لینک دانلود و خرید پایین توضیحات دسته بندی : وورد نوع فایل : word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت ) تعداد صفحه : 10 صفحه
قسمتی از متن word (..doc) :
> تاريخچه تاريخچه باغ ارم شيراز بطور مسلم از دوره سلجوقيان و در تمام دوره آل اينجو و آل مظفر و گوركانيان وجود داشته و با توجه به اينكه سيستم فئودالي بطور كامل بر جامعه آن دوره حاكم بوده بدون ترديد بانيان و صاحبان باغ ارم كه باغي ارزشمند بوده، در آن زمان حكام وقت بوده‌اند. احتمال مي‌رود اتابك قراچه كه از طرف سنجر سلجوقي به حكومت فارس منصوب بوده دستور احداث اين باغ را داده باشد. بعد از وي تا جلوس شاه شيخ ابواسحاق اينجو كه احتمالاً باغ ارم را در تصدي داشت، اطلاعي از نحوه مالكيت اين باغ در دست نيست. شاه شيخ ابواسحاق اينجو در سال 742 ه.ق جلوس نموده و در سال 757 ه.ق كشته شد. پس از انقراض سلسله آل اينجو بوسيله آل مظفر، احتمالاً باغ ارم به مالكيت سلاطين آل مظفر در آمده است و در عهد شاه منصور آخرين پادشاه اين خاندان كه به دست گوركانيان كشته شد، باغ در نهايت آباداني و شكوه بوده است. از عصر صفويه به بعد باغ ارم در نوشته‌هاي جهانگردان، آباد و باشكوه توصيف شده است. در عهد كريم خان زند احتمالاً باغ ارم در مالكيت سران سلسله زنديه بوده و مانند ساير ابنيه و باغهاي شيراز مرمت يافته است. از اواخر دوره زنديه تقريباً بيش از هفتاد و پنج سال باغ ارم در تصاحب سران ايل قشقايي بوده است. خاندان جاني خان قشقايي كه از دوره فتحعلي شاه قاجار با سمت ايلخاني و ايل بيگي بر ايل قشقايي فرمانروايي مي‌كردند، مدت مديدي اين باغ را در اختيار داشته و از آنجا به عنوان مقر فرمانفرمايي خود در شهر شيراز استفاده مي‌كرده‌اند. نخستين ايلخان اين خاندان يعني جاني خان و پسرش محمد قلي خان عمارتي با شكوه در اين باغ بنا نهادند. در اوايل دوره قاجاريه بعضي از سران ايل قشقايي كه مالكين سابق باغ ارم بوده‌اند در گوشه‌اي از اين باغ به خاك سپرده شده‌اند كه در حال حاضر نشاني از اين قبور در دست نيست. ساختمان عمارت اين باغ در دوره ناصرالدين شاه قاجار هنوز مرغوب و قابل توجه بوده است. در دوره سلطنت ناصرالدين شاه، حاج نصيرالملك شيرازي باغ را از خاندان ايلخاني خريداري نموده و ساختمان فعلي موجود در باغ را به جاي عمارت ايلخاني بنا نمود ولي احتمالاً اساس ساختمان قبلي را حفظ كرده است. پس از درگذشت حاج نصيرالملك در سال 1311 ه.ق تزئينات بنا و بعضي قسمتهاي ناتمام بوسيله ابوالقاسم خان نصيرالملك، مالك اين باغ اتمام يافته است. در آن زمان توصيفي توسط فرصت‌الدوله شيرازي راجع به اين باغ داده شده كه به شرح زير ميباشد: "... بستاني است بي مثال و گلشني است بهشت تمثال ...، سروهايش سر به افلاك كشيده، عماراتي دارد شاهانه مشتمل بر تالاري كه به واسطه دو ستون قوي پيكر بر پاست و ارسي‌ها، گوشواره‌ها و اتاقها و رواقهاي ديگر را از فوقاني و تحتاني داراست. آبشارهاي متعدده از هر جانب آن روان است و سبزه‌هاي اطراف جويش چون خط برگرد عارض نوش لبان. بناي اول آن را محمد قلي خان ايلخاني نهاده سپس مرحوم حاجي نصيرالملك خريده و حكم به بنياد عمارات مذكور داده. حاجي محمد حسن معمار... آن بنا را برآورده باغي ديگر برآن افزوده‌اند. آن نيز هوايش معطر است...