دانلود جزوه و پاورپوینت و مقاله طرح درس

تحقیق تب کنگو

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 3 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏تب هموراژيك(خونر‏ی‏ز‏ی‏ دهنده) كنگو ‏–‏ ‏كريمه
‏ Crimean Congo Hemorrhagic Fever
‏تاريخچه‏ ب‏ی‏مار‏ی‏:
‏تب‏ هموراژيك ‏–‏ ‏كنگو كريمه يك تب خونريزي دهنده ويروسي است كه اولين باربصورت حاد در طي سالهاي 1944- 1945 باعث ابتلاي بيش از 200نفر درمنطقه كريمه واقع در اوکرا‏ی‏ن‏ ( اتحاد جماهيرشوروي سابق) شده است . عامل بيماري بعدها در سال 1956 بهمراه علائم مشابه در كنگو ( زئي‏رZair‏ ) واقع در قاره آفريقا شناسائي شد. بهمين خاطر نام اين بيماري تركيبي از هر دو محل كريمه و كنگو انتخاب گرديد. نام ديگر بيماري نيز تب خونريزي دهنده آسياي مركزي Central Asian hemorrhagic fever‏ مي‏باشد.
‏امروزه‏ در بيشتر كشورها بخصوص كشورهاي همسايه ايران ، ويروس اين بيماري ويا آنتي‏بادي مربوط به آن جداشده، از جمله در كشور عراق، پاكستان، تركيه، افغانستان، دوبي، كشورهاي عربي، قزاقستان، ازبكستان گزارشاتي در اين رابطه وجود دارد.
‏در‏ ايران براي اولين بار در يك مطالعه روي كنه‏هاي جدا شده از دامها در سال 1978 ( كنه هاي Ixodidea‏ وargasidae‏) در خراسان مشخص شد كه اين كنه‏ ها آلوده به ويروس عامل CCHF‏ مي‏باشند. منشاء آن در آن زمان ورود دام ها ‏ی‏ آلوده از مناطق مرز‏ی‏ شرق کشور اعلام شد
‏در‏ طي چند سال اخير بيش از صد مورد انساني مظنون به بيماري و 45 مورد تاييد و 15 مورد فوت در استانهاي خوزستان، بوشهر، چهار محال و بختياري، سيستان و بلوچستان، آذربايجان غربي، يزد، كرمان، تهران، اصفهان و فارس گزارش شده اند. خوشبختانه اين بيماري در انسان كمتر ي‏ا‏ بندرت اتفاق ميافتد اگرچه ميزان شيوع درحيوانات بيشتر ميباشد.
‏در‏ سال 1994 در امارات عربي مشخص شدكه كارگران كشتارگاه دراثر تماس با لاشه دامهاي بومي به بيماري مبتلا گشته‏اند. در آزمايش سرولوژيكي بوسيله ELISA‏ اين دامها داراي آنتي‏بادي برعليه ويروس CCHF‏ بوده اند. همچنين طي آزمايش Antingen. Capture ELISA‏ كنه‏هاي جمع‏آوري شده از روي اين دامها نيز داراي آنتي ژن ويروس CCHF‏ بودند.
‏در‏ سال 1996 در آفريقاي جنوبي 15 نفر در اثر تماس با شترمرغ درمزرعه پرورش شترمرغ مبتلا شدند شترمرغ مانند ديگر پرندگان بعنوان مخزن بيماري بحساب مي‏آيد و از مقاومت نسبي طبيعي نسبت به CCHF‏ برخوردار مي‏باشد.
‏در‏ سال 1998 دو گزارش از بيماري وجود دارد يكي در پاكستان كه 4 نفر مبتلا شده كه دو نفر از مبتلايان در اثر اين بيماري تلف شدند ودر افغانستان نيز 19 نفر مبتلا شده و12 نفر از مبتلايان مردند.
‏بسته‏ به موقعيت جغرافياي محل و اندميك بودن، اين بيماري در منطقه با حدت هاي متفاوتي ايجاد ميشود مثلا در آسيا بيماري حدت بيشتري دارد و همراه با تلفات مي‏باشد ولي در آفريقا كمتر تلفات گزارش شده است و حداكثر علائم خونريز ي Phenomena Hemorrhagic‏ ويا حالتهاي خ‏فيف‏ Mild‏ و يا مخفي Inapparent‏ ديده مي‏شود.
