دانلود جزوه و پاورپوینت و مقاله طرح درس

تحقیق پیدایش شیعه 32ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 26 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏2
‏واژه شناس‏ي
‏اصولاً واژه شيعه به چه معنا است؟به منظور روشن‏تر شدن بحث، ‏بررسي معناي لغوي و اصطلاحاتي اين واژه ضرورت دارد: ‏شيعه در لغت ‏كتاب‏هايي ‏چون «القاموس المحيط»1، «تاج العروس»2 «لسان العرب»3 و «النهاية ابن اثير»4 شيعه را ‏داراي معاني زير دانسته‏اند:‏1- ‏پيرو و ياور در اين كتب آمده است: «شيعة الرجل ‏اي اتباعه و انصار؛5 شيعه فرد يعني پيروان و ياورانش» در قرآن كريم نيز اين واژه در ‏اين معنا به كار رفته است ؛ چنان كه در داستان حضرت موسي(ع) مي‏خوانيم: در فوجد ‏فيها رجلين يقتتلان هذا من شيعته و هذا من عدوه ؛6حضرت موسي(ع) در شهر با دو ‏نفر برخورد كرد كه با هم‏ ‏در نزاع بودند يكي از آن‏ها از پيروانش بود و ديگري از‏د‏شمنان اودرباره اين‏ ‏معنا توجه به د و نكته ضرورت دارد: ‏
‏الف) لازم نيست ‏شخصي رهبر مثبت باشد؛ براي مثال پيروان خاندان ابو سفيان «شيعه - آل ابي سفيان» ‏خوانده مي‏شوند. ‏ب) كار برد اين واژه نشان دهنده شدت همبستگي ميان پيرو و رهبر ‏است ؛ همبستگي اي كه در كاربرد و اژه هايي چون «اتباع»(پيروان) ديده نمي‏شوند.
‏بنابر اين، مي‏توان چنان نتيجه گرفت نسبت ميان واژه‏هاي شيعه و «تبع» عموم و ‏خصوص مطلق است. يعني هر شيعه‏اي تبع خوانده مي‏شود، ولي هر تبع و پيروي شيعه نيست. ‏اين سخن را مي‏توان با تعريف راغب اصفهاني از واژه شيعه نيز تأييد كرد؛ زيرا او كه
‏2
‏معمولاً به ريشه يابي واژه‏هاي قرآني
‏ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ ‏1‏- ‏القاموس المحيط، ج 3، ص 61 و 62.‏ 2-‏ تاج العروس، ج 5، ص 405
‏3-‏ لسان العرب، ج 7، ص 258.‏ 4-‏ النهاية ابن اثير، ج 2، ص 246.‏ 5- ‏قصص(آيه): 15.
‏مي‏پردازد‏ ‏، اين واژه را از خانواده شياع به ‏معناي انتشار و تقويت، شمرده است و شيعه را كساني دانسته كه انسان به وسيله آن‏ها ‏تقويت مي‏شود و انتشار پيدا مي‏كند؛6 ‏به عبارت ديگر شيعيان فرد كساني هستند كه ‏از جهت زمان و مكان باعث افزايش گستره وجودي وي مي‏گردند.
‏2-‏گروهي كه حول ‏محوري خاص اجتماع كرده‏اند؛ «كل قوم اجتمعوا علي امرتهم شيعة» اين معنا بر خلاف ‏معناي قبلي، غير نسبي است؛ در آن نسبت ميان پيرو و رهبر ديده نشده است و به هر گروه ‏مستقل داراي مرام گفته مي‏شود. آيه شصت و نهم سوره مريم از موارد استعمال قرآني اين ‏معنا به شمار مي‏آيد: «ثم لننزعن من كلّ شيعة ايهم أشدّ علي الرحمن عتيّا؛7 سپس از ‏ميان هر گروه آن را كه بر خداوند نافرمان‏تر بود، بيرون مي‏كشيم.