، خلوتي ديگر دارد كه نارنجستانش نام نهاده‌اند. باربند و كوشكي هم براي آن قرار داده‌اند." دونالد ويلبر درباره باغ ارم شيراز چنين نگاشته است: "... براي مدت لااقل 75 سال اين عمارت در تصاحب خان‌ها و يا سران قبيله قشقايي بود. همين ساختمان هسته مركزي باغ به شمار مي‌رود. در اين موقع ديواري در وسط باغ احداث كردند و بدين ترتيب باغ به دو قسمت تقسيم گرديد. باغ ارم محبوبيت فراوان خود را مديون درختان مركبات و خيابان طويلي است كه در دو طرف آن سروهاي باشكوه غرس گرديده و ساختمان جالب توجهي كه شاهد مهمان‌نوازي بي دريغ ايل قشقايي بوده است. هرچند سال يكبار مقداري از درختان مركبات بر اثر سرماي سخت از بين مي‌روند درحالي كه سروها در عرض پنجاه سال اخير همچنان جذابيت خود را حفظ كرده‌اند ... ." در تهيه طرح باغ، محور طولاني آن مشخص گرديده است. امروز كوشك اصلي، هسته مركزي اين باغ و جالب‌توجه‌ترين جنبه آن را تشكيل مي‌دهد. اطاقهاي طبقه زيرين تقريباً زيرزمين است و تالار مركزي آن را براي استراحت در روزهاي گرم تابستان در نظر گرفته‌اند. نهر آب مستقيماً از اين تالار مي‌گذرد و در سر راه خود قبل از اينكه به حوض بزرگي فرو ريزد استخر را پر مي‌كند. ديوارها و كف اين تالار از كاشيهاي رنگين پوشيده شده است. پلكاني اين طبقه را به طبقه بالاتر و به راهروهايي كه به تالار بزرگ منتهي مي‌گردد متصل مي‌سازد. منظره جنوبي آن همان ادامه محور اصلي است و از طرف شمال چشم انداز آن را تپه‌هايي تشكيل مي‌دهد كه در حاشيه رودخانه قرار گرفته است. در اين محل نيز مانند بسياري ديگر از ساختمانهاي شيراز كاشيهاي براق و سنگهاي تراش ميراث قديم را از نو رواج مي‌دهد. اين قسمت سه گوش (سنتوري) منظره‌اي را متعلق به دوره ساسانيان كه با كاشيهاي رنگي زينت شده نشان مي‌دهد درحالي كه در طبقه‌اي كه هم‌سطح زمين ساخته شده تخته سنگهاي آهكي نسخه‌هاي تحريف شده‌اي است از نقوش برجسته دوره هخامنشيان كه در تخت جمشيد ديده ميشود. در سراسر اين ناحيه وسيع بوته گل سرخ كمتر ديده ميشود و به جاي آن در گلخانه كه داخل آن را با چوب به طرز پلكاني ترتيب داده‌اند انواع گلها را در گلدان نگاهداري مي‌كنند تا آنها را در نقاط اصلي در داخل كوشك و خارج آن قرار دهند." باغ ارم پس از فوت ابوالقاسم خان نصيرالملك به فرزندش رسيد و پس از چندي به يكي از سران ايل قشقايي فروخته شد. سپس به تصرف دولت درآمده و به دانشگاه شيراز واگذار شده است. دانشگاه شيراز مدتها به عنوان كاخ پذيرايي از آنجا استفاده مي‌نمود. در سالهاي 1350_1345ه.ش اين باغ با اعتبار واگذاري از طرف سازمان برنامه و بودجه و زير نظر مسئولين وقت دانشگاه، تعمير اساسي شده و زمين وسيعي نيز در حاشيه بلوار ارم و بلوار آسياب سه‌تايي به آن افزوده شده است. امروزه باغ ارم همچنان در اختيار دانشگاه شيراز ميباشد و در حقيقت به تمام مردم تعلق دارد. معرفي باغ ارم شيراز به عنوان مكاني ديدني و تفريحي مورد بازديد مردم و سياحان قرار مي‌گيرد. شيوه معماري عمارت باغ ارم كه در دوره پادشاهي ناصرالدين شاه قاجار بنا گرديده با ويژگيهايي كه دارد همچون ساير بناهاي همانند آن دوره پيروي از اسلوب معماري زنديه و صفويه است. عمارت اصلي باغ ارم كه فعلاً موجود و از ساخته‌هاي دو نصيرالملك بشمار مي‌آيد در سمت مغرب باغ قرار دارد. اين عمارت رو به مشرق و داراي سه طبقه است، و از لحاظ معماري، نقاشي، حجاري، كاشيكاري و گچ‌بري شاهكار صنعت و هنر دوره قاجاريه است. طبقه زيرين كه هم‌سطح زمين است در وسط داراي يك تالار