Kerberos ، امكانات لازم به منظور رمزنگاری ، پيوستگی داده و محرمانگی را ارائه می نمايد . S-MIME ( برگرفته از Secure / Multipurpose Internet Mail Extensions ) ، پروتكلی به منظور ايمن سازی نامه های الكترونيكی است . پروتكل فوق با بهره گيری از امكاناتی نظير رمزنگاری و امضاء ديجيتال ، امنيت نامه های الكترونيكی را تضمين می نمايد . كارشناسان امينت اطلاعات بر اين عقيده هستند كه چون نمی توان يك شبكه و يا host را صرفا" با استفاده از امكانات امنيتی يك لايه صددرصد ايمن نمود ، می بايست از رويكرد "دفاع در عمق " و يا امنيت لايه ای ( layered security ) استفاده نمود . ايده "دفاع در عمق" می تواند بطرز قابل توجهی كاهش حملات موفقيت آميز را به دنبال داشته باشد .
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات دسته بندی : وورد نوع فایل : word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت ) تعداد صفحه : 14 صفحه
قسمتی از متن word (..doc) :
2 بخشهای مختلف پروتکل پشته TCP/IP (Protocol Stack) لایه دسترسی شبکه عملیات لایه فیزیکی و لایه پیوند داده مدل OSI را با هم تلفیق می کند . این لایه دربرگیرنده رسانه ارتباطی و پروتکل های ارتباطی برای انتقال فریم ها روی آن رسانه است . پشته TCP/IP شامل چهار لایه است ( از بالا به پایین ) : ـ لایه دسترسی به شبکه ـ لایه ارتباطات اینترنتی ـ لایه ارتباطات میزبان به میزبان ـ لایه سرویس های کاربردی ▪ لایه دسترسی به شبکه لایه دسترسی شبکه عملیات لایه فیزیکی و لایه پیوند داده مدل OSI را با هم تلفیق می کند . این لایه دربرگیرنده رسانه ارتباطی و پروتکل های ارتباطی برای انتقال فریم ها روی آن رسانه است . لایه دسترسی به شبکه در TCP/IP می تواند پروتکل های استاندارد صنعتی مثل 2 اترنت ۱۰ Base –T را استفاده کند . ولی در بعضی از پشته ها این دسترسی به روشهای متفاوتی پیاده سازی خواهد شد . پشته NDIS (Network Driver Interface Specification ) که در ویندوز NT و شبکه های LANMAN استفاده شده ، اجازه می دهد که پروتکل های دسترسی به شبکه مختلفی بصورت قابل تعویضی با یک پشته TCP/IP استفاده شوند . ▪ لایه ارتباطات اینترنتی لایه ارتباطات اینترنتی مسئول ایجاد ارتباط بین میزبانها است ، بدون توجه به لایه دسترسی به شبکه ای که بکار گرفته شده است . این لایه می بایست قادر به ارتباط برقرار کردن بین میزبانهای شبکه محلی و شبکه های گسترده باشد . بنابراین در این لایه باید یک آدرس بندی و پروتکل ارتباطی قابل مسیردهی داشته باشیم . لایه ارتباطات اینترنتی از IP برای آدرس دهی و انتقال داده ها استفاده می کند . بنابراین این لایه ذاتاً غیر اتصالی است و متناظر با لایه شبکه (Netwoek Layer) مدل OSI است . بعلاوه لایه ارتباطات اینترنتی مسئول فراهم آوردن همه اطلاعات لازم برای لایه دسترسی به شبکه به مـنـظور فرستادن فریمهایش به مقـصـد مـحـلی است ( یا مقـصد میـزبـان دیـگری یا مسیـریـاب) . بـنـابرایـن ، ایـن لایـه بـایـد پروتکل ARP ( Address Resolution Protocol) را هم در بر داشته باشد . پروتکل دیگری به نام RARP ( Reverse Address Resoulation Protocol ) برای آدرس دهی ایستگاههای بدون دیسکت (diskless) نیز وجود دارد که براین لایه تکیه دارد . بعلاوه این لایه می بایست قادر به مسیریابی داده ها از طریق Internetwork به مقصدهای خود باشد . بنابراین ، این لایه دربرگیرنده