دانلود جزوه و پاورپوینت و مقاله طرح درس

تحقیق اصول معماري 37 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 37 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏اصولی‏ ‏برای‏ ‏طراحی‏ (‏۲)
‏تذکر‏ ‏اول‏ : ‏توده
‏معماری‏ ‏بازی‏ ‏استادانه‏ ‏،‏ ‏صحيح‏ ‏و‏ ‏با‏ ‏شکوه‏ ‏توده‏ ‏هايی‏ ‏است‏ ‏که‏ ‏در‏ ‏روشنايی‏ ‏با‏ ‏يکديگر‏ ‏جمع‏ ‏می‏ ‏شوند‏ ‏چشمان‏ ‏ما‏ ‏برای‏ ‏مشاهده‏ ‏ی‏ ‏صورت‏ ‏ها‏ (‏فرمها‏) ‏در‏ ‏روشنايی‏ ‏ساخته‏ ‏شده‏ ‏اند‏ ‏؛‏ ‏نور‏ ‏و‏ ‏سايه‏ ‏اين‏ ‏صورت‏ ‏ها‏ ‏را‏ ‏آشکار‏ ‏می‏ ‏کنند‏ ‏؛‏ ‏مکعب‏ ‏ها،مخروط‏ ‏ها‏ ‏،‏ ‏کره‏ ‏ها‏ ‏،‏ ‏استوانه‏ ‏ها‏ ‏يا‏ ‏هرمها‏ ‏صورتهای‏ ‏بزرگ‏ ‏اوليه‏ ‏ای‏ ‏هستند‏ ‏که‏ ‏نور‏ ‏آن‏ ‏ها‏ ‏را‏ ‏به‏ ‏گونه‏ ‏ای‏ ‏ممتاز‏ ‏آشکار‏ ‏می‏ ‏کند؛‏ ‏تصوير‏ ‏اين‏ ‏صور‏ ‏در‏ ‏درون‏ ‏ما‏ ‏و‏ ‏بدون‏ ‏ابهام‏ ‏متمايز‏ ‏و‏ ‏ملموس‏ ‏است‏ . ‏به‏ ‏همين‏ ‏دليل‏ ‏است‏ ‏که‏ ‏اين‏ ‏ها‏ ‏صور‏ ‏زيبا‏ ‏،‏ ‏زيباترين‏ ‏صورند‏ . ‏همه‏ ‏کس‏ ‏،‏ ‏از‏ ‏کودک‏ ‏گرفته‏ ‏تا‏ ‏وحشی‏ ‏و‏ ‏ما‏ ‏بعد‏ ‏الطبيعه‏ ‏دان‏ ‏با‏ ‏اين‏ ‏مطلب‏ ‏موافق‏ ‏است‏ . ‏اين‏ ‏امر‏ ‏به‏ ‏ماهيت‏ ‏هنر‏ ‏های‏ ‏تجسمی‏ ‏مربوط‏ ‏می‏ ‏شود .
‏معماری‏ ‏مصری‏ ‏،يونانی‏ ‏يا‏ ‏رومی‏ ‏معماری‏ ‏منشورها‏ ‏،‏ ‏مکعب‏ ‏ها‏ ‏و‏ ‏استوانه‏ ‏ها‏ ‏،‏ ‏هرم‏ ‏ها‏ ‏يا‏ ‏کره‏ ‏هاست‏ : ‏اهرام‏ ‏،‏ ‏معبد‏ ‏لوکسور‏ ‏،‏ ‏پارتنون‏ ‏،‏ ‏کوليزيوم‏ ‏،‏ ‏ويلای‏ ‏هادريان .