اصلي بنام حوضخانه است. دو طرف اين حوضخانه دو راهرو است و در انتهاي هر دو راهرو پله‌هايي براي رفتن به طبقه بالا ساخته شده است. در دو طرف راهروها نيز دو سالن بزرگ است. مجاور سالن ضلع جنوبي آشپزخانه خيلي وسيعي است. طبقه دوم عمارت چنانكه گفته شد در وسط ايواني بزرگ با دو ستون بلند دارد. در پشت ايوان يك سالن بزرگ واقع است و دو جانب آن دو راهرو ميباشد كه بالاي آن دو گوشوار است و چهار اتاق نيز در طرفين راهروها است. در دو طرف ايوان بزرگ دو ايوان كوچك رو به مشرق قرار دارد كه پشت آنها ارسي‌ها و درك‌هايي است. اين ايوانها هركدام داراي دو ستون سنگي يكپارچه كوچك ميباشد. انتهاي شمالي و جنوبي عمارت نيز دو راهرو است. در ضلع جنوبي اين طبقه هم در بالاي آشپزخانه طبقه زيرين يك آشپزخانه وسيع و به همان اندازه وجود دارد. طبقه سوم در وسط داراي يك سالن بزرگ مشابه سالن طبقه دوم است كه پنجره‌هاي آن به ايوان اصلي باز ميشود و در دو طرف اين سالن دو راهرو است. در جنب راهرو ضلع شمالي عمارت دو اتاق در جنب راهرو ضلع جنوبي يك اتاق و يك سالن بزرگ است. دو ايوان نيز در دو طرف همانند ايواني‌هاي طبقه دوم و درست بالاي آنها قرار دارد. بالاي آشپزخانه طبقه دوم در طبقه سوم بصورت تراس است.
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات دسته بندی : وورد نوع فایل : word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت ) تعداد صفحه : 31 صفحه
قسمتی از متن word (..doc) :
2 مقدمه و معرفي تاريخچه قديم شيراز : شهري دل انگيز وزيبا ، در كنار بزرگترين و با شكوه ترين پايتخت شرق باستان ، پس از دودمانهای هخامنشي و ساساني پيوسته وارث و نگاهدارنده فرهنگ و تمدن ايران باستان و زادگاه و جايگاها بسياري از دلاوران و برزگان دين و دانش و هنر و حكمت و عرفان بوده است و به نوبه خود سهم بزرگي در نگاهداري فرهنگ و هنر و فضل و آداب باستاني ايران دارد و پيشينه اش خيلي بيشتر از آنست که تاريخ نويسان پس از اسلام نوشته اند. تا بيش از كاوشهاي گروه كاوشگران موزه مترو پلتين در ويرانهاي قصر ابونصر (مشرق شيراز ) در سال 1312 خورشيدي و پيدايش خشت نوشته هاي گلي بسال 1314 در خزانه و دبير خانه تخت جمشيد كه ده سال بعد توسط ژرژ كامرون دانشمن و خاور شناس آمريكايي ترجمه گرديد و نام شيراز در چند خشت نوشته آن ديده شده بسياری از تاريخ نويسان بعد از اسلام چون يعقوبي دركتاب البلدان وابن فرداد در كتاب المسالك و الممالك و ابن حوقل درالمسالك و الممالك و ابوالسحاق محمد اصطخري و مسعودي در كتاب التنبيه والشراف و مقديسي در احسن التقاسيم في معرفه الاقاليم وابن بلخي در فارس نامه وصاحب مجمل التواريخ و القصص و شيخ سعيد ابوالخير و حافظ و مورخ قرن نهم هجري معاصر سلطان شاهرخ تيموري و ديگر مورخان احداث شيراز را به محمد بن يوسف ثقفي فرماندارپارس از سوي حجابن يوسف ثقفي كه عامل خليفه اموي در عراق بود نسبت داده اند. نخستين و مقدم ترين مورخي كه اين موضوع را ياد آورد شده ابن قتيبه دينوري در گذشته سال 276 هجري در كتاب عيون الاخبار است مفاداين نوشته ها چنين است: محمد بن يوسف 2 ثقفي فرماندار فارس بود و جايگاهش درشهر باستاني و بزرگ استخر هشت كيلو متري تخت جمشيد كنار چپ راه بين شيراز و اصفهان بوده شهري كه از زمان هخامنشي ها تا پايان دولت ساساني در شمار شهرهاي بزرگ و باستاني ايران شمرده ميشد بويژه آنكه زادگاه شهرياران