‏مشخصات‏ عامل بيماري:
‏عامل‏ بيماري ويروسي از خانواده Bunyaviridae‏ و جنس Nairovirus‏ مي‏باشد. اين ويروس داراي پوشش پروتئيني ( Envelop‏) است و قطر ساختمان ويروس nm100 – 85‏ مي باشد واز گروه RNA‏ هاي يك رشته‏اي مي‏باشد.
‏(Enveloped Virion 85-100nm – Single Strand – negative Sense RNA‏)
‏مقاومت‏ ويروس در برابر حرارت كم است ودردماي c ˚56‏ بمدت 30 دقيقه از بين مي رود بنابر اين پختن گوشت و يا پاستوريزه كردن شير باعث از بين رفتن ويروس ميگردد، ضمنا ويروس مي‏تواند در خون بمدت ده روز در دماي c40‏ مقاومت كند. ويروس در محيط اسيدي مثلا اسيد استيك 2% ( ويا محيط اسيدي ايجاد شده پس از جمود نعشي ) از بين مي رود و همچنين در برابر هيپوكلريت سديم يك درصد (Hypochlorite‏) و محلول 2% Glutaraldehyde‏ و يا ضدعفوني كننده‏هاي فنوليك Phenolic 5‏ تا 3 درصد، حساس مي‏باشد. صابون و مايعات يا مواد شستشو دهنده با اينكه ‏ويروس‏ از بين نمي برند ولي تا حدي ويروس را غير فعال مي‏كنند.
‏
‏راه‏ انتقال بيماري:
‏انتقال‏ از طريق گزش كنه يكي از راههاي مهم ابتلاء بحساب مي‏ايد. كنه‏ها بخصوص اعضاي خانواده Hyalomma‏ (گونه ‏هاي مختلف Hyalomm SPP‏.) از طريق تخمدان آلوده در تمام مراحل رشد آلوده شده و عفونت ‏زا مي‏باشند. كنه بالغ از طريق تخمدان Transovarial‏ ويروس را به نوزادا‏ن‏ خود انتقال مي‏دهد. در فصل فعاليت كنه، اوايل بهار تا پائيز، احتمال آلودگي زيادتر مي‏باشد.
‏كنه‏‏‏ها‏ از طريق گزش حيوانات مختلف از جمله گاو، گوسفند و بز (حيوانات اهلي)، پرندگان بخصوص شترمرغ- در مزارع پرورش شترمرغ حاوي ميزان زيادي كنه مي‏باشد-، جوندگان (حتي جوجه ‏تيغي) و‏…‏ ‏را مبتلا مي سازند.
‏غير‏ از كنه‏، اغلب حشرات نيز با تغذيه ازخون دام‏هاي مبتلا ، مي‏توانند بيماري را به ساير حيوانات و يا انسان انتقال دهند. پرندگاني كه حاوي كنه باشند بخصوص پرندگاني كه بطور فصلي كوچ مي‏كنند مي‏توانند در صورت آلودگي بيماري را به نقاط مختلف پراكنده كنند، ضمنا دا‏م‏ دراثر تماس با خون يا ترشحات مبتلايان آلوده مي‏شود.
‏ انسان نيز در اثر تماس مستقيم ( پوششهاي مخاطي) با خون و ترشحات يا بافتهاي آلوده دام (بخصوص افرادي كه درصنعت دام نقش دارند از جمله دامپزشكان، دامپروران، كاركنان كشتارگاه) و يا كاركنان بيمارستان مثل پزشكان، پرستاران، بهياران، و‏…‏. در اثر تماس با افراد بيمار و يا وسايل آلوده آنها به بيماري مبتلا مي‏شود. ضمنا از طريق تنفس در تماس با دامهاي آلوده نيز امكان ابتلا وجود دارد.
‏علائم‏ بيماري:
‏ پس از دوره كمون 3 تا 12 روزه عفونت خوني ويروس Viremia‏ ايجاد مي‏شود دامها بندرت علائم كلينيكي نشان ميدهند و در اثر عفونت خوني ويروسي تب بمدت يك هفته در دام دوام مي‏يابد و گهگاهي در حالت حاد خونريزي در مخاطات و يا پرخوني ديده مي‏شود و پس از يك هفته دام بعنو‏ان‏ ناقل بيماري ويروس را از خود دفع مي‏‏كند.