‏معماری‏ ‏گوتيک،‏ ‏در‏ ‏اساس،‏ ‏بر‏ ‏کره‏ ‏ها،‏ ‏مخروط‏ ‏ها‏ ‏و‏ ‏استوانه‏ ‏ها‏ ‏استوار‏ ‏نيست‏ .‏فقط‏ ‏صحن‏ ‏اصلی‏ ‏کليسا‏ ‏بيان‏ ‏صورتی‏ ‏ساده‏ ‏اما‏ ‏با‏ ‏هندسه‏ ‏پيچيده‏ ‏ای‏ ‏از‏ ‏مرتبه‏ ‏دوم‏ (‏قوس‏ ‏های‏ ‏متقاطع‏) ‏است‏ . ‏به‏ ‏همين‏ ‏دليل‏ ‏است‏ ‏که‏ ‏يک‏ ‏کليسای‏ ‏جامع‏ ‏چندان‏ ‏زيبا‏ ‏نيست‏ ‏و‏ ‏ما‏ ‏در‏ ‏آن‏ ‏به‏ ‏دنبال‏ ‏معوض‏ ‏هايی‏ ‏از‏ ‏نوع‏ ‏ذهنی‏ ‏خارج‏ ‏از‏ ‏هنر‏ ‏تجسمی‏ ‏می‏ ‏گرديم‏ ‏. ‏يک‏ ‏کليسای‏ ‏جامع‏ ‏از‏ ‏نظر‏ ‏ما‏ ‏به‏ ‏عنوان‏ ‏راه‏ ‏حلی‏ ‏استادانه‏ ‏برای‏ ‏مسئله‏ ‏دشوار‏ ‏جالب‏ ‏است،‏ ‏اما‏ ‏مسئله‏ ‏ای‏ ‏که‏ ‏فرضهای‏ ‏آن‏ ‏به‏ ‏نادرست‏ ‏بيان‏ ‏شده‏ ‏اند،زيرا‏ ‏از‏ ‏صورت‏ ‏بزرگ‏ ‏اوليه‏ (‏اصلی‏) ‏ناشی‏ ‏نمی‏ ‏شوند‏.‏کليسای‏ ‏جامع‏ ‏يک‏ ‏کار‏ ‏تجسمی‏ ‏نيست،‏ ‏بلکه‏ ‏يک‏ ‏درام‏ ‏است؛‏ ‏مبارزه‏ ‏ای‏ ‏است‏ ‏عليه‏ ‏نيروی‏ ‏ثقل‏ ‏،‏ ‏که‏ ‏احساس‏ ‏طبيعی‏ ‏احساساتی‏ ‏است .
‏معماران‏ ‏امروز‏ ‏،‏ ‏که‏ ‏در‏ ‏باتلاق‏ ‏های‏ ‏عقيم‏ ‏نقشه‏ ‏هايشان‏ ‏،‏ ‏اوراقشان‏ ‏،‏ ‏ستونهايشان‏ ‏و‏ ‏سقف‏ ‏های‏ ‏سربی‏ ‏شان‏ ‏گم‏ ‏شده‏ ‏اند‏ ‏هرگز‏ ‏به‏ ‏درک‏ ‏توده‏ ‏های‏ ‏اوليه‏ ‏نائل‏ ‏شده‏ ‏اند‏ . ‏اين‏ ‏را‏ ‏هرگز‏ ‏در‏ ‏مدرسه‏ ‏نياموخته‏ ‏اند .
‏نه‏ ‏در‏ ‏تعقيب‏ ‏يک‏ ‏ايده‏ ‏معماری‏ ‏،‏ ‏بلکه‏ ‏صرفا‏ ‏تحت‏ ‏هدايت‏ ‏نتايج‏ ‏محاسبه‏ (‏مشتق‏ ‏از‏ ‏اصول‏ ‏حاکم‏ ‏برجهان‏ ‏ما‏) ‏و‏ ‏مفهوم‏ ‏يک‏ ‏ارگانيسم‏ ‏زنده‏ ‏است‏ ‏که‏ ‏مهندسان‏ ‏امروز‏ ‏از‏ ‏عناصر‏ ‏اوليه‏ (‏اصلی‏) ‏استفاده‏ ‏می‏ ‏کنند‏ ‏و‏ ‏با‏ ‏هماهنگ‏ ‏ساختن‏ ‏آنها‏ ‏موافق‏ ‏با‏ ‏قاعده‏ ‏در‏ ‏ما‏ ‏عواطف‏ ‏مربوط‏ ‏به‏ ‏معماری‏ ‏را‏ ‏بر‏ ‏می‏ ‏انگيزند‏ ‏و‏ ‏بدين‏ ‏وسيله‏ ‏کار‏ ‏انسان‏ ‏را‏ ‏در‏ ‏وحدت‏ ‏با‏ ‏نظم‏ ‏جهانی‏ ‏طنين‏ ‏اندازمی‏ ‏کنند .
‏تذکر‏ ‏سوم‏ : ‏نقشه
‏نقشه‏ ‏زاينده‏ ‏است .