ساساني ونياكان نامدار آنها بوده است . وي شبي در خواب ميبيند كه گروهي از فرشتگان بر زمين فرود آمدند وبه تسبيح وتهليل پرداختند و برخاك آن سرزمين چون تربت پاكي بوسه دادند و به ديده و سرنهادند و محمد را فرمان دادند كه در آن سرزمين شهري بسازد محمد تا ديده از خواب گشود از روياي خود در شگفت شد و بي درنگ بسوي سرزميني كه در خواب ديده بود شتافت . و آنجا را بهمان جور كه در عالم رويا ديده بود يافت . سپس بياد فرشتگان افتاد و عزم كرد شهري در آن سرزمين كه جاي كنوني شيراز باشد بنا كند. اين بود مفاد نوشته مورخين اسلامي درباره پديد آمدن شيراز ليكن پيدايش خشت نوشته هاي ميخي تخت جمشيد و خواندن واژه شيراز (شي رازي ايش) در چند خشت نوشته نمايانيده كه عمر شيراز صدها سال پيش از پيدايش اسلام و به زمان هخامنش وبلكه دورتر تا دروان پيش از تاريخ ايران ميرسد واين شهر طرب انگيز كه داراي بدايع هنري چشمگيري است و بزرگان دانش وادب بسياري به جهان دانش عرضه كرده است در دوران درخشان هخامنشی فروشكوهي داشته و درك دروان بزرگي هاي آنها را نيز نموده و روزگاراني به مقدمه جهان گشايان عصر ساساساني مفتخر و مباهي بوده است واگر شايد به زبان مي آمد و روزي رازهاي نهفته را آشكار ميساخت، معلوم ميداشت كه چه سرگذشتهاي شيرين و تلخي از رويدادهاي پر فراز و نشيب هزاره ها و سده هاي گذشته در سينه خود نهان دارد كه تاريخ تواناي ضبط هزار يك آن نگرديده است : منتها اين شهر در زمان اسلام گسترش 3 يافت و مركزيت استخر بدآنجا منتقل گرديد و فرماندار درنشين پارس شد. يكي ديگر از مدارك و شواهدي كه سابقه شيراز را بزمان هخامنشي وبلكه بيشتر مي رساند وجود چاه ژرف دهنه دار در كوه سعدي است بنام چاه قلع پهندژ (چاه قلعه بندر ) همانند چاههايي كه هخامنشيان يكي درتخت جمشيد و سه ديگر در دامنه كوه رحمت كنار راه شيراز – تهران ( برابر چشمه علی آباد ) در كنار كوه كنده اند. گودي اين چاه 102 متر واندازه دهنه آن 4*4 متر معلوم است که اين پنج دهنه چاه و جاه هاي همانند آنها كه در ساير كوه هاي فارس موجود ميباشد و تاكنون از ديده گان پنهان مانده همه براي يك منظور ساخته شده واگر تاريخ كنده شدن آنها به پيش از هخامنشيان نرسد بطور تحقيق به زمان هخامنشيان مربوط ميشود. بنابراين شهر شيراز در زمان هخامنشيان وجود داشته منتها نه به گسترش واهميتي که بعد از اسلام و پس از ويراني شهر اتسخر پيدا كرد و چه بسا بزماني مربوط ميشود که تاريخ آن هنوز بر ما نادانسته و پيش از آن چه ما از روي آثار پيدا شده و نوشته هاي ميخي تصور كرده ايم ، پيشينه دارد. در قرن چهارم شهر شيراز قريب به يك فرسنگ وسعت داشت و داراي بازراهاي تنگ ولي پر جمعيت بود وهشت دروازه داشت به اين شرح : دروازه اصطخر دروازه شوشتر دروازه بند آتسانه دروازه غسان دروازه سلم دروازه كوار 5 دروازه مندرود دروازه فهندز در سال 1850 ميلادی ( 1266 ه. ق) در زمان محمد شاه قاجار سروان پرسكورياكف از سپاه نقشه برداري روس و نوگرانويچ افسرهمان واحد تحت سرپرستی سرهنگ چريكف نقشه تفضيلي شهر شيراز را در مقياس يك اينج ( 54/2 س ) به 100 ساژين ( 4/213 متر ) ترسيم مي كند كه اندازه آن 102* 92 سانتي متر بوده و زبان آن روسي ، در اين زمان شيراز به 9 محله تقسيم مي شود. 1- محله ميدان شاه 2- درمحله شاهزاده (در شازده ) 3- محله سنگ سياه 4- محله سرباغ عريب 5- محله سر دزك 6- محله لب آب 7- مله بالا كفت 