پروتکل RIP (Routing Informatio Protocol) نیز می باشد که می تواند از ابزارهای روی شبکه پرس وجو هایی انجام دهد تا تعیین کند که بسته ها به یک مقصد مشخص چگونه باید مسیریابی شوند . همچنین لایه ارتباطات اینترنت شامل قابلیتهایی برای میزبانها به منظور تبادل اطلاعات درباره مشکلات یا خطا ها در شبکه می باشد . پروتکلی که این ویژگی را پیاده سازی می کند ، 3 ICMP (Internet Control Message Protocol ) نام دارد و در نهایت ، لایه ارتباطات اینترنتی ویژگی Multicast را دربردارد (ویژگی که کار ارسال اطلاعات به چندین مقصد میزبان را در هر لحظه خواهیم داشت ) . این فرآیند توسط پروتکل (Internet Group Management Protocol) پشتیبانی می شود. لایه ارتباطات میزبان به میزبان : لایه ارتباطات میزبان به میزبان سرویسهای مورد نیاز برای ایجاد ارتباطات قابل اعتماد بین میزبانهای شبکه را پیاده سازی می کند و مطابق با لایه حمل و قسمتی از لایه جلسه مدل OSI است و در ضمن در برگیرنده قسمتی از کارهای لایه های نمایش و کاربردی نیز می باشد . لایه میزبان به میزبان شامل دو پروتکل است . اولین آن TCP (Transimission Control Protocol) می باشد . TCP توانائی برقراری سرویس ارتباط گرا بین میزبانها را فراهم می کند . آن شامل ویژگیهای زیر می باشد : ▪ قسمت بندی داده ها به بسته (Packets) ▪ ساخت رشته های داده از بسته ها ▪ دریافت تائید ▪ سرویس های سوکت برای ایجاد چندین ارتباط با چندین پورت روی میزبانهای دور ▪ بازبینی بسته و کنترل خطا ▪ کنترل جریان انتقال داده ▪ مرتب سازی و ترتیب بندی بسته سرویس های TCP سرویس های ارتباط گرای قابل اعتمادی با قابلیتهای زیبای کشف خطا ها و مشکلات را فراهم می کنند . پروتکل دوم در لایه میزبان به میزبان ،UDP (User Datagram Protocol) نام دارد . UDP برای فراهم کردن یک مکانیزم کاهش سرزیری شبکه در انتقال داده ها روی لایه های پائین تر طراحی شده است . هـر چند که این لایه هم مدیریت بسته و سرویس های مرتب سازی را ارائه می دهد ولی UDP نیاز به سرویس های قدرتمند ارتباط گرای 4 TCP مثل تائید ، کنترل جریان داده و مرتب سازی مجدد بسته ها برای انجام کارهای خود را دارد . UDP برای کاهش سرریزی پشته در برنامه های طراحی شده که سرویس های ارتباط گرای خود را توسط TCP پیاده سازی می کند . برای پیاده سازی پروتکل های TCP و UDP ، لایه میزبان به میزبان شامل API هایی (Application Programming Interfaces) برای بهره گیری از آنها می باشد . لایه سرویس های کاربردی : لایه سرویس های کاربردی لایه دیگری است که به راحتی با مدل OSI مطابقت نمی کند . آن شامل قسمتهائی از لایه جلسه ، لایه نمایش و لایه کاربردی و بعلاوه فضای بالای پشته OSI که اصولاً برای فضای برنامه های کاربردی سیستم درنظر گرفته می باشد . لایه سرویسهای کاربردی شامل پروتکلهای سطح بالایی برای استفاده از پروتکلهای سطح پایین تر مثل TCP و UDP است . این سرویسها از آن پروتکلها برای ایجاد سرویسهای اینترنتی مثل موارد زیر استفاده می کنند : ▪ شبیه سازی پایانه یا (Telnet) Terminal Emulation ▪ انتقال فایل یا (FTP , TFTP) File Transfer ▪ مدیریت پست الکترونیکی یا (SMTP) Mail Management ▪ سرویس های WWW یا (HTTP) World Wide Web ▪ دسترسی به پوسته دور یا (RSH) Remote Shell Access پشته و صف ساختارهای خطی داده‌ها
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