‏چشم‏ ‏ناظر‏ ‏خودش‏ ‏را‏ ‏در‏ ‏حال‏ ‏مشاهده‏ ‏ی‏ ‏مکانی‏ ‏مرکب‏ ‏از‏ ‏خيابانها‏ ‏و‏ ‏خانه‏ ‏ها‏ ‏می‏ ‏يابد‏ . ‏اين‏ ‏چشم‏ ‏تاثير‏ ‏توده‏ ‏هايی‏ ‏را‏ ‏که‏ ‏در‏ ‏اطراف‏ ‏آن‏ ‏می‏ ‏لولند‏ ‏دريافت‏ ‏می‏ ‏کند‏ .‏اگر‏ ‏اين‏ ‏توده‏ ‏ها‏ ‏منتظم‏ ‏بوده‏ ‏با‏ ‏تغييرات‏ ‏ناشايست‏ ‏تباه‏ ‏نشده‏ ‏باشند‏ ‏،‏ ‏اگر‏ ‏کيفيت‏ ‏تجمع‏ ‏آنها‏ ‏بيانگر‏ ‏ضرباهنگی‏ (‏ريتم‏) ‏روشن‏ ‏و‏ ‏نه‏ ‏کپه‏ ‏ای‏ ‏نامنسجم‏ ‏باشد‏ ‏،‏ ‏اگر‏ ‏رابطه‏ ‏ی‏ ‏توده‏ ‏با‏ ‏فضا‏ ‏در‏ ‏نسبت‏ ‏صحيح‏
‏آن‏ ‏باشد‏ . ‏چشم‏ ‏احساس‏ ‏هايی‏ ‏هماهنگ‏ ‏را‏ ‏به‏ ‏مغز‏ ‏مخابره‏ ‏می‏ ‏کند‏ ‏و‏ ‏ذهن‏ ‏از‏ ‏اين‏ ‏احساسها‏ ‏رضايتی‏ ‏از‏ ‏مرتبه‏ ‏عالی‏ ‏کسب‏ ‏می‏ ‏کند‏ : ‏اين‏ ‏معماری‏ ‏است .
‏چشم‏ ‏در‏ ‏يک‏ ‏محوطه‏ ‏ی‏ ‏وسيع‏ ‏داخلی‏ ‏،‏ ‏سطوح‏ ‏متعدد‏ ‏ديوارها‏ ‏و‏ ‏طاقها‏ ‏را‏ ‏نظاره‏ ‏می‏ ‏کند‏ ‏؛‏ ‏گنبدها‏ ‏فضای‏ ‏وسيع‏ ‏را‏ ‏تعين‏ ‏می‏ ‏کنند‏ ‏؛‏ ‏طاقها‏ ‏سطوح‏ ‏خودشان‏ ‏را‏ ‏به‏ ‏نمايش‏ ‏می‏ ‏گذارند‏ ‏؛‏ ‏ستونها‏ ‏و‏ ‏ديوارها‏ ‏موافق‏ ‏با‏ ‏دلايلی‏ ‏قابل‏ ‏درک‏ ‏خودشان‏ ‏را‏ ‏تنظيم‏ ‏می‏ ‏کنند‏ . ‏کل‏ ‏ساخت‏ ‏از‏ ‏پايه‏ ‏اش‏ ‏بر‏ ‏می‏ ‏خيزد‏ ‏و‏ ‏مطابق‏ ‏با‏ ‏قاعده‏ ‏ای‏ ‏که‏ ‏در‏ ‏نقشه‏ ‏بر‏ ‏زمين‏ ‏نوشته‏ ‏شده‏ ‏است‏ ‏تکميل‏ ‏می‏ ‏شود‏ : ‏صورتهای‏ (‏فرمها‏) ‏عالی‏ ‏تنوع‏ ‏صورت‏ ‏،‏ ‏وحدت‏ ‏اصل‏ ‏هندسی‏ .‏نمايش‏ ‏عميق‏ ‏هارمونی‏ : ‏اين‏ ‏است‏ ‏معماری .
‏نقشه‏ ‏اساس‏ ‏کار‏ ‏است‏ .‏بدون‏ ‏نقشه‏ ‏نه‏ ‏عظمت‏ ‏هدف‏ ‏و‏ ‏بيان‏ ‏وجود‏ ‏دارد‏ ‏نه‏ ‏ضرباهنگ‏ (‏ريتم‏) ‏،‏ ‏نه‏ ‏توده‏ ‏،‏ ‏نه‏ ‏انسجام‏ . ‏بدون‏ ‏نقشه‏ ‏ما‏ ‏با‏ ‏حسی‏ ‏بسيار‏ ‏تحمل‏ ‏ناپذير‏ ‏برای‏ ‏انسان‏ ‏،‏ ‏يعنی‏ ‏حس‏ ‏بی‏ ‏شکلی‏ ‏،‏ ‏فقر‏ ‏،‏ ‏بی‏ ‏نظمی‏ ‏و‏ ‏خود‏ ‏سری‏ ‏روبروايم .