8- محله عثمان بك 9- محله بازدر ملك در هر حدود 10 هزار خانه وجود دارد كه از 200 خانه متعلق به يهودي ها است. تعداد سكنه در شهر تا 50 هزار نفر گفته مي شود ه 30 نفر از آنها ارمني يك هزار نفر يهودي و 1200 نفر نظامي هستند. بر اساس اين نقشه بافت شهر شيراز با باروهاي دفاعي محدود و داراي برج هاي نظامي بوده كه با آنها شهر تقويت مي شده است. نوع ساختمان و نوع تصرف: مسكن مردم شيراز و حوزه آن را اداره آمار طبق سر شماري سال 35 بصورت گزارش و نمودار شرح داده است: تقريباً 62 در صد از واحدهاي مسكوني در حوزه سرشماري شيراز و همچنين 86 درصد از واحدهاي مسكوني در شهر شيراز از خشت بنا شده 17 در صد از خانه هاي حوزه سر شماري شيراز و 46 در صد راز خانه هاي شهر شيراز از آجر تنهاساخته شده بود. مصالح عمده اي كه در 32 در صد از واحدهاي مسكوني حوزه سر شمار و
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات دسته بندی : وورد نوع فایل : word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت ) تعداد صفحه : 10 صفحه
قسمتی از متن word (..doc) :
SHIRAZ Shìraz City in southwestern Iran. Located in the Zagros Mountains "City of roses and poets" Shiraz is known as the poetic capital of Persia, because two of the greatest poets of the world, Hafez (1324-1391) and Sa'di (1209-1291), come from this city. Sa'di, the traveler, was born in Baghdad and saw a great part of the world before he finally settled in Shiraz, where he died. Hafez on the other hand, was born in Shiraz and, except for one very short journey, never even left his city. Points of interest in Shìraz include the tombs of the celebrated Persian poets Hafiz and Sa'di, both natives of the city, and the 9th-century mosque of Masjid-i-Jama. The city is also the site of a university (1945). www.shirazu.ac.ir The Bagh-e Eram, in Shiraz, famous for its gardens, is a typical late Qajar palace, now donated to Shiraz University. Shìraz was fouring several periods of its history دروازه قران در شيراز، در نزديكي تنگ الله اكبر و در ميان كوه هاي باباكوهي و چهل مقام واقع شده است. وجه تسميه اين دروازه وجود قرآني بر بالاي طاقي مرتفع است. اين دروازه شامل يك طاق مرتفع از نوع طاق كجاوه اي در وسط دور طاق با ارتفاع كم در طرفين است. اين طاق در زمان حكومت عضدالدوله ديلمي در فارس، ساخته شد و قرآني نيز در آن جاي داده شد تا مسافرين به بركت عبور از زير آن سفر را به سلامت به پايان برند و در موقع سفر از زير قرآن بگذرند. به مرور زمان طاق شكسته و تخريب شد. در دوره حكومت زنديه كريمخان زند (1172 – 1193) مجددا" آن را بازسازي نمود و در قسمت فوقاني آن اطاقي ساخت و دو جلد قرآن نفيس به خط ثلث و محقق، اثر سلطان ابراهيم بن شاهرخ گوركاني را در آن اتاق جاي داد. اين قرآن ها به قرآن هفده من مشهورند. در سال 1316 كه طرح توسعه راه شمالي شيراز در دستور كار دولت قرار گرفت، اين طاق خراب شد و قرآن مذكور نيز به موزه پارس منتقل گرديد. در زمان قاجاريه كه چند زلزله شيراز را تكان داد، اين دروازه آسيب هايي ديد اما به وسيله محمد زكي خان نوري مورد بازسازي و مرمت قرار گرفت . در سال 1327 ه.