‏3- ‏هماهنگ در ‏اهداف اصول و مباني ‏در اين كاربرد، دو شخص كه اهداف و اصول و مباني مشترك ‏دارند، شيعه يكديگر خوانده مي‏شوند؛ گرچه معمولاً شخص متأخر را شيعه شخص متقدم ‏مي‏نامند. در كتب واژه‏شناسي به اين معنا كم‏تر اشاره شده است، اما مي‏توان كاربرد
‏3
‏آن را در قرآن كريم مشاهده كرد. در آيه هشتاد و سوم سوره صافات آمده است: «وان من ‏شيعته لابراهيم... ؛ ابراهيم از شيعيان او(نوح) بود...»‏اين آيه حضرت ابراهيم(ع) ‏را از شيعيان حضرت نوح(ع) معرفي مي‏كند. با توجه به برخورداري ابراهيم از شريعت ‏مستقل نمي‏توان او را پيرو حضرت نوح(ع) دانست. آن‏ها در اصول و مباني و اهداف مشترك ‏بودند.
‏جالب آن است كه بعضي در اين آيه ضمير «شيعته» را به حضرت ‏ ‏ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ‏ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ6-‏ ‏معجم مفردات الفاظ القرآن، ص 279.‏
‏7-‏ ‏مريم(19): 69.
‏محمد(ص) بر ‏گردانده‏اند. در اين صورت معناي آيه چنين مي‏شود: حضرت ابراهيم(ع) از شيعيان حضرت ‏محمد(ص) بود8.... با توجه به آن كه حضرت ابراهيم(ع) از نظر زماني پيش از حضرت ‏محمد(ص) مي‏زيست، شيعه را در اين جا به معناي «منهاج و دين يكسان داشتن» تفسير كرده ‏و چنين گفته‏اند: «هو(ابراهيم) علي منهاجه [محمد(ص)] و دينه... ‏شيعه در اصطلاح ‏اين واژه در ميان مسلمانان وابستگي ويژه‏اي با حضرت علي(ع) پيدا كرده است ؛ ‏وابستگي اي كه در نوشته‏اي مختلف به شكل‏هاي مختلف نمود يافته است؛
‏1- ‏شيعه به ‏معناي دوستدار و محبّ حضرت علي(ع) است.
‏5
‏2-‏شيعه يعني كسي كه حضرت علي(ع) را از ‏عثمان برتر مي‏داند و در مقابل‏ ‏شيعه علي(ع) شيعه عثمان قرار دارد‏ .
‏3-. ‏شيعه كسي ‏است كه حضرت علي(ع) را از عثمان و دو خليفه نخستين و همه صحابه برتر مي‏داند‏ .
‏4-چه‏ كسي است كه به جانشيني بلا فصل حضرت علي(ع) اعتقاد دارد. ‏البته هيچ ‏يك از اين تعاريف جامع و مانع نيست.
‏شايد بتوان با توجه به فرقه‏هاي مختلف شيعه ‏در طول تاريخ عبارت زير را بهترين تعريف براي اين واژه دانست: شيعه كسي است كه ‏جانشيني حضرت علي (ع) را از راه نصّ ثابت دانسته و حضرت علي(ع) را سزاوارترين شخص ‏براي جانشين حضرت پيامبر اكرم(ص) مي‏داند.
‏در اين تعريف بر واژه نصّ تأكيد شده ‏است كه نقطه افتراق شيعه و
‏ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ ‏8-‏ ‏لسان العرب، ج 7. ص 258.
‏گروه‏هاي ديگر است ؛ زيرا گروه‏هاي ديگر جانشيني پيامبر ‏اكرم(ص) را انتخابي مي‏دانند، ولي شيعه آن را‏ به نص و بيان حضرت پيامبر اكرم(‏ص) ‏منوط دانسته است. ‏واژه نص در اين جاعام است و هر دو نوع نص جليّ و خفي [نصّ ‏اسمي و نصّ وصفي] را شامل مي‏شود:
‏مراد از نصّ جليّ يا نصّ اسمي آن است كه ‏بگوييم: پيامبر اكرم(ص) جانشين خود(حضرت علي) را مشخصاً با ذكر نام معرفي كرده است