‏نقشه‏ ‏فعالترين‏ ‏تخيل‏ ‏را‏ ‏می‏ ‏طلبد‏ ‏؛‏ ‏جديترين‏ ‏انضباط‏ ‏را‏ ‏نيز‏ . ‏نقشه‏ ‏چيزی‏ ‏است‏ ‏که‏ ‏همه‏ ‏چيز‏ ‏را‏ ‏تعيين‏ ‏می‏ ‏کند‏ ‏؛‏ ‏دقيقه‏ ‏تعيين‏ ‏کننده‏ ‏است‏ .‏نقشه‏ ‏چيز‏ ‏زيبايی‏ ‏است‏ ‏که‏ ‏بايد‏ ‏ترسيم‏ ‏شود‏ ‏،‏ ‏نظير‏ ‏چهره‏ ‏مريم‏ ‏مقدس‏ ‏نيست‏ ‏،‏ ‏بلکه‏ ‏تجريدی‏ ‏رياضت‏ ‏کشانه‏ ‏است‏ ‏؛‏ ‏چيزی‏ ‏بيش‏ ‏از‏ ‏جبری‏ ‏کردن‏ ‏و‏ ‏يک‏ ‏چيز‏ ‏خشک‏ ‏و‏ ‏خالی‏ ‏نيست‏. ‏با‏ ‏اين‏ ‏حال‏ ‏کار‏ ‏رياضی‏ ‏دان‏ ‏يکی‏ ‏از‏ ‏عالی‏ ‏ترين‏ ‏فعاليتهای‏ ‏ذهن‏ ‏بشری‏ ‏باقی‏ ‏می‏ ‏ماند‏ .‏آرايش‏ ‏،‏ ‏ضرباهنگی‏ ‏قابل‏ ‏درک‏ ‏است‏ ‏که‏ ‏بر‏ ‏هر‏ ‏انسان‏ ‏به‏ ‏شيوه‏ ‏ای‏ ‏واحد‏ ‏تاثير‏ ‏می‏ ‏گذارد‏ . ‏نقشه‏ ‏در‏ ‏خودش‏ ‏حامل‏ ‏ضرباهنگی‏ ‏اوليه‏ ‏و‏ ‏از‏ ‏قبل‏ ‏تعيين‏ ‏شده‏ ‏است‏ ‏؛‏ ‏کار‏ ‏در‏ ‏طول‏ ‏و‏ ‏در‏ ‏ارتفاع‏ ‏به‏ ‏پيروی‏ ‏از‏ ‏دستورالعمل‏ ‏های‏ ‏نقشه‏ ‏تکامل‏ ‏می‏ ‏يابد،‏ ‏با‏ ‏طيفی‏ ‏لز‏ ‏نتايج‏ ‏بسيار‏ ‏ساده‏ ‏تا‏ ‏بسيار‏ ‏پيچيده‏ ‏که‏ ‏جملگی‏ ‏از‏ ‏قانونی‏ ‏واحد‏ ‏ناشی‏ ‏می‏ ‏شوند‏ .‏وحدتِ‏ ‏قانون‏ ‏،‏ ‏قانونِ‏ ‏يک‏ ‏نقشه‏ ‏خوب‏ ‏است‏ : ‏قانونی‏ ‏ساده‏ ‏که‏ ‏پذيرای‏ ‏تحرير‏ ‏های‏ ‏نامتناهی‏ ‏باشد .
‏ضرباهنگ‏ (‏ريتم‏) ‏حالت‏ ‏تعادلی‏ ‏که‏ ‏يا‏ ‏از‏ ‏تقارنهای‏ ‏ساده‏ ‏يا‏ ‏پيچيده‏ ‏،‏ ‏و‏ ‏يا‏ ‏از‏ ‏موازنه‏ ‏های‏ ‏ظريف‏ ‏و‏ ‏حساس‏ ‏ناشی‏ ‏می‏ ‏شود‏ .‏ريتم‏ ‏يک‏ ‏معادله‏ ‏است‏ ‏؛
‏برابر‏ ‏سازی‏ ( ‏تقارن،تکرار‏ / ‏مابد‏ ‏مصری‏ ‏و‏ ‏هندی‏ ) ‏؛
‏جبران‏ ‏سازی‏ ( ‏حرکت‏ ‏اجزای‏ ‏مخالف‏ / ‏آکروپوليس‏ ‏در‏ ‏آتن‏ ) ‏؛
‏تحرير‏ ( ‏گسترش‏ ‏يک‏ ‏ابداع‏ ‏تجسمی‏ ‏اوليه‏ / ‏اياصوفيه‏ ) ‏؛
‏اين‏ ‏همه‏ ‏واکنش‏ ‏که‏ ‏عليرغم‏ ‏وحدت‏ ‏هدفی‏ ‏که‏ ‏ريتم‏ ‏را‏ ‏ايجاد‏ ‏می‏ ‏کند‏ ‏عمدتا‏ ‏برای‏ ‏هر‏ ‏فرد‏ ‏تفاوت‏ ‏می‏ ‏کند‏ ‏،‏ ‏و‏ ‏جالت‏ ‏تعادل‏ . ‏بدين‏ ‏گونه‏ ‏است‏ ‏که‏ ‏به‏ ‏تنوع‏ ‏شگفت‏ ‏انگيز‏ ‏يافت‏ ‏شده‏ ‏در‏ ‏اعصار‏ ‏بزرگ‏ ‏می‏ ‏رسيم‏ ‏،‏ ‏تنوعی‏ ‏که‏ ‏محصول‏ ‏اصل‏ ‏معماری‏ ‏است‏ ‏که‏ ‏بازی‏ ‏دکوراسيون .