ش. يكي از بازرگانان شيراز به نام حسين ايگار، مشهور به اعتمادالتجار، با هزينه شخصي خود طاق كنوني را بازسازي كرد و چند آيه از قرآن كريم را كه با خط ثلث و نسخ بر روي كاشي نوشته شده بود، بر بدنه طاق نصب كرد. در پيشاني شمالي اين طاق (سمت كوه بمو) اين آيه بر روي كاشي نوشته شده است، ان هذاالقرآن يهدي للتي هي اقوم و يبشر المؤمنين الذين يعملون الصالحات ان لهم اجرا" كبيرا" در پيشاني جنوبي طاق (سمت شهد شيراز) اين آيه به چشم مي خورد. قل لئن اجتمعت الانس و الجن علي ان يأتوا بمثل هذاالقرآن لايأتون بمثله ولو كان بعضهم لبعض ظهيراً در گوشه غربي طاق اين آيه نوشته شده: انا نحن نزلناه الذكر و ادامه اين آيه در قسمت شرقي طاق و روبروي همان كتيبه نوشته شده و انا له لحافظون Provincial Capital of Fars. Altitude 1,600 meters, 500 km S of Esfahan (935 km from Tehran) on a good road. 300 km N-E of Bushehr on a good road in course of completion. 600 km E of Abadan on road in process of being restored. International airport and link-up with Iran Air Internal airline. An eight-kilometer-long motorway links the airport to the outskirts of the town, eight uninterrupted kilometers of rose-garden, aptly announcing Shiraz, the "City of roses and poets". "Darvazeh Korean (Entrance to Shiraz)" در شمال غربي شيراز و در انتهاي خيابان ارم و در تقاطع بلوار شرقي - غربي باغ ارم و بلوار شمالي - جنوبي جام جم و آسياب سه تايي، باغ ارم قرار گرفته است. اين باغ به مناسبت عمارت و باغ بزرگي كه در گذشته توسط شدادبن عاد پادشاه عربستان به رقابت با بهشت ساخته شده و ارم ناميده شده بود، به باغ ارم مشهور گرديده است. تاريخ ساخت اين باغ را به دروه سلجوقيان نسبت داده اند چرا كه در آن زمان، باغ تخت و چند باغ ديگر توسط اتابك قراجه حكمران فارس - كه از سوي سنجر شاه سلجوقي به حكومت فارس منصوب شده بود، احداث شد و احتمال ايجاد اين باغ به درخواست وي و در آن زمان، زياد است. همچنين احتمال مي رود كه اين باغ در زمان كريم خان زند مرمت شده باشد. در اواخر سلسله زنديه، بيش ا ز75 سال اين باغ در تصاحب سران ايل قشقايي بود، بناي اوليه عمارت باغ ارم توسط جاني خان قشقايي اولين ايلخان قشقايي و پسرش محمدقلي خان و در زمان فتحعليشاه قاجار احداث شده است. معماري بنا نيز توسط شخصي به نام حاج محمد حسن كه از معماران معروف بود، صورت گرفته است. در زمان ناصرالدين شاه قاجار، ميرزا حسن علي خان نصيرالملك، آن باغ را از خاندان قشقايي خريد و ساختمان كنوني را به جاي عمارت قبلي ساخت، اما تزئينات ناتمام باغ پس از فوت حسنعلي خان در سال 1311 توسط ابوالقاسم خان نصيرالملك پايان يافت. باغ ارم پس از فوت ابوالقاسم خان نصيرالملك به پسرش عبدالله قوامي رسيد و بعد از مدتي دوباره يكي از خوانين ايل قشقايي به نام محمد ناصر خان آن را خريد. عمارت اصلي باغ ارم طبق معماري دوره صفويه تا قاجاريه بنا شده است. اين ساختمان داراي سه طبقه است كه طبقه زيرين داراي حوض خانه اي براي استراحت در روزهاي گرم تابستان است كه در آن آب نماي زيبايي است و طاق آن با كاشي هاي هفت رنگ مزين شده است. جوي آبي نيز از وسط آن مي گذرد و سپس به آب نماي بزرگ جلوي عمارت مي ريزد. طبقه دوم داراي ايواني دوستوني با سقف مسطح است كه در پشت آن تالاري قرار دارد و دو طرف آن دو راهرو، 4 اتاق در دو طرف راهرو و دو ايوان كوچك