‏اين‏ بيماري درانسان به صورتهاي حاد، تحت حاد و خفيف يا فرم مخفي گزارش شده است در فر‏م حاد پس از عفونت خوني ويروس علائم تب و سردرد، درد عضلاني، لرز،گلودرد، دردشكم، تهوع و استفراغ، اسهال، پرخوني ملتحمه چشم و حساسيت به نور ديده مي‏شود و بين روزهاي سوم تا ششم از ‏شروع‏ علائم، دانه‏هاي قرمز جوش مانندي (Petechi‏) درسطح بدن بخصوص روي سينه و دست و پا و مخاطات بدن (دهان و واژن) ايجاد مي‏شود. در فرم شديد در اثر شدت بيماري لكه‏هاي خونريزي در زير پوست مشاهده مي‏شود كه بهمراه خون دماغ، استفراغ خوني، ملنا (مدفوع خوني در اثر خو‏نريزي‏ در دستگاه گوارش) و خونريزي رحمي مي‏باشد.
‏مرگ‏ ممكن است در اثر تداوم اسهال و در نتيجه از دست رفتن مايعات بدن ، خونريزي مغزي و يا ادم ريوي و نارسائي ريوي اتفاق افتد و ميزان مرگ ومير 15-70% گزارش شده است. بيماراني كه بدن آنها در برابر بيماري مقاومت كند از روز دهم به بعد همراه با محو شدن لكه‏هاي خونري‏زي‏ بهبودي مي‏يابند ولي دوره نقاهت ممكن است تا ماهها به طول انجامد كه بهمراه عوارضي مثل اختلال در CNS‏ مانند مننژيت، رعشه و غش، كما و نهايتا خونريزي مغزي، سقط جنين، ريزش مو، تورم مفاصل و اعصاب، زردي در اثر تورم كبد، اختلال در بينايي و شنوائي، لخته گسترده داخ‏ل‏ رگي(DIC) Disseminated intravascular coagulation‏ (بهمراه ضايعات كليوي، قلبي و مغزي) ميباشد.
‏روش‏ تشخيص:
‏درهفته‏ اول بيماري و درمرحله تب ميتوان با نمونه‏گيري از خون ويروس را جدا كرد همچنين مي‏توان ويروس را از نمونه‏هاي بافتي مثل بافت كبد، طحال، كليه، غدد لنفاوي جدا كرد.
‏ ويروس را مي توان در كشت سلولي تهيه شده از بافت كليه ميمون كشت داد و يا توسط آزمايش PCR (Polymerase Chain reaction‏) اثر ويروس را در نسخه برداري معكوس Reverse Transcriptase‏ مشاهده كرد.
‏بوسيله‏ آزمايشهاي سرمي نيز ميتوان به جستجوي آنتي‏بادي پرداخت از جمله مي توان از آزمايشهائي نظيرE LISA ‏، IFA (Immunofluerescense Antibody‏) ، خنثي سازي ,Neutralizing ab CFT Compliment fixation test‏)- ثبوت عناصر مكمل-) استفاده كرد. معمولا پس از شش روز IgM‏ قابل اندازه گيري ميباشد و تا چهار ماه در خون باقي ميماند ولي IgG‏ را تا پنج سال ميتوان در خون بررسي كرد اما در حالتهاي فوق حاد و مرگ آور در ابتداي بيماري معمولا هيچگونه آنتي بادي در خون (قبل از شش روز) قابل اندازه گيري نمي باشد بنابراين تشخيص بر پايه جداس‏ازي‏ ويروس از خون وبافت ها بروش كشت سلولي ويا تشخيص آنتي ژن ويروس بروشهاي IFA, EIA‏ و
‏ PCR ( polymerase chain reaction‏) ميباشد.
‏همچنين‏ با اندازه‏گيري SGOT‏ و SGPT‏ مي‏توان به عفونت ويروس در كبدViral Hepatitis‏ پي برد معمولا در مبتلايان SGOT‏ بالاتر ازSGPT‏ مي‏باشد.