‏نقشه‏ ‏جوهر‏ ‏احساس‏ ‏را‏ ‏در‏ ‏خودش‏ ‏حمل‏ ‏می‏ ‏کند .
‏ما‏ ‏در‏ ‏دوره‏ ‏ای‏ ‏از‏ ‏بازسازی‏ ‏و‏ ‏تطبيق‏ ‏با‏ ‏شرايط‏ ‏اجتماعی‏ ‏و‏ ‏اقتصادی‏ ‏جديد‏ ‏زندگی‏ ‏می‏ ‏کنيم‏ .‏با‏ ‏عبور‏ ‏از‏ ‏اين‏ ‏دماغه‏ ‏افق‏ ‏های‏ ‏جديد‏ ‏پيش‏ ‏روی‏ ‏ما‏ ‏خط‏ ‏بزرگ‏ ‏سنت‏ ‏را‏ ‏فقط‏ ‏از‏ ‏طريق‏ ‏تجديد‏ ‏نظر‏ ‏کامل‏ ‏در‏ ‏روشهای‏ ‏رايج‏ ‏و‏ ‏تثبيت‏ ‏شالوده‏ ‏ی‏ ‏جديد‏ ‏برای‏ ‏ساختمان‏ ‏که‏ ‏بر‏ ‏منطق‏ ‏استوار‏ ‏باشد‏ ‏باز‏ ‏خواهند‏ ‏يافت .
‏در‏ ‏معماری‏ ‏مبانی‏ ‏قديمی‏ ‏ساختمان‏ ‏مرده‏ ‏اند‏ . ‏ما‏ ‏حقيقت‏ ‏معماری‏ ‏را‏ ‏دوباره‏ ‏کشف‏ ‏نخواهيم‏ ‏کرد‏ ‏مگر‏ ‏اين‏ ‏که‏ ‏مبانی‏ ‏جديد‏ ‏شالوده‏ ‏ای‏ ‏منطقی‏ ‏را‏ ‏برای‏ ‏هرگونه‏ ‏ضهور‏ ‏معماری‏ ‏تثبيت‏ ‏کنند‏ . ‏دوره‏ ‏ای‏ ‏آغاز‏ ‏می‏ ‏شود‏ ‏که‏ ‏مشغله‏ ‏اش‏ ‏خلق‏ ‏اين‏ ‏مبانی‏ ‏خواهد‏ ‏بود‏ .‏دوره‏ ‏ای‏ ‏از‏ ‏مسائل‏ ‏بزرگ‏ ‏،‏ ‏دوره‏ ‏ای‏ ‏از‏ ‏تحليل‏ ‏،از‏ ‏تجربه‏ ‏،همچنين‏ ‏دوره‏ ‏ای‏ ‏از‏ ‏سردرگمی‏ ‏عظيم‏ ‏زيبايی‏ ‏شناسی‏ ‏جديد‏ ‏ساخته‏ ‏و‏ ‏پرداخته‏ ‏خواهد‏ ‏شد .
‏ما‏ ‏بايد‏ ‏نقشه‏ ‏يعنی‏ ‏کليد‏ ‏اين‏ ‏تحوا‏ ‏را‏ ‏مطالعه‏ ‏کنيم .
‏اصولی‏ ‏برای‏ ‏طراحی‏ (‏۱)
‏اين‏ ‏دفعه‏ ‏با‏ ‏استفاده‏ ‏از‏ ‏نظريه‏ ‏های‏ ‏لوکوربوزيه‏ ‏و‏ ‏تذکراتی‏ ‏که‏ ‏به‏ ‏معماران‏ ‏داده‏ ‏اصولی‏ ‏رو‏ ‏که‏ ‏برای‏ ‏طراحی‏ ‏لازمه‏ ‏بررسی‏ ‏می‏ ‏کنم .