و دو طبقه ساخته شده است و بر فراز اين دو راهرو، دو گوشواره به عنوان طبقه سوم وجود دارد. قسمت جلويي ستون هاي اين دو طبقه با كاشي هاي هفت رنگ مزين به مجالسي از سواران، زنان و گل ها شده است. طبقه سوم، داراي يك تالار بزرگ مانند تالار طبقه دوم است كه پنجره هاي آن به ايوان اصلي باز مي شود. در دو طرف آن ينز دو راهرو وجود دارد. دو ايوان كوچك نيز در هر طرف ايوان بزرگ همانند طبقه سوم قرار دارد. در پيشاني عمارت، هلالي هايي وجود دارد كه به سنتوري معروف است و داراي سه مجلس بزرگ و دو مجلس كوچك كاشيكاري با كاشي هاي لعابدار رنگي است. Parks with magnificent trees are one of the town's attractions. Long wide shady avenues lead from one side to the city other. They are an incitement to leisurely wanderings during siesta time. Exemplary modern achievements, including remarkable hotels and very striking university buildings are conducive to a pleasant stay. Because of the city's altitude (1,600 meters) the climate is extremely pleasant. It is very mild in winter and not too hot in summer. Nearby Persepolis and the international fame of its annual art festival have confirmed Shiraz as a tourist center. The Bagh-e Eram, in Shiraz, famous for its gardens, is a typical late Qajar palace, now donated to Shiraz University. "Bagh-e Eram" Shiraz, Naranjistan, 19th century. This very beautiful house and garden which originally belonged to the Ghavam family now been restored to become the home of the Asia Institute. A fine painted title frieze borders the roof, while the facade has a dado of carved stone slabs. The high central porch fronts a room lined with mirror mosaic, and the garden has been restored to an original design. "Asia Institute" سعديه سعديه: آرامگاه شاعر قرن هفتم شيخ مشرف الدين بن مصلح الدين سعدي شيرازي است كه در 4 كيلومتري شمال شرقي شيراز، در دامنه كوه فهندژ، در انتهاي خيابان بوستان و در مجاورت باغ دلگشا واقع شده است. اين مكان در ابتدا خانقاه شيخ بوده كه وي اواخر عمر خود را در آنجا مي گذرانيده و سپس در همانجا مدفون گرديده است. براي اولين بار در قرن هفتم توسط خواجه شمس الدين محمد صاحبديواني وزير معروف آباقاخان، مقبره اي بر فراز قبر سعدي ساخته شد. در سال 998 به حكم يعقوب ذوالقدر، حكمران فارس، خانقاه شيخ ويران گرديد و اثري از آن باقب نماند. تا اين كه در سال 1187 ه.ق. به دستور كريمخان زند، عمارتي ملوكانه از گچ و آجر بر فراز مزار شيخ بنا شد كه شامل 2 طبقه مي شد. طبقه زيرين داراي راهروي بود كه پلكان طبقه دوم از آنجا شروع مي شد. در دو طرف راهرو دو اطاق كرسي دار ساخته شده بود. در اطاقي كه سمت شرق راهرو بود، قبر سعدي قرار داشت و معجري چوبين آن را احاطه كره بود. قسمت غربي راهرو نيز به موازات قسمت شرقي، شامل دو اطاق مي شد، كه بعدها شوريده (فصيح الملك) شاعر نابيناي شيرازي در اطاق غربي اين قسمت مدفون شد. طبقه بالاي ساختمان نيز همانند طبقه زيرين بود، با اين تفاوت كه بر روي اطاق شرقي كه قبر سعدي در آنجا بود، به احترام شيخ اطاقي ساخته نشده بود و سقف آن به اندازه دو طبقه ارتفاع داشت.
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