‏اصولی‏ ‏برای‏ ‏طراحی :
‏توده :
‏چشمان‏ ‏ما‏ ‏ساخته‏ ‏شده‏ ‏اند‏ ‏تا‏ ‏ما‏ ‏را‏ ‏به‏ ‏ديدن‏ ‏صورتها‏ (‏فرمها‏) ‏در‏ ‏روشنايی‏ ‏قادر‏ ‏سازند‏ .‏صوراوليه‏(‏اصلی‏) ‏صوری‏ ‏زيبا‏ ‏هستند‏ ‏زيرا‏ ‏به‏ ‏روشنی‏ ‏درک‏ ‏می‏ ‏شوند‏ .‏معماران‏ ‏امروز‏ ‏ديگر‏ ‏به‏ ‏چنين‏ ‏صور‏ ‏ساده‏ ‏ای‏ ‏دست‏ ‏نمی‏ ‏يابند‏ .‏مهندسان‏ ‏با‏ ‏کار‏ ‏از‏ ‏طريق‏ ‏محاسبه‏ ‏صور‏ ‏هندسی‏ ‏را‏ ‏به‏ ‏کار‏ ‏می‏ ‏گيرند‏ ‏و‏ ‏چشمان‏ ‏ما‏ ‏را‏ ‏با‏ ‏هندسه‏ ‏شان‏ ‏و‏ ‏فهم‏ ‏ما‏ ‏را‏ ‏با‏ ‏رياضياتشان‏ ‏ارضا‏ ‏می‏ ‏کنند‏ ‏؛‏ ‏کار‏ ‏آن‏ ‏ها‏ ‏در‏ ‏خط‏ ‏مستقيم‏ ‏هنر‏ ‏خوب‏ ‏است‏ .‏اما‏ ‏آنچه‏ ‏در‏ ‏طراحی‏ ‏توده‏ ‏مهم‏ ‏است‏ ‏فرم‏ ‏به‏ ‏مثابه‏ ‏عملکردی‏ ‏شاخص‏ ‏است.
"‏از‏ ‏زير‏ ‏بار‏ ‏مسئوليت‏ ‏شانه‏ ‏خالی‏ ‏نکن‏ ‏،خودت‏ ‏را‏ ‏با‏ ‏فرم‏ ‏درگير‏ ‏کن‏.‏در‏ ‏فرم‏ ‏است‏ ‏که‏ ‏تو‏ ‏انسان‏ ‏را‏ ‏باز‏ ‏خواهی‏ ‏يافت‏." ‏لوئيجی‏ ‏اسنوزی
‏فرم‏ ‏تظاهر‏ ‏حسی‏ ‏و‏ ‏واضح‏ ‏يک‏ ‏شيئی‏ ‏است‏ ‏و‏ ‏اين‏ ‏بيانی‏ ‏است‏ ‏که‏ ‏خود‏ ‏را‏ ‏در‏ ‏معرض‏ ‏قضاوت‏ ‏قرار‏ ‏می‏ ‏دهد‏.‏وطراحی‏ ‏بايد‏ ‏در‏ ‏راستای‏ ‏فرم‏ ‏که‏ ‏طبيعت‏ ‏موضوع‏ ‏است‏ ‏حرکت‏ ‏کند‏.‏وقتی‏ ‏که‏ ‏اولين‏ ‏بار‏ ‏يک‏ ‏طراح‏ ‏به‏ ‏يه‏ ‏موضوع‏ ‏برای‏ ‏طراحی‏ ‏بر‏ ‏می‏ ‏خورد،اثرات‏ ‏و‏ ‏احساساتی‏ ‏که‏ ‏در‏ ‏مورد‏ ‏موضوع‏ ‏در‏ ‏آن‏ ‏به‏ ‏وجود‏ ‏می‏ ‏آيد‏ ‏زمينه‏ ‏فکری‏ ‏اولين‏ ‏خطوطی‏ ‏که‏ ‏ميکشد‏ ‏و‏ ‏ايده‏ ‏اصلی‏ ‏فرمهای‏‌‏ ‏معمار‏ ‏و‏ ‏طراح‏ ‏را‏ ‏تعيين‏ ‏می‏ ‏کند‏ .‏اما‏ ‏چه‏ ‏نکات‏ ‏ديگری‏ ‏را‏ ‏در‏ ‏طراحی‏ ‏از‏ ‏لحاظ‏ ‏فرمی‏ ‏بايد‏ ‏در‏ ‏نظر‏ ‏گرفت . . .
‏ابعاد‏ ‏،تشکيل‏ ‏شدند‏ ‏از‏ ‏نقطه‏ ‏،‏ ‏خط‏ ‏،‏ ‏صفحات‏ ‏و‏ ‏احجام‏ .‏اما‏ ‏متاسفانه‏ ‏در‏ ‏بيشتر‏ ‏طراحی‏ ‏هايی‏ ‏که‏ ‏من‏ ‏می‏ ‏بينم‏ ‏رابطه‏ ‏معقولی‏ ‏ميان‏ ‏اين‏ ‏عناصر‏ ‏بوجود‏ ‏نيامده .
‏سطح :
‏توده‏ ‏در‏ ‏سطح‏ ‏خاص‏ ‏خودمحصور‏ ‏شده‏ ‏است‏ ‏،‏ ‏سطحی‏ ‏که‏ ‏مطابق‏ ‏با‏ ‏خطوط‏ ‏هدايت‏ ‏کننده‏ ‏و‏ ‏زاينده‏ ‏ی‏ ‏توده‏ ‏تقسيم‏ ‏می‏ ‏شود‏ ‏؛
‏معماران‏ ‏امروز‏ ‏از‏ ‏عناصر‏ ‏هندسی‏ ‏تشکيل‏ ‏دهنده‏ ‏ی‏ ‏سطوح‏ ‏می‏ ‏ترسند‏ .‏مسايل‏ ‏بزرگ‏ ‏ساختمان‏ ‏سازی‏ ‏بايد‏ ‏رها‏ ‏حلی‏ ‏هندسی‏ ‏داشته‏ ‏باشند‏ .‏مهندسان‏ ‏در‏ ‏اجبار‏ ‏به‏ ‏کار‏ ‏در‏ ‏هماهنگی‏ ‏با‏ ‏نيازهای‏ ‏اکيدِ‏ ‏شرايطِ‏ ‏دقيقا‏ ‏معين‏ ‏از‏ ‏خطوط‏ ‏زاينده‏ ‏و‏ ‏آشکار‏ ‏برای‏ ‏صورت‏ ‏ها‏ (‏فرمها‏) ‏استفاده‏ ‏می‏ ‏کنند‏ .‏آن‏ ‏واقعيت‏ ‏های‏ ‏تجسمی‏ (‏پلاستيک‏)‏شفاف‏ ‏و‏ ‏متحرکی‏ ‏خلق‏ ‏می‏ ‏کنند.
‏نقشه :
‏نقشه‏ ‏زاينده‏ ‏است .
‏بدون‏ ‏يک‏ ‏نقشه‏ ‏شما‏ ‏گرفتار‏ ‏بی‏ ‏نظمی‏ ‏و‏ ‏خودسری‏ ‏هستيد‏ .‏مسائل‏ ‏بزرگ‏ ‏فردا‏ ‏،‏ ‏که‏ ‏ضرورت‏ ‏های‏ ‏جمعی‏ ‏آن‏ ‏را‏ ‏تحميل‏ ‏می‏ ‏کند،مسئله‏ "‏نقشه‏" ‏را‏ ‏در‏ ‏شکل‏ ‏جديدی‏ ‏مطرح‏ ‏می‏ ‏کند‏ .‏زندگی‏ ‏مدرن‏ ‏خواستار‏ ‏و‏ ‏منتظر‏ ‏نوع‏ ‏جديدی‏ ‏از‏ ‏نقشه‏ ‏،‏ ‏هم‏ ‏برای‏ ‏خانه‏ ‏و‏ ‏هم‏ ‏برای‏ ‏شهر‏ ‏است .
‏خطوط‏ ‏تنظيم‏ ‏کننده :
‏عنصری‏ ‏اجتناب‏ ‏ناپذير‏ ‏در‏ ‏معماری .
‏ضرورتی‏ ‏برای‏ ‏نظم‏ ‏،‏ ‏خط‏ ‏تنظيم‏ ‏کننده‏ ‏تضمينی‏ ‏است‏ ‏دز‏ ‏مقابل‏ ‏خودسری‏ . ‏اين‏ ‏موجب‏ ‏رضايت‏ ‏فهم‏ ‏می‏ ‏شود‏ .‏خط‏ ‏تنظيم‏ ‏کننده‏ ‏،‏ ‏وسيله‏ ‏ای‏ ‏است‏ ‏برای‏ ‏هدفی‏ ‏؛‏ ‏يک‏ ‏نسخه‏ ‏و‏ ‏دستورالعمل‏ ‏نيست‏ .‏انتخاب‏ ‏آن‏ ‏و‏ ‏نحوه‏ ‏های‏ ‏بيان‏ ‏آن‏ ‏جزو‏ ‏تجزيه‏ ‏ناپذيری‏ ‏از‏ ‏آفرينش‏ ‏معماری‏ ‏به‏ ‏شمار‏ ‏می‏ ‏روند
‏ريشه‏ ‏های‏ ‏معماری‏ ‏مدرن‏ (‏۳)
‏مكان‏ ‏جديد
‏تأمين‏ ‏سكونتگاه‏ ‏جديد‏ ‏براي‏ ‏بشر،‏ ‏چيزي‏ ‏فراتر‏ ‏از‏ ‏برپايي‏ ‏خانه‏‌‏هاي‏ ‏مدرن‏ ‏است‏. ‏انسان‏ ‏تنها‏ ‏در‏ ‏خانه‏‌‏اش‏ «‏سكني‏ ‏نمي‏ ‏گزيند‏»‏؛‏ ‏او‏ ‏در‏ ‏كنار‏ ‏همشهري‏‌‏هايش‏ ‏در‏ ‏مؤسسات‏ ‏عمومي‏ ‏و‏ ‏فضاهاي‏ ‏شهري‏ ‏نيز‏ ‏زندگي‏ ‏مي‏‌‏كند‏. ‏از‏ ‏اين‏ ‏رو‏ ‏براي‏ ‏تجربه‏ ‏تعلق‏ ‏و‏ ‏مشاركت،‏ ‏شناسايي‏ ‏وسيع‏ ‏و‏ ‏گسترده‏ ‏امري‏ ‏ضروري‏ ‏است‏. ‏هدف‏ ‏از‏ ‏اين‏ ‏شناسايي‏ ‏ويژگي‏ ‏مكان‏ ‏است،‏ ‏كه‏ ‏با‏ ‏ساختارهاي‏ ‏طبيعي‏ ‏و‏ ‏همچنين‏ ‏مصنوعي‏ ‏تعيين‏ ‏مي‏‌‏شود‏. ‏بنابراين‏ ‏هدف‏ ‏غايي‏ ‏معماري،‏ ‏خلق‏ ‏و‏ ‏محافظت‏ ‏از‏ ‏مكان‏ ‏است‏. ‏بگذاريد‏ ‏تكرار‏ ‏كنم‏ ‏كه‏ ‏مكان‏ ‏مي‏‌‏تواند‏ ‏به‏ ‏عنوان‏ ‏سنتز‏ ‏سازماندي‏ ‏فضايي‏ ‏درك‏ ‏شود‏ ‏و‏ ‏فرم‏ ‏ساخته‏ ‏شده‏ (‏به‏ ‏طور‏ ‏قياسي،‏ ‏سكونتگاه،‏ ‏سنتز‏ ‏تشخيص‏ ‏موقعيت‏ ‏و‏ ‏شناسايي‏ ‏است‏)‏،‏ ‏و‏ ‏معناي‏ ‏آن‏ ‏با‏ ‏زبان‏ ‏معماري‏ ‏يا‏ ‏سنت‏ ‏نشان‏ ‏داده‏ ‏مي‏‌‏شود‏. ‏همچنين‏ ‏مي‏‌‏توان‏ ‏اضافه‏ ‏كرد‏ ‏كه‏ ‏معماري‏ ‏تنها‏ ‏مسئله‏ ‏چگونه‏ ‏و‏ ‏چه‏ ‏نيست،‏ ‏بلكه‏ ‏مسئله‏ ‏كجا‏ ‏نيز‏ ‏هست.
‏بنابراين،‏ ‏مسئله‏ ‏نهايي‏ ‏ما‏ ‏اين‏ ‏است‏ ‏كه‏ ‏معماري‏ ‏در‏ ‏خلق‏ ‏مكان‏‌‏هاي‏ ‏رضايت‏‌‏بخش‏ ‏براي‏ ‏شيوه‏ ‏جديد‏ ‏زندگي‏ ‏موفق‏ ‏بوده‏ ‏است‏. ‏با‏ ‏وجود‏ ‏اين‏ ‏،‏ ‏مكان‏ ‏مدرن‏ ‏مكاني‏ ‏است‏ ‏كه‏ ‏هويت‏ ‏خاص‏ ‏خود‏ ‏را‏ ‏دارد‏. ‏البته‏ ‏در‏ ‏عين‏ ‏حال،‏ ‏مكان‏ ‏بايد‏ ‏داراي‏ ‏نوعي‏ ‏آشكارگي‏ ‏يا‏ ‏فراخي‏ ‏واقعي‏ ‏باشد‏ ‏كه‏ ‏حضور‏ ‏همزمان‏ «‏مكانهاي‏ ‏بيشمار‏»‏ ‏را‏ ‏نشان‏ ‏دهد‏. ‏گفتيم‏ ‏كه‏ ‏برخي‏ ‏از‏ ‏ابزارهاي‏ ‏لازم‏ ‏براي‏ ‏حل‏ ‏اين‏ ‏مسئله‏ ‏،‏ ‏يعني‏ ‏تصور‏ ‏جديد‏ ‏از‏ ‏فضا‏ ‏و‏ ‏فرم،‏ ‏قوام‏ ‏گرفته‏ ‏بودند‏. ‏همچنين‏ ‏خاطر‏ ‏نشان‏ ‏كرديم‏ ‏كه‏ ‏اين‏ ‏ابزارها‏ ‏براي‏ ‏حل‏ ‏آن‏ ‏وظايف‏ ‏ساختمان‏ ‏كه‏ ‏مكان‏ ‏مصنوعي‏ ‏تعيين‏ ‏مي‏‌‏كرد،‏ ‏مورد‏ ‏استفاده‏ ‏قرار‏ ‏گرفتند‏. ‏دست‏ ‏آخر‏